Kαι λοιποί τεθλιμμένοι συγγενείς...

Φρενήρης χορός

Δημήτρης Νανούρης

Φως φανάρι πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. υπερέχει έναντι του παλαιού και φθαρμένου πολιτικού συστήματος επειδή διατηρεί πεντακάθαρο...
ηθικό πλεονέκτημα. Μήκη μπροστά. Τα στελέχη της Νου Δου και του ΠΑΣΟΚ, που στενεύονται σήμερα στα έδρανα της αντιπολίτευσης, κυβέρνησαν επί δεκαετίες τον τόπο βουτηγμένα ίσαμε τα μαλλιά στα σκάνδαλα, τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Εκαναν πάρτι οργίων με το δημόσιο χρήμα, λαίμαργα και βουλιμικά κατάπιαν το καταπέτασμα. Λες κι είχε βγάλει χάλαζα το άντερό τους, ταινία που την έσφιγγαν μεθοδικά γύρω απ' τον λαιμό μας, προκαλώντας κοινωνική ασφυξία και οικονομικό όλεθρο.

Αντιθέτως, υπουργοί, βουλευτές, κεντρικοεπίτροποι και λοιποί τεθλιμμένοι συγγενείς της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστεράς δεν έχουν εμβαπτίσει ώς τώρα το δάκτυλο στο βάζο με το περγαμόντο, τουτέστιν δεν άρπαξαν γιούρο απ' τον κρατικό κορβανά. Είναι άδειος, θα πείτε! Δεν υπάρχει σάλιο. Ξέρουν ότι δεν θα βρουν τίποτα. Οι προηγούμενοι έγλειψαν και τον πάτο. Δεν άφησαν τρύπια δεκάρα. Παρά ταύτα εισρέει χρήμα και τώρα στη χώρα· έστω δανεικό από τους τοκογλύφους εταίρους μας.

Ριζοσπάστες και κομμουνιστές οι επιτελείς του Μαξίμου και οι υφιστάμενοί τους, δεν το διασπαθίζουν, απλώς γιατί είναι έντιμοι. Τουλάχιστον μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Εδώ που τα λέμε δεν προλαβαίνουν κιόλας, καθότι εργάζονται νυχθημερόν. Μπορεί να εξαναγκάστηκαν να αλλάξουν κάπως ρότα μεσούντος του θέρους, επρόκειτο όμως για έναν ανώδυνο ελιγμό. Κάτι σαν καβάδι στον ενθουσιώδη χορό που οδηγεί στην κοινωνία της ισότητας και της δικαιοσύνης. Ενα ανεπαίσθητο βηματάκι πίσω. Ισα ίσα για να πάρουν την απαραίτητη φόρα για το άλμα στο μέλλον.

Συμβιβάστηκαν όσο πατάει η γάτα πα' να πει. Κι αν εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές για ένα μικρό διάστημα, το κάνουν με ανυπόκριτο πόνο καρδιάς. Πάρτε παράδειγμα τον Σπίρτζη. Εδωσε μπιρ παρά τα αεροδρόμια και ακόμα βαλαντώνει στο κλάμα. Τόσο ο ίδιος όσο και οι σύντροφοί του στο υπουργικό συμβούλιο αποδεικνύονται ικανότατοι. Μανούλες καημένες. Οχι από τον στίχο «κλαίει η μητέρα μου στο μνήμα», αλλά απ' το τιτάνιο έργο το οποίο επιτελούν. Τους βγάζω το καπέλο, αναγνωρίζοντας την κοσμογονία που συντελείται στην Ελλάδα και μάλιστα καταμεσής της κρίσης.

Ανοιξαν την ΕΡΤ, προσέλαβαν ξανά τις 592 καθαρίστριες και ανέδειξαν διευθυντές εκπαίδευσης με συμμετοχή των συλλόγων των εκπαιδευτικών σε μια υποδειγματική, δημοκρατική διαδικασία. Το τελευταίο ασφαλώς οφείλεται στην καπατσοσύνη με την οποία διοικεί την Παιδεία ο Νίκος Οφείλεις. Κι όλα αυτά ούτε σε ενάμιση χρόνο. Ποια άλλη κυβέρνηση από καταβολής ελληνικού κράτους έχει επιτύχει ανάλογο θαύμα σε τόσο σύντομο διάστημα; Ποια άλλη κυβέρνηση υπερασπίστηκε με τόσο σθένος τους μισθούς, τις συντάξεις και την αξιοπρέπεια του λαού; Πρωτομηνιά σήμερα κι έχει την τιμητική του το ψεύδος. Διαπιστώνω ωστόσο πως τα εγκώμια και οι έπαινοι προς το εθνοσωτήριο γκοβέρνο μας δεν στέκουν μήτε ως πρωταπριλιάτικη φάρσα.