Η Ελλάδα του φόβου ή της ελπίδας;..

Περισσότερο από ένα χρόνο τώρα πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους γιατί απλώς δεν είχαν άλλη επιλογή. Οι πολιτικές της καθυστέρησης και του αποκλεισμού συνέβαλαν στην...
επιδείνωση της κατάστασης, προκαλώντας, κατεπείγουσες ανθρωπιστικές ανάγκες καθώς και πρακτικές αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης των ανθρώπων αυτών.

Το 2015, έχουν καταγραφεί ανά τον κόσμο 67 εκ. πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι και μετακινούνται για να αποφύγουν πολέμους ή τη πείνα. Το άρθρο 14 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δίνει το δικαίωμα σε όλους μας να φεύγουμε από τις χώρες μας και να ζητούμε προστασία σε κάποια άλλη χώρα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε., στην Ελλάδα, ποσοστό άνω του 90% των ανθρώπων που έχουν περάσει από τη χώρα μας ή τώρα βρίσκονται σε αυτή (52.000) είναι πρόσφυγες, δηλαδή προέρχονται από χώρες όπου επικρατεί πόλεμος και αδυναμία ασφαλούς διαβίωσης, ενώ σε ποσοστό 59% είναι γυναίκες και παιδιά – πολλά από τα οποία και μάλιστα σε αυξανόμενο αριθμό, είναι ασυνόδευτα ή χάνουν τη ζωή τους με τραγικό τρόπο. Συνολικά πάνω από 4.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους προσπαθώντας να ασκήσουν το νόμιμο δικαίωμά τους να φθάσουν στην ΕΕ το 2015-16!..

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Επαμεινώνδα Φαρμάκη, πατήστε εδώ