Το χαρτονόμισμα των 500 ευρώ γεννήθηκε και ανδρώθηκε εις… μνήμην του γερμανικού μάρκου.
Το 2002, κατά την εισαγωγή του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, η Γερμανία ήταν εκείνη που επέμεινε και...
επέβαλε τελικά την εκτύπωση του «σκληρού» μοβ χαρτονομίσματος – του δεύτερου μεγαλύτερου σήμερα, σε ονομαστική αξία, χαρτονομίσματος μεταξύ των χωρών της G10 μετά το «χιλιάρικο» των ελβετικών φράγκων.
Το Βερολίνο, υπό την πάγια επήρεια των μεταπολεμικών αντιπληθωριστικών εμμονών του, είχε επικαλεστεί τότε τρία βασικά επιχειρήματα: Την «ψυχολογική» ροπή των γερμανών πολιτών να κρατούν τις οικονομίες τους σε ρευστό και στο σπίτι τους καθώς δεν είχαν εμπιστοσύνη στις τράπεζες, την ανάγκη διασφάλισης της ταμειακής σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε περίπτωση κρίσης, και την – πολιτική – ανάγκη το νέο νόμισμα να εμπνέει ισχύ ανάλογη με εκείνη του μάρκου προκειμένου να δεχθούν οι γερμανοί πολίτες να το εγκαταλείψουν προς χάριν του ευρώ.
Όταν το μάρκο έγινε… ευρώ
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το έως τότε «μεγάλο» χαρτονόμισμα των Γερμανών, το χαρτονόμισμα των 1.000 μάρκων, είχε αξία 510 ευρώ. Το γεγονός ότι την ίδια εποχή μόνον πέντε ακόμη χώρες της ευρωζώνης – Ιταλία, Ολλανδία, Αυστρία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο – εξέδιδαν χαρτονομίσματα αξίας άνω των 200 ευρώ και ότι το μεγαλύτερο ελληνικό χαρτονόμισμα, εκείνο των 10.000 δραχμών άξιζε μόλις 29,35 ευρώ, απλώς εντάσσεται πια στη μακρά, στρεβλή ιστορία της γέννησης του κοινού νομίσματος. Τότε η ευρωζώνη χρειαζόταν τη Γερμανία και η Γερμανία χρειαζόταν το 500άρικο. Και κάπως έτσι εκτυπώθηκε το πρώτο χαρτονόμισμα των 500 ευρώ.
Εκτοτε, και για 14 χρόνια, το 500ευρω έθρεψε στρατιές τρομοκρατών, χρηματοδότησε αφειδώς το οργανωμένο έγκλημα, ξέπλυνε άφθονο μαύρο χρήμα, έγινε το αγαπημένο καταφύγιο των ανά την Ευρώπη φοροφυγάδων και διευκόλυνε τα μάλλα το ελληνικό bank run. Διότι πολύ πιο εύκολα κρύβεις στο στρώμα, στο σεντούκι ή την τραπεζική θυρίδα μια δεσμίδα 500άρικων παρά το αντίστοιχο ποσό σε… 20ευρα.
Αρκεί να υπολογίσει κανείς ότι 1 εκατομμύριο ευρώ αντιστοιχεί σε 2.000 χαρτονομίσματα των 500 ευρώ, 5.000 χαρτονομίσματα των 200 ευρώ και σε 10.000 των 100 ευρώ. Εξ ου, και για προφανείς πρακτικούς λόγους, τα μεγάλα χαρτονομίσματα χρησιμοποιούνται κατά κόρον από εγκληματικές και τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά και από φοροφυγάδες ή από φορολογούμενους που σπεύδουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους σε περιόδους κρίσης, όπως έγινε πέρσι στην Ελλάδα.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου