Καθώς τα κόμματα καταθέτουν τις προτάσεις τους για τη συνταγματική αναθεώρηση, καλό είναι να θυμόμαστε ποιοι ζήτησαν πρώτοι τις ριζικότερες αλλαγές: η Ε.Ε. και η μεγαλύτερη τράπεζα των ΗΠΑ.Εχουνε και μια κλίσι στες θυσίες. Παραιτηθείτε από την...
κτήσιν σας εκείνη· η κατοχή σας είν’ επισφαλής: ή τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες
Κωνσταντίνος Καβάφης «Εν Mεγάλῃ Ελληνικῄ Αποικία, 200 π.Χ.»
Τον Μάιο του 2013 ο αμερικανικός τραπεζικός κολοσσός JP Morgan παρουσίασε μια 16σέλιδη έκθεση στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστήριζε ότι οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και κυρίως αυτές του Νότου δεν θα ξεφύγουν από την κρίση χρέους εάν δεν αναθεωρήσουν τα Συντάγματά τους. «Τα πολιτικά συστήματα της περιφέρειας -διαβάσαμε τότε στην έκθεση- οικοδομήθηκαν μετά την πτώση δικτατορικών καθεστώτων και καθορίστηκαν από αυτήν την αλλαγή. Τα Συντάγματα -συνέχιζαν οι συντάκτες της έκθεσης- παρουσιάζουν ισχυρές σοσιαλιστικές τάσεις (;) που αντικατοπτρίζουν την πολιτική ισχύ που κέρδισαν τα κόμματα της Αριστεράς μετά τη νίκη απέναντι στον φασισμό».
Ο Αλεσάντρο Σόμα, καθηγητής Νομικής στην Ιταλία, ανέλαβε να μας εξηγήσει τι ακριβώς ήθελε να πετύχει η JP Morgan προτείνοντας την αναθεώρηση των Συνταγμάτων του ευρωπαϊκού Νότου. «Αυτά τα Συντάγματα, που σήμαναν το τέλος του φασισμού, θέλησαν να εδραιώσουν μια πολύ σημαντική αρχή: πως όταν το κράτος ασχολείται με την αγορά -και πρέπει να θυμόμαστε ότι το κράτος ασχολείται πάντα με την αγορά- πρέπει να το κάνει όχι για να στηρίξει την αγορά, αλλά για να υπερασπιστεί το άτομο. Πρέπει να προωθήσει τη χειραφέτηση του ατόμου, ακόμα και ενάντια στις αγορές και στην αρχή του ανταγωνισμού».
«Επρόκειτο -συνεχίζει- για θεμελιώδεις προτάσεις, γιατί ο φασισμός είχε καταστρέψει τη δημοκρατία, αλλά δεν είχε καταστρέψει την αγορά. Για την ακρίβεια, ο φασισμός ήταν η απάντηση στην κρίση του ’29 -μια απάντηση που θυσίασε τη δημοκρατία στο όνομα της αγοράς. Αυτά τα αντιφασιστικά Συντάγματα, λοιπόν, επανέφεραν τον άξονα προς τη δημοκρατία».
Τον Αλεσάντρο Σόμα τον συναντήσαμε στη Ρώμη, στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «This is not a coup» για τον ρόλο της Ε.Ε. Και αυτό που έσπευσε να τονίσει είναι ότι το «αίτημα» της JP Morgan για συνταγματική αναθεώρηση δεν διαφέρει σε τίποτα από τις εντολές της Ε.Ε. «Για την JP Morgan, για τις αγορές αλλά και τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα Συντάγματα του ευρωπαϊκού Νότου έπρεπε να αλλάξουν. Δεν έπρεπε να μιλούν για την οικονομική δημοκρατία παρά μόνο για την πολιτική δημοκρατία» μας είπε ο Ιταλός καθηγητής.
Σημείο-κλειδί σ' αυτήν την αλλαγή αποτέλεσε η προσπάθεια της Ε.Ε. να επιβάλει (μέσω του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας) τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς στο νομικό καθεστώς των χωρών-μελών και αν είναι δυνατόν στα Συντάγματα αυτών των χωρών.
«Η υποχρέωση για ισοσκελισμό του προϋπολογισμού -μας εξηγεί ο Αλεσάντρο Σόμα- σημαίνει απαγόρευση των κεϊνσιανών πολιτικών και αυτό αποτελεί ένα είδος “πραξικοπήματος”, δεδομένου ότι επιχειρείται να επιβληθεί ενώ βρίσκονται ακόμη σε ισχύ Συντάγματα που βασίστηκαν σε μια κεϊνσιανού τύπου κατανομή του πλούτου».
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Άρη Χατζηστεφάνου, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου