Άρης Χατζηστεφάνου
«Τον Ντόναλντ Τραμπ δεν τον γνωρίσαμε από κάποιο newsletter της Κου Κλουξ Κλαν, αλλά από τα περιοδικά TIME και Esquire. Την πρώτη του τηλεοπτική εκπομπή...
δεν την παρουσίασε το κανάλι της Βαπτιστικής Εκκλησίας του Ουέστμπορο (γνωστή για το κήρυγμα μίσους εναντίων των Εβραίων και των γκέι), αλλά το δίκτυο NBC. Τον δημιούργησαν άνθρωποι που θαύμαζαν τον Αντι Γουόρχολ και όχι τον (ακροδεξιό τηλε-ευαγγελιστή) Τζέρι Φάλγουελ».
Η λίστα με τις αντιπαραβολές που παρουσίαζε πριν από μερικές ημέρες η ηλεκτρονική έκδοση «The Intercept» συνεχιζόταν για πολύ ακόμη. Το μήνυμα όμως ήταν σαφές: Ο επικρατέστερος υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων δεν δημιουργήθηκε από τη βαθιά Αμερική –ούτε καν από τους Ρεπουμπλικάνους– αλλά από τη λεγόμενη «φιλελεύθερη» οικονομική ελίτ της Νέας Υόρκης και άλλων μεγάλων μητροπόλεων των ΗΠΑ.
Οι περισσότεροι από τους ορκισμένους εχθρούς του πίστευαν ότι ένα τέτοιο «φασιστοειδές υποκείμενο», όπως συχνά τον αποκαλούν, θα ερχόταν από τα βάθη του Τέξας και θα κρατούσε στο ένα χέρι τη Βίβλο και στο άλλο ένα μάτσο πετροδολάρια – όπως έκανε δηλαδή η οικογένεια Μπους. Αυτό το πολιτικό και επιχειρηματικό «τέρας», όμως, δηλώνει βέρος Νεοϋορκέζος και κανένας δεν μπορεί να του το αρνηθεί.
Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι η πολιτισμική ή η γεωγραφική ταυτότητα όσων τον ανέχτηκαν ή τον προώθησαν ενεργά, αλλά η ταξική. Το γεγονός ότι ένας πολιτικός κλόουν φτάνει να διεκδικεί την ηγεσία της μεγαλύτερης στρατιωτικής αυτοκρατορίας που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα δεν αποτελεί ατύχημα της Ιστορίας, αλλά σαφή επιλογή ενός μεγάλου τμήματος της αμερικανικής οικονομικής ελίτ.
Πρόκειται για το ίδιο τμήμα που θα αποδεχθεί με ικανοποίηση και την ενδεχόμενη εκλογή της Χίλαρι Κλίντον στην προεδρία. Με τη διαφορά ότι ο Τραμπ μπορεί να επιτελέσει με μεγαλύτερη επιτυχία την αποστολή των χορηγών του: να αποτρέψει με βία και λαϊκισμό την ανάδειξη ενός μαζικού κινήματος με αριστερά χαρακτηριστικά.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου