Η Αντωνία με τον σύζυγό της Άρη, έχουν ένα...
εστιατόριο πάνω στη θάλασσα, στα Υστέρνια της Τήνου, το «Θαλασσάκι». Είναι μια όμορφη περιπέτεια να φτάσεις ως εκεί, ξεκινώντας από τη Χώρα με κατεύθυνση Πύργο.
Ένα σαγηνευτικό, καθηλωτικό τοπίο, με μπόλικες στροφές και γοητευτικά γκρέμια. Το μαγαζί αυτό θα ήθελα να μπορούσα να το παρουσιάσω ως δείγμα του πώς πρέπει να συστήνουμε τη χώρα μας στους ξένους. Τόσο πολύ που έχει εντρυφήσει η μαγείρισσα, στα υλικά του τόπου, στα βοτάνια και στα χόρτα, στην παράδοση, μα πιο πολύ στη επιδεξιότητα και στα σοφά μυστικά – που κάνουν όμως τη διαφορά- των απλών σπιτονοικοκυρών.
Αυτές τις απλοϊκές γυναίκες έχει κατασκοπεύσει από μικρό παιδί η Αντωνία. Πρώτα εμπέδωσε την ευλογία της απλότητας και μετά προχώρησε σε αναζητήσεις. Βλέπετε, είναι αλλεργική σε κάθε είδους ξιπασμού και το κάθε τι στη ζωή της έχει αισθητική. Όπως βέβαια καταλαβαίνετε, σύντομα η Αντωνία έγινε γνωστή και το εστιατόριο της, καταχωρήθηκε στα must. Κι άλλο τόσο must είναι να σε μουσκέψει το κύμα από κάποιο περαστικό καράβι ενώ τρως.
Tην Δευτέρα του Πάσχα ήμασταν εκεί. Το μαγαζί τίγκα. Και ξαφνικά, από τις κουβέντες των ανθρώπων ένα γύρω… κάτι για «Ο πρίγκηπας» και δώστου «Ο πρίγκηπας», που άλλοι το προφέρανε κανονικά κι άλλοι με ειρωνεία, έστρεψα να δω τι συμβαίνει. Και αναγνώρισα τον Νικόλαο, την Τατιάνα και μια παρέα. Το πρώτο που λες με το που τους βλέπεις είναι «Ωραίο ζευγάρι». Μετά χαζεύεις κι άλλα. Τι; Τον τρόπο, για παράδειγμα, που προσπαθούν οι άνθρωποι να τους φωτογραφίσουν στα κρυφά. Όλοι στήνουν για ξεψάρωμα κάποιον δικό τους σε πρώτο πλάνο ενώ σαφώς ενδιαφέρονται για τα πίσω. «Κάνε ρε, πιο δεξιά, να χωρέσω και την Τατιάνα», «Σκύψε, ρε μαλάκα, να μπορέσω να τον πάρω τώρα που δεν κοιτάει προς τα εδώ»...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο της Ρέας Βιτάλη πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου