Σοφίσματα...

Δημήτρης Νανούρης

Καθώς στα πρόβατα ορμούν οι λύκοι την αμφιλύκη και τα ερίφια απ' τη μουσούδα τα τρώει η αρκούδα, την κοινωνία δολοφονείτε, τάχα μου αντίπαλοι, μα συμφωνείτε, «παραιτηθείτε». Με τις Βρυξέλλες ομονοείτε, σκύλοι της τρόικας και αλφαμίται, «παραιτηθείτε». Και οι τριακόσιοι είστε...
κοπρίται, «παραιτηθείτε». Πέσαν οι μάσκες και αι εσθήται. Της υποτέλειας βραχνοί προφήται, «παραιτηθείτε». Ψεύτες ολόφτυστοι και λωποδύται, «παραιτηθείτε». Πολυτεχνίται κι ερημοσπίται, «παραιτηθείτε». Και στο φινάλε άι να... χαθείτε, «παραιτηθείτε». Δεν πέρασα χθες απ' το Σύνταγμα, ένεκα τα ανάποδα ωράριά μας, ούτε για να κόψω κίνηση.

Τις κυρίες των βορείων και νοτίων προαστίων να χαζέψω κατακαλόκαιρο μες στην ντάλα, με τα «βραχιόλια και τις γούνες» του Κουρουμπλή, αναψοκοκκινισμένες και κάθιδρες στα «όρια της συνταγματικής ανοχής» να προσπαθούν να δροσιστούν με τα «καπελάκια και τα νερά» του Κυρίτση. Κυριλέ καταστάσεις. Δεν άκουσα, τουτέστιν, τα συνθήματά τους και αφού τούτες οι αράδες έχουν γραφτεί νωρίς το μεσημέρι, προσπαθώ να συμβάλω με τις πενιχρές μου δυνάμεις, σκαρώνοντας πρόχειρες ρίμες, όπως οι παραπάνω.

Η ταπεινή φαρέτρα μου περιέχει, βέβαια, και κάποιες γλίσχρες παραλλαγές: Εσείς κορόιδα που αιμορραγείτε, αντισταθείτε. Προτού στα Τάρταρα βαραθρωθείτε, αντισταθείτε. Απ' τα Μνημόνια απαλλαγείτε, αντισταθείτε. Πείτε στους δανειστές, ξεκουμπιστείτε, αντισταθείτε. Για τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας εκδικηθείτε, αντισταθείτε. Και από θύματα γίνετε θύται, αντισταθείτε. Οπου σταθείτε κι όπου βρεθείτε, αντισταθείτε. Μη διστάσετε. Το πολύ πολύ να σας προσάψει η Γερούν Ολγοβασίλη ότι κινείστε εχθρικά προς τη χώρα. Αλλο πάλι και τούτο. Οποιος τολμήσει να αμφισβητήσει στο παραμικρό το θεάρεστο έργο της εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως, βαφτίζεται αμείλικτος πολέμιος των ιερών και των οσίων της φυλής. Τι να πεις;

Με την κυβερνητική εκπρόσωπο τα βάζουν αδίκως οι λογής λογής διαπλεκόμενοι του κίτρινου Τύπου. Διότι έχει κάθε λόγο να θεωρεί το κράτος κτήμα της και να αναφωνεί ως Λουδοβίκος XIV «L' État, c' est moi» ή να αναρωτιέται αύριο ως άλλη Μαρία Αντουανέτα «αφού δεν έχουν ψωμί, γιατί δεν χορταίνουν με παντεσπάνι;» εννοώντας τους μνημονιόπληκτους συμπατριώτες της. Τόσες κωλοτούμπες έκανε το κόμμα της, τόσους εδαφιαίους τεμενάδες στους θεσμούς, με τόσα και τόσα επαχθή μέτρα ζαλίκωσε το αναξιοπαθούν πόπολο μόνο και μόνο για να παραμείνει στην εξουσία και τώρα που η ίδια απολαμβάνει τη χλιδή των θώκων, προσπαθούν να την ξεβολέψουν οι αχάριστοι; Porca miseria!

Ανέκαθεν οι εκάστοτε ομόλογοί της θεωρούνται ψεύτες εξ επαγγέλματος. Η καθημερινή τριβή τους με τον εξωραϊσμό του κυβερνητικού έργου τούς κάνει να αποκτούν μια εξόχως λεπτή σχέση με την αλήθεια. Μου θυμίζουν το ιστορικό παράδοξο: «Επιμενίδης έφα: Πας Κρης ψεύτης. Αλλά Επιμενίδης, Κρης». Ως Κρητικάκι, λοιπόν, το κοπέλι δεν μπορεί παρά να ’ναι ψεύτης, οπότε ψεύδεται, χαρακτηρίζοντας ψεύτες τους συντοπίτες του. Αρα οι κάτοικοι της Μεγαλονήσου λένε πάντα την αλήθεια. Τρέχα γύρευε! Ο Μιλήσιος φιλόσοφος Ευβουλίδης υπήρξε δεινός τεχνουργός σοφισμάτων. «Αν κάποιος παραδεχτεί ότι ψεύδεται, αυτό που λέει είναι αλήθεια ή ψέμα;» διερωτάται στο γνωστότερό του. Η Ολγοβασίλη τα κατέχει καλά όλα αυτά. Εξ ιδιότητος ψεύτρα, γνωρίζει ότι στα χείλη της η φράση «δεν είπαμε ποτέ ψέματα» σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Απλώς οι επικριτές δεν ψάχνουν πίσω απ' τις λέξεις...

Πηγή: efsyn.gr