Νομίζω ότι πρέπει να καταλήξουμε οριστικά στο συμπέρασμα του Αναγνωστάκη: Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε. Διότι τι να καταλογίσεις στον εκτός ανταγωνισμού Μητσοτάκη, που...
με αφορμή τον διορισμό του Φαμπρ έβγαλε το κρητικό του μαχαίρι κατά του «αφελληνισμού του πολιτισμού μας». Ή στον Θεοδωράκη -σαν δε ντρέπεται, κάνει και τον μοντέρνο- που τον χαρακτήρισε «κενολόγο αποικιοκράτη». Ή στον Ιάσονα Τσουτσούνα - Φωτήλα. Ή στον Άδωνι που έκανε ερώτηση πώς τόλμησε ο Μπαλτάς να δεχτεί «ξένο» διευθυντή σε ελληνικό φεστιβάλ. Άμα ήταν για κανένα λιμάνι ή για καμιά δεκαριά αεροδρόμια, δεν μας πειράζουν οι ξένοι.
Τόσοι ήτανε, τελικώς. Και δεν είναι το θέμα μόνο η υποκρισία τους -να μιλούν για ελευθερία και να εννοούν την ελευθερία των Παπασταύρου. Για Δικαιοσύνη και να εννοούν την Τσατάνη. Για τέχνη και να εννοούν το μίσος απέναντι σε ό,τι θεωρούν ότι χαλάει τον εθνικό τους τραχανά, είτε πρόκειται για τον Φαμπρ είτε για το Χυτήριο, ή για μια παράσταση του Εθνικού. Είναι και επικίνδυνοι στη βλακεία τους. Διότι διασύρουν τη χώρα πιστεύοντας ότι διασύρουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μειώνουν τους Έλληνες, θεωρώντας ότι μειώνουν την Αριστερά. Μας ρεζιλεύουν όλους εμφανίζοντάς μας ως όχλο που παθαίνει αμόκ μόλις δει στην τέχνη -ή και στη ζωή- γυμνό, αιρετικό, ασυνήθιστο ή απλώς ακατανόητο.
Αλλά και όλοι οι άλλοι, παπαγαλάκια επί πληρωμή ή απλώς από ηλιθιότητα; Που πλημμύρισαν το διαδίκτυο, μέσα ενημέρωσης, εφημερίδες και τηλεοράσεις με την αθλιότητα μιας πολεμικής στον Φαμπρ που μας πάει πίσω στο πενήντα; Διότι, να τον πολεμήσεις, ή να τον καταγγείλεις, αφού δεις κάτι από το έργο του στο Φεστιβάλ, είναι απολύτως αποδεκτό. Να τον επικρίνεις -όπως οι καλλιτέχνες της Σφενδόνης- για τις εξαγγελίες του, ακόμα και να ζητάς γι' αυτό την παραίτησή του, είναι εύλογο. Αλλά να συκοφαντείς -με τσουτσούνες και άλλα τέτοια- τον ίδιο και το έργο του είναι αποκαλυπτική για σένα χρήση της τσουτσούνας σου, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία τους.
Αυτά. Πάντως, τους πέρασε πάλι. Σταμάτησε ο αφελληνισμός, τα μάζεψε ο αποικιοκράτης. Πάμε γι' άλλα. Διότι ήδη σκαλίζουν τον φάκελο του καινούργιου διευθυντή, όπως σας βλέπω και με βλέπετε. Να τον περιποιηθούν κι αυτόν δεόντως εν ονόματι του έθνους και της τέχνης...
Θανάσης Καρτερός
με αφορμή τον διορισμό του Φαμπρ έβγαλε το κρητικό του μαχαίρι κατά του «αφελληνισμού του πολιτισμού μας». Ή στον Θεοδωράκη -σαν δε ντρέπεται, κάνει και τον μοντέρνο- που τον χαρακτήρισε «κενολόγο αποικιοκράτη». Ή στον Ιάσονα Τσουτσούνα - Φωτήλα. Ή στον Άδωνι που έκανε ερώτηση πώς τόλμησε ο Μπαλτάς να δεχτεί «ξένο» διευθυντή σε ελληνικό φεστιβάλ. Άμα ήταν για κανένα λιμάνι ή για καμιά δεκαριά αεροδρόμια, δεν μας πειράζουν οι ξένοι.
Τόσοι ήτανε, τελικώς. Και δεν είναι το θέμα μόνο η υποκρισία τους -να μιλούν για ελευθερία και να εννοούν την ελευθερία των Παπασταύρου. Για Δικαιοσύνη και να εννοούν την Τσατάνη. Για τέχνη και να εννοούν το μίσος απέναντι σε ό,τι θεωρούν ότι χαλάει τον εθνικό τους τραχανά, είτε πρόκειται για τον Φαμπρ είτε για το Χυτήριο, ή για μια παράσταση του Εθνικού. Είναι και επικίνδυνοι στη βλακεία τους. Διότι διασύρουν τη χώρα πιστεύοντας ότι διασύρουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μειώνουν τους Έλληνες, θεωρώντας ότι μειώνουν την Αριστερά. Μας ρεζιλεύουν όλους εμφανίζοντάς μας ως όχλο που παθαίνει αμόκ μόλις δει στην τέχνη -ή και στη ζωή- γυμνό, αιρετικό, ασυνήθιστο ή απλώς ακατανόητο.
Αλλά και όλοι οι άλλοι, παπαγαλάκια επί πληρωμή ή απλώς από ηλιθιότητα; Που πλημμύρισαν το διαδίκτυο, μέσα ενημέρωσης, εφημερίδες και τηλεοράσεις με την αθλιότητα μιας πολεμικής στον Φαμπρ που μας πάει πίσω στο πενήντα; Διότι, να τον πολεμήσεις, ή να τον καταγγείλεις, αφού δεις κάτι από το έργο του στο Φεστιβάλ, είναι απολύτως αποδεκτό. Να τον επικρίνεις -όπως οι καλλιτέχνες της Σφενδόνης- για τις εξαγγελίες του, ακόμα και να ζητάς γι' αυτό την παραίτησή του, είναι εύλογο. Αλλά να συκοφαντείς -με τσουτσούνες και άλλα τέτοια- τον ίδιο και το έργο του είναι αποκαλυπτική για σένα χρήση της τσουτσούνας σου, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία τους.
Αυτά. Πάντως, τους πέρασε πάλι. Σταμάτησε ο αφελληνισμός, τα μάζεψε ο αποικιοκράτης. Πάμε γι' άλλα. Διότι ήδη σκαλίζουν τον φάκελο του καινούργιου διευθυντή, όπως σας βλέπω και με βλέπετε. Να τον περιποιηθούν κι αυτόν δεόντως εν ονόματι του έθνους και της τέχνης...
Θανάσης Καρτερός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου