Χριστίνα Γαλανοπούλου
Αν ήθελε κάποιος να εξηγήσει αυτό που συνέβη το πρωί στον Alpha και δεν είχε και μεγάλη όρεξη για υπερανάλυση – επιχειρηματικά νιτερέσα, καπιταλιστική αλληλεγγύη, ειρήνη των επιχειρηματιών και των εργοδοτών – ταξικό θα ήταν...
το συμπέρασμα και ταξική η θερμοκρασία του ζητήματος.
Το βίντεο με το περιστατικό:
Ωστόσο, εδώ έχουμε να κάνουμε με κανά δυο υπερταξικά πραγματάκια, που αφορούν κυρίως τη σπονδυλική στήλη ενός ανθρώπου πέρα από την ιδιότητα, τα οικονομικά μεγέθη, την κοινωνική τάξη. Λόγου χάριν, το θέμα της αξιοπρέπειας, που εν προκειμένω δεν αφορά την ελευθερία του λόγου, αλλά ακριβώς την αξιοπρέπεια – του εργαζόμενου – και μόνο.
Ναι, ήταν ντροπή, όπως άστραψε και βρόντηξε ο κ. Κοντομηνάς σήμερα – αλλά αντίστροφη ντροπή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή από το να σε ταπεινώνει δημοσίως ο εργοδότης σου. Οι τύποι – που διασφαλίζουν την ουσία, ας το θυμόμαστε πάντα αυτό, κάνει καλό – οι κανόνες του πολιτισμένου κόσμου, η ίδια η (επιχειρηματική) ζωή υπαγορεύουν ευγένεια κι ας γίνει και μακελειό μετά, που λέει ο λόγος.
Αν ο εργαζόμενος σου τα έκανε θάλασσα, έθιξε και ενόχλησε και σου αμαύρωσε το προφίλ, ψυχρά, πατριαρχικά και κυνικά κάλεσε τον στο γραφείο, επίπληξε τον ή τερμάτισε τη συνεργασία με συνοπτικές διαδικασίες. Το «ντροπή σου», δημοσίως και τηλεοπτικώς, ακόμη και ο «δίκαιος θυμός» σακατεύουν, μουτζουρώνουν, εκτελούν. Και για να είμαστε ειλικρινείς, σε μία χώρα που η τηλεόραση της έχει φτιάξει περιουσία από ξεσπάσματα και ιερές οργές, η ντροπή συνήθως μοιράζεται: ανάμεσα σ' αυτόν που την προκάλεσε και σ' αυτόν που τη νιώθει.
Επίσης, όταν καιρό πίσω κάποιοι διαφωνούσαν με θέρμη στον ανόητο συνδυασμό που υπηρετεί το infotainment, θεωρούνταν κακοί, οπισθοδρομικοί και προκατειλημμένοι. Ήρθε, όμως, καιρός που περίτρανα αποδείχθηκε ότι η μασημένη τσίχλα και η φιλοσοφία του τηλεοπτικού μπουντουάρ και της πασαρέλας σοφό είναι να μένει μακριά από τα σοβαρά – και επικίνδυνα στο να πατηθεί κάποιος ακατάλληλος κάλος – ζητήματα. Θα γίνει λάθος, θα γίνουν παρεξηγήσεις και εξηγήσεις μπορούν να ζητηθούν μόνο από αυτόν που ενέκρινε και για χρόνια ευλόγησε αυτή τη σαλάτα.
Τα υπόλοιπα είναι ατμός και εντυπώσεις και επιχειρηματικές συμμαχίες που δεν πρέπει να διαταραχθούν. Όλοι καταλαβαίνουν. Όπως κατάλαβαν, ότι ο πολύτιμος ιδιωτικός τομέας, που πολλοί τώρα τον μακαρίζουν, είναι η ίδια αρένα με τον δημόσιο. Ασχέτως, αν σε τρέφει με την ψευδαίσθηση ότι είσαι κάτι, ότι κάνεις κάτι, ότι κατέχεις θέση, τίτλο και εξουσία, στο τέλος της ημέρας είσαι πάντα ο «μισθός», ο «κοίτα να κάνεις τον σταυρό σου που έχεις δουλίτσα». Είσαι πάντα υπάλληλος και αν το ξεχνάς, η υπενθύμιση γίνεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Στενόχωρο, αλλά αληθές, γι' αυτό ας φροντίζονται τα παραπάνω: να κάνει ο καθένας τη δουλειά του, να μη μπλέκονται άσχετοι και ετερόκλητοι τομείς και άνθρωποι και όλα θα πηγαίνουν καλά.
Και κάτι τελευταίο: αρκεί ο τηλεθεατής να ρίξει μια καλή ματιά στα πρόσωπα των «πρωταγωνιστών» του τηλεοπτικού επεισοδίου για να αντιληφθεί τι καταλαβαίνει και τι δεν καταλαβαίνει το καθένα τους την ώρα της κρίσης. Αυτός ίσως και είναι ένας καλός πλοηγός για την επόμενη τηλεοπτική σεζόν και για το πώς ένα κάστινγκ κρίνεται ως επιτυχές...
Πηγή: lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου