«Φαν, φαν, φαν, πώς του πάνε τα μπουφάν...», λέει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στο νανούρισμα που έγραψε για την κόρη του τη Γιασεμί. Ομως η τρυφερότητα εκείνου του τραγουδιού γίνεται ειρωνεία όταν...
ανακοινώνεται πως ένας τυχερός φαν θα κερδίσει το δερμάτινο μπουφάν του Γιάνη Βαρουφάκη που σύντομα βγαίνει σε κλήρωση κατά την παρουσίαση του βιβλίου του «Και οι αδύναμοι υποφέρουν αυτά που πρέπει» σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο στο Λονδίνο.
Δεν πρόκειται για ένα τυχαίο μπουφάν από την πλούσια γκαρνταρόμπα του οικονομολόγου-πολιτικού, αλλά για «το» πέτσινο, το χιλιοφωτογραφημένο τζάκετ που φορούσε όταν καβαλούσε τη μοτοσικλέτα για να πάει στο υπουργείο. Ενα μπουφάν θα τολμούσαμε να πούμε ιστορικό, που η θέση του είναι στο μελλοντικό μουσείο της πάλης των ευρωπαϊκών λαών κατά της λιτότητας, της austerity για να συνεννοούμαστε καλύτερα ως Ευρωπαίοι.
Δεν είναι το μπουφάν του επιστήμονα ή του λαϊκού αγωνιστή: είναι το μπουφάν του ατίθασου «πρώην» υπουργού. Αυτή η ιδιότητα εξαργυρώνεται τώρα στην εκστρατεία προβολής του βιβλίου και του συγγραφέα του. Επιλογή του ιδίου, του εκδοτικού οίκου, του venue; Ή απλώς εφαρμογή των κανόνων της αγοράς;
Τα βιβλία του Γ. Βαρουφάκη, ακόμα και τα εκλαϊκευμένα, έχουν μείνει στο απυρόβλητο της κριτικής. Συνήθως ξεμπερδεύουμε με αυτά είτε αγνοώντας τα είτε μηδενίζοντας την επιστημοσύνη του συγγραφέα. Αντίθετα, πάντα ήταν πιο εύκολος ο σχολιασμός των ενδυματολογικών ή των λαϊφστάιλ επιλογών του, όπως ήταν η κόκκινη γραμμή στο ορθωμένο γιακαδάκι του.
Είναι αλήθεια ότι ο Βαρουφάκης έχει δεχτεί τόσο πολλές επιθέσεις από τα δεξιά (και οι περισσότερες άδικες και μικρόψυχες), με τόσα κοσμητικά επίθετα τον έχουν στολίσει πολλοί μυαλωμένοι που ποτέ δεν ρίσκαραν τίποτα, που σχεδόν ντρέπεσαι να τα βάλεις με έναν τόσο εύκολο, τόσο εκτεθειμένο στόχο. Εδώ η ναρκισσιστική διάσταση είναι πασίδηλη, όμως το επίθετο δεν αρκεί για να περιγράψει το ουσιαστικό.
Αραγε θα είναι υπογεγραμμένο το ατίθασο μπουφάν; Θα έχει δοθεί προηγουμένως στο καθαριστήριο ή μήπως η φόδρα θα φέρει ίχνη του ιδρώτα και άρα του πρώην υπουργικού DNA; Και αν, μέσα σ᾽ έναν παροξυσμό ακτιβισμού, ο Γ. Βαρουφάκης έκανε παρουσίαση του βιβλίου του στην Ειδομένη και το μπουφάν έβγαινε σε κλήρωση για να το παραλάβει ένας τυχερός πρόσφυγας-φαν; Πάρε το, δυστυχισμένε άνθρωπε, είναι γερό σκαρί, προστατεύει από το κρύο και το αγκαθωτό συρματόπλεγμα.
Κι όταν με το καλό φτάσεις στη Γερμανία, αν φτάσεις, βάλε το τζάκετ σε κορνίζα, όπως πολλοί θα έκαναν αν αποκτούσαν το θρυλικό δερμάτινο τζάκετ του Μάρλον Μπράντο στον «Ατίθασο». Το σίγουρο είναι ότι πιο πολλά θα γραφτούν για το μπουφάν παρά για το ίδιο το πόνημα. Το περιτύλιγμα καταπίνει το περιεχόμενο και ο Θουκυδίδης, από τον οποίο είναι παρμένος ο τίτλος του βιβλίου, γίνεται άλλος ένας image maker σαν τον Σεγκελά.
Η κλήρωση του τζάκετ δεν επιβεβαιώνει τον ναρκισσισμό του Βαρουφάκη, αλλά κυρίως συμβολίζει την ελαφρότητα της εποχής μας. Ελαφρότητα και γελοιότητα με αγγλοσαξονική, ευρωπαϊκή και ελληνική σφραγίδα. Τη γελοιότητα που συνυπάρχει με την εξελισσόμενη τραγωδία στην οποία «και» ο ατίθασος έχει συμβάλει. Ή μήπως να πούμε tragedy in progress;
Μαριάννα Τζιαντζή - Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου