Όταν το πόκερ παραδίδει μαθήματα πολιτικής
Υποθέτω ότι κάποια γίδια θα ξαναρχίσουν τις αναλογίες με το πόκερ. «Κλειστό πόκερ η κυβέρνηση», «ανεβάζει το ποντάρισμα ο Σόιμπλε», «μπλόφα Τσίπρα», ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Είναι από εκείνες τις φράσεις...
που φιλοξενεί το μεγάλο κιτάπι της ελληνικής δημοσιογραφίας και ανασύρονται κάθε φορά που ο συντάκτης αισθάνεται καυτή στο σβέρκο του την ανάσα του διευθυντή. Μπας και γλυτώσει τη γκρίνια, τη μουρμούρα και, μετά συγχωρήσεως μέρες που είναι, το χέσιμο εκ μέρους του ανωτέρου του. Βάλε πόκερ ρε αδερφέ να ξεμπερδεύουμε, να έρθει η Μεγάλη Δευτέρα να το στρίψουμε πάλι στον Μολώχ της ασφάλτου και τα φετινά θύματά του.
Όλα αυτά από ανθρώπους που δεν έχουν κάτσει ούτε μια μέρα, ούτε μια ώρα, ούτε μια στιγμή στο τραπέζι το πονηρό και, κυρίως, δεν έχουν ποντάρει ποτέ δικά τους λεφτά. Τις οικονομίες τους, τα μισθά τους, ακόμη και το νοίκι που ποντάραμε όταν ήμασταν φοιτητές. Και αγωνιούσαμε αν ο απέναντι θα έχει καλό φύλλο και θα μας στείλει ταπεινωμένους στη μαμά να ζητάμε προκαταβολή του μηνιάτικου. Ακόμη κι εδώ η ελληνική δημοσιογραφία έχει εγκαταλείψει τις πάλαι ποτέ ένδοξες παραδόσεις της και βασίζεται σε μια παραλλαγή ξύλινης γλώσσας μπας και καταφέρει να ξεγελάσει τον θεατή, τον ακροατή, τον αναγνώστη…
Αλλά ας αφήσουμε τον καυγά για την τέταρτη εξουσία και ας επιστρέψουμε στην πράσινη την τσόχα. Είναι προφανές ότι η απέναντι πλευρά (Ευρωπαίοι, ΔΝΤ) δεν πάσχει από καλό φύλλο. Όπως έχουν στρωθεί τα χαρτιά μια χαρίτσα της βγαίνει, εξ ου και τα πονταρίσματά της που βαίνουν διαρκώς αυξανόμενα. Το έκανε πέρυσι τέτοια εποχή, το ξανακάνει τώρα. Είναι το παιχνίδι του ισχυρού, ο οποίος έχει ένα σκασμό μάρκες (ή λεφτά αν προτιμάτε) εμπρός του και επιτίθεται από σίγουρη θέση. Και ως τώρα έχει κερδίσει πλείστες όσες παρτίδες και έχει ανεβασμένη την αυτοπεποίθησή του και χαμογελάει μέχρι τα’ αυτιά.
Ως την ώρα που σκάει στο τραπέζι το φόλοου δεν κουήν! Διότι το πόκερ είναι ένα παιχνίδι, αλλά η πόκα έχει εκατοντάδες παραλλαγές. Καθρέφτη, κούκο, μαμούθ, δορυφόρο, μπόμπες, κοτούλες, ασανσέρ, μιζέρια, όρεξη να έχετε να σας περιγράφω. Μία εξ αυτών των παραλλαγών είναι το φόλοου δεν κουήν, όπου η κουήν, η ντάμα δηλαδή είναι ο μπαλαντέρ. Και αυτός ο μπαλαντέρ αλλάζει τις ισορροπίες του παιχνιδιού από στιγμή σε στιγμή. Να μη σας κουράζω με περιττές λεπτομέρειες, συμβαίνει ότι εκεί που βρισκόσουνα καβάλα στο άλογο και το είχες σίγουρο, ξαφνικά μπορεί να αποκτήσει ο διπλανός σου χαρτί πολύ ανώτερο και να σε γδάρει. Έτσι στο άσχετο, από μια στραβή του φύλλου, από ένα καπρίτσιο της τράπουλας. Γι’ αυτό σημασία στο φόλοου δεν κουήν έχει να μείνεις μέσα στο κόλπο ως το τελευταίο ποντάρισμα και να μην σε βγάλουν έξω από το κόλπο οι υπόλοιποι. Αν τα καταφέρεις, έχεις ελπίδες για κολοσσιαία κέρδη. Αν αποτύχεις, πάλι, σε παίρνει ο διάολος. Γι’ αυτό και είναι ένα παιχνίδι της απελπισίας. Της σχετικής απελπισίας, έστω...
Εκεί είμαστε τώρα, στο τελευταίο ποντάρισμα. Όπου έχει μείνει μέσα στο game η Ελλάδα και περιμένουμε όλοι να ανοίξει το χαρτί το πρόστυχο. Και δεν είναι αυτό χαρτί ούτε η διάσκεψη κορυφής, ούτε το Eurogroup, ούτε ανάλογες παιδικές ιστορίες. Το χαρτί το δυνατό, το φύλλο που αλλάζει όλες τις ισορροπίες, ο μπαλαντέρ ο παλαβός είναι το Brexit. Διότι καλή, χρυσή και υπέροχη η στρατηγική σημασία της μαμάς πατρίδας, αλλά μπροστά στη Βρετανία είμαστε μικρό μέγεθος. Εκεί παίζεται η παρτίδα, εκεί θα κριθεί το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης κι από εκεί μπορεί να σωθούμε κι εμείς: Αν αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι να κλείσουν το μέτωπο το δικό μας, για να μην τρομάξουν ακόμη περισσότερο οι Βρετανοί και αποφασίσουν να διαολοστείλουν τη γηραιά ήπειρο και τα θέλγητρά της. Ναι, εκεί είμαστε τώρα. Περιμένοντας την κουήν να κάνει την εμφάνισή της. Κι ας είναι και η Ελισάβετ!
Υ.Γ.: Υπάρχει και ένας ακόμη μπαλαντέρ στον ορίζοντα, ο ακροδεξιός υποψήφιος για την προεδρία της πάντα πρωτοποριακής σε αυτά τα ζητήματα Αυστρίας. Γιατί αν τρομάζει τους Ευρωπαίους ο Τσίπρας, τι θα πουν άραγε για τον Χόφερ;
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου