Διοικείς μια χώρα καθημαγμένη που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της χωρίς έξωθεν βοήθεια, που βρίσκεται σε καθεστώς επιτροπείας από θεσμούς οι οποίοι υποδύονται τους...
αλληλέγγυους, αλλά είναι σκληροί, δογματικοί, φανατικοί και μνησίκακοι.
Δεν έχεις plan Β είτε γιατί δεν μπορείς, είτε γιατί δεν θέλεις, είτε γιατί δεν πιστεύεις πως, ακόμη κι αν καταφέρεις να το επινοήσεις, θα είναι για το καλό της πατρίδας αν εφαρμοστεί.
Οι πολίτες στην πλειονότητά τους δεν δείχνουν διατεθειμένοι να μπουν στην περιπέτεια μιας μετωπικής σύγκρουσης και παρά τις σοβαρές ενστάσεις τους για την πορεία της συλλογικότητας στην οποία ανήκει η χώρα, παρά τον θυμό τους για την κατάσταση που βιώνουν, δεν ζητούν επιστροφή στο παρελθόν.
Ταυτοχρόνως δηλώνεις ότι δεν πρόκειται να φυγομαχήσεις και να εγκαταλείψεις την ευθύνη διαχείρισης στους προηγούμενους ή σε οικουμενικά σχήματα και ότι δεν επιθυμείς εκλογές γιατί είναι νωπή η λαϊκή εντολή που έχεις λάβει.
Σταθμίζοντας λοιπόν τα παραπάνω και επειδή είσαι λόγω των συνθηκών μια κυβέρνηση ευάλωτη στους εκβιασμούς και ταυτοχρόνως γνωρίζεις από πρώτο χέρι ώς πού μπορούν να φτάσουν οι συνομιλητές σου για να σε ταπεινώσουν, πρέπει να υπολογίζεις τις δυνάμεις σου και να παίρνεις υπόψη σου τους συσχετισμούς.
Οι λεονταρισμοί, οι κορόνες ηρωισμού, οι μεγαλοστομίες και οι βολονταρισμοί δεν θα μακροημερεύσουν. Οταν θα έρθουν σε επαφή με την εχθρική πραγματικότητα, θα καταρρεύσουν και θα σε εκθέσουν στους πολιτικούς αντιπάλους σου, οι οποίοι είναι ιδιοτελείς και καιροφυλακτούν, κυρίως όμως σ’ αυτούς που σε εμπιστεύτηκαν. Ετσι δεν μπορείς να βάζεις κόκκινες γραμμές όταν δεν είσαι σίγουρος ότι διαθέτεις την ισχύ να τις υπηρετήσεις πάση θυσία.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Παππά ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου