Το άρθρο 178 και η σημαία κατά της διαπλοκής...

Αντα Ψαρρά

Να λοιπόν που η επίμαχη διάταξη τροποποιείται μετά την παρέμβαση του Πρώτου Θέματος και των κομμάτων της αντιπολίτευσης και αφού πλέον συντάχτηκαν με την άποψη αυτή και οι βουλευτές της συμπολίτευσης. Οι...
υπουργοί, οι βουλευτές και οι αιρετοί δεν θα μπορέσουν τελικά να συμμετέχουν αυτοπροσώπως σε εξωχώριες εταιρείες συνεργαζόμενων ή μη συνεργαζόμενων χωρών.

Είναι φανερό ότι όλοι όσοι ανέβηκαν στα κάγκελα με το συγκεκριμένο άρθρο που πιθανότατα είχε να κάνει με τους θεσμούς και τη ζητούμενη εναρμόνιση της Ελλάδας με τις άλλες χώρες της Ε.Ε. και με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τώρα θα ηρεμήσουν και θα συνεχίσουν όσοι ήδη το κάνουν, να συμμετέχουν με τα «γνωστά» παρένθετα πρόσωπα. Ό,τι δηλαδή γινόταν και με τον βασικό μέτοχο. Στις offshore θα παραμείνουν να δραστηριοποιούνται οι φίλοι, οι δικηγόροι, οι επιχειρηματίες και οι κουμπάροι, όπως άλλωστε γινόταν μέχρι σήμερα στην Ελλάδα.

Η διαφθορά και η διαπλοκή πατάχτηκαν σήμερα, χάρη στις καταγγελίες του Θ. Αναστασιάδη και των βουλευτών της μείζονος αντιπολίτευσης. Ένα προκλητικά διατυπωμένο άρθρο συγκέντρωσε όλα τα πυρά των όψιμων οπαδών του πολέμου κατά της διαπλοκής. Στο μεταξύ, όλοι εκείνοι που σήμερα ξεφωνίζουν στα ΜΜΕ για τους Συριζαίους που κάποιον κάπου θέλουν να «καλύψουν», δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο όχι απλά να εξετάσουν τις δημοσιευμένες και ανεξέλεγκτες λίστες αλλά έστω να διασταυρώσουν κάποια στοιχεία, ακολουθώντας το χρήμα, προκειμένου να βρουν ποιοι αιρετοί κερδοσκόπησαν με τις κουμπαριές, τις επιχειρηματικές «φιλίες» και τις δικηγορικές πλάτες.

Αν πάμε όμως, λίγο πίσω, την εποχή που η τρόικα ζητούσε νέα μέτρα (2014) και η εφημερίδα «Τα Νέα» έβγαινε με πρωτοσέλιδο τίτλο «Στο φως 23.000 offshore», θα διαπιστώσουμε ότι όλο το παρόν σκηνικό απέχει εκατοντάδες μίλια από την ελληνική πραγματικότητα. Το δημοσίευμα εκείνο αφορούσε 2200 αλλοδαπές και offshore εταιρείες στα μη συνεργαζόμενα με την Ελλάδα κράτη, οι οποίες στην πλειονότητά τους απέκτησαν ελληνικό ΑΦΜ και 2.100 νόμιμους εκπροσώπους στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έως τα τέλη 2011. Σύμφωνα με το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης (διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ασχολείται με τις πρακτικές των φορολογικών παραδείσων και ανά δύο χρόνια εκδίδει καταλόγους όπου βαθμολογούνται η αδιαφάνεια και η μυστικότητα των χωρών, υψώνοντας τείχη στις φορολογικές έρευνες), οι φορολογικοί παράδεισοι με ελληνικών συμφερόντων εταιρείες έχουν πολύ υψηλό δείκτη αδιαφάνειας, ανέφερε το δημοσίευμα και συνέχιζε:

Πηγές από τις φορολογικές Αρχές αναφέρουν στα «ΝΕΑ» ότι οι παράδεισοι επ' ουδενί απαντούν σε αιτήματά τους για παροχή πληροφοριών και έτσι είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπιστούν ποιοι κρύβονται πίσω από τα τείχη αδιαφάνειας. Εξαίρεση αποτελούν τα αιτήματα δικαστικής συνδρομής, όταν οι υποθέσεις λαμβάνουν ποινικές διαστάσεις.

Οι εταιρείες αυτές αφορούσαν αποκλειστικά κατοικίες δηλωμένες στις χώρες αυτές και μάλιστα λόγω αλλαγών το 2010 στον φορολογικό συντελεστή, εκατοντάδες ιδιοκτήτες έσπευσαν να να αλλάξουν την έδρα της υπεράκτιας που είχε την κατοχή του σπιτιού τους, σε χώρα εντός της Ε.Ε., ώστε να εξασφαλίσουν απαλλαγή, όπως προέβλεπε ο νόμος. Έτσι από την Καραϊβική και τον Ειρηνικό, στράφηκαν σε κυπριακές και μαλτέζικες, οι οποίες επανδρώθηκαν με στρατιές νόμιμων εκπροσώπων από δικηγορικά γραφεία. Μόνο στην Κύπρο εμφανίστηκαν 3.320 παρόμοιες εταιρείες. Αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν να μειωθούν δραματικά τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου, πάντα σύμφωνα με τα Νέα.

«Οι νόμιμοι εκπρόσωποι εξακολουθούσαν να καλύπτουν τους ιδιοκτήτες των ακινήτων με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πραγματική εικόνα για το πόθεν έσχες των χρημάτων με τα οποία αποκτήθηκαν τα ακίνητα. Μόνο ένα δικηγορικό γραφείο εμφανίζεται να διαθέτει 105 offshore», κατέληγε το δημοσίευμα του 2014. Αν λάβουμε υπόψη δε, πόσοι αιρετοί με ολική απαγόρευση συμμετοχής σε offshore είχαν και έχουν κατοικίες με παρένθετα πρόσωπα, δικηγόρους και φίλους και σκεφτούμε πόσες άλλες παρόμοιες δραστηριότητες αφορούν άλλων ειδών κερδοφόρες «επιχειρήσεις» κρυμμένες πίσω από πρόσωπα που έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε offshore, τότε θα έχουμε και το πλήρες μέγεθος της «φοβερής» αυτής νομοθετικής διόρθωσης. Οσο για τα μεγάλα κεφάλαια στους μεγάλους φορολογικούς παραδείσους, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να αυγατίζουν μέσω των πρόθυμων μεσαζόντων.

Το ζητούμενο είναι ποια διατύπωση θα εξασφαλίζει στην όποια ελληνική ελεγκτική αρχή, τη δυνατότητα προσφυγής και δικαίωσης στο ελληνικό και στο ευρωπαϊκό δικαστήριο. Το δεύτερο ζητούμενο είναι πόσο καθαρές είναι οι σχέσεις πολιτικών με πάσης φύσεως επιχειρηματίες και οικονομικά συμφέροντα. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ούτε το επίμαχο άρθρο ούτε και η αλλαγή του θα φέρουν την πολυπόθητη διαφάνεια...