Μπαρτσελόνα vs Ρεάλ
Θεωρείται το κορυφαίο, το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό παιχνίδι σε συλλογικό επίπεδο, μετά τον τελικό του Champions League.
Είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι...
μια «μονομαχία» δύο συλλόγων όχι μόνο με αθλητικές, αλλά και πολιτικές προεκτάσεις.
Δύο ομάδες, δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι...
Το Σάββατο, στον αγωνιστικό χώρο του «Καμπ Νου» θα τεθούν αντιμέτωπες -οι κατά πολλούς- δύο κορυφαίες, οι δύο πλουσιότερες, οι δύο πιο αναγνωρίσιμες ομάδες στον κόσμο. Οι συστάσεις για το ποιόν, το ταλέντο και τους παικταράδες που διαθέτουν οι δύο ομάδες περιττεύουν και κρίθηκαν μη αναγκαίες.
Έτσι το sport-fm.gr αποφάσισε να ανατρέξει στο παρελθόν και ξετυλίγει για εσάς το κουβάρι της κοινής ιστορίας των δύο συλλόγων: Ο δικτάτορας Φράνκο, η δολοφονία του Σουνιόλ, το ιστορικό 11-1 του 1943, ο Αλφρέδο ντι Στέφανο, ο «τελικός των μπουκαλιών», η μεταγραφή του Λούις Φίγκο, τα standing ovation προς αντιπάλους, τα «Pasillo», η πολεμική ατμόσφαιρα επί εποχής Ζοσέ Μουρίνιο και τα στοιχεία των «clasico» του παρελθόντος.
Ο δικτάτορας Φράνκο και η δολοφονία Σουνιόλ
Από πολύ νωρίς, η «αντιπαλότητα» των δύο συλλόγων είχε ξεπεράσει τις αθλητικές διαστάσεις, με προέδρους και των δύο σωματείων να είναι έντονα πολιτικοποιημένοι.
Τον Ιούλιο του 1936, ο Φρανθίσκο Φράνκο, Ισπανός δικτάτορας που κυβέρνησε τη χώρα για 36 χρόνια (1939-1975), ξεκίνησε το στρατιωτικό πραξικόπημά του ενάντια στη Δεύτερη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Στο πλαίσιο των ευρύτερων ενεργειών, στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους, συνελήφθη στην περιοχή Σιέρα ντε Γκουανταράμα από στρατεύματα του Φράνκο ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Ζοσέπ Σουνιόλ, με την κατηγορία ότι στο πλαίσιο των πολιτικών δραστηριοτήτων του επισκέφθηκε Ρεπουμπλικανικά στρατεύματα στη Μαδρίτη.
Ο Σουνιόλ, ήταν πολιτικός και δημοσιογράφος, μέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς της Καταλονίας και ιδρυτής της εφημερίδας «La Rambla», η οποία αντιτάχθηκε στο καθεστώς του Πρίμο ντε Ριβέρα, πρώην αρχηγού του φασιστικού κόμματος «Φάλαγγα». Δολοφονήθηκε από τους στρατιώτες του Φράνκο χωρίς να περάσει από δική και όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, η Μπαρτσελόνα ήταν στην κορυφή των οργανισμών που ο δικτάτορας ήθελε να αφανίσει από προσώπου Γης, μετά τους κομμουνιστές, τους αναρχικούς και τους αυτονομιστές.
Κατά τη διάρκεια του δικτατορικού καθεστώτος, όλες οι γλώσσες πλην της Ισπανικής και οι ταυτότητες των περιφερειών της χώρας τελούσαν υπό εξαφάνιση. Στην περίοδο αυτή, λόγω των αντιστασιακών δράσεών και των προοδευτικών της πεποιθήσεών της, «κέρδισε» το μότο που «Mes que un club» (Κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος), που την ακολουθεί μέχρι και σήμερα.
Οι δεσμοί των ανώτερων εκπροσώπων της Ρεάλ Μαδρίτης και του καθεστώτος του Φράνκο ήταν αδιαμφισβήτητοι. Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου, στα «χέρια» των φαλαγγιτών του δικτάτορα υπέφερε και ο Ραφαέλ Σάντσεθ Γκέρα, τότε πρόεδρος των Μαδριλένων και εξέχων Ρεπουμπλικάνος.
Το παρασκήνιο πίσω από το ιστορικό 11-1
Στις 13 Ιουνίου του 1943 η Ρεάλ Μαδρίτης φιλοξένησε στο «Τσαμαρτίν» (πρώην ονομασία του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου») την Μπαρτσελόνα, στον επαναληπτικό του 3-0 του «Λες Κορτς» (πρώην γήπεδο των Καταλανών) για την ημιτελική φάση του Κύπελλο. Η Ρεάλ, πέτυχε εκείνη τη μέρα τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία των «clasico», επικρατώντας της Μπαρτσελόνα με 11-1.
Στον πρώτο αγώνα, οι ποδοσφαιριστές της Ρεάλ είχαν παραπονεθεί στον διαιτητή Φομπόνα Φερνάντεθ και για τα τρία γκολ που είχαν δεχθεί, με τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα να τους αποδοκιμάζουν, θεωρώντας πως έψαχναν συνεχώς αφορμή για να διαμαρτυρίες.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου