Το... Νταβός του Παρνασσού...

Στον ομφαλό της Γης, εκεί που συστήθηκε η δελφική αμφικτιονία, διοργανώθηκε και για συμβολικούς λόγους το πρώτο οικονομικό φόρουμ, μια ιδιωτική πρωτοβουλία υπό την αιγίδα του...
Προέδρου της Δημοκρατίας με πλήθος χορηγών και στόχο την αναζήτηση ουσιαστικών προτάσεων για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Το συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε (25-28/2/2016) στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο, περιλάμβανε πάνω από 120 ομιλητές σε 20 διαφορετικές συζητήσεις και είχε τίτλο «Προοπτικές για την Ελλάδα και την περιοχή: 2020-2030».

Συζητήθηκαν σχεδόν τα πάντα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία: η οικονομική κρίση και το χρέος, η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, το ασφαλιστικό, η καταπολέμηση της διαφθοράς, ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης, η συνταγματική αναθεώρηση, οι στρατηγικές για την ανάπτυξη, η προσφυγική κρίση, η εξέλιξη των πολιτικών θεσμών της χώρας, το τραπεζικό σύστημα, «οι προκλήσεις της Ευρώπης απέναντι στον εξτρεμισμό και τον λαϊκισμό», η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

«Το Φόρουμ αυτό δεν κάνει πολιτική. Προσκαλεί όλες τις σκέψεις και απόψεις, με σεβασμό στις όποιες αντίθετες ιδέες και στην άσκηση πολιτικής. Ηταν μια ατυχής στιγμή και απολογούμαι προσωπικά», δήλωσε ο οργανωτής του επιτυχημένου, κατά γενική ομολογία των παρευρισκομένων, συνεδρίου Συμεών Τσομώκος ύστερα από τις ύβρεις του Αδ. Γεωργιάδη προς τον πρωθυπουργό.

Ομως καθώς η ίδια η επιλογή των συμμετεχόντων ορίζει και το περιεχόμενο, ο πλουραλισμός, η εκπροσώπηση κοινωνικών φορέων και εργαζομένων και η διαφορετική άποψη διανοούμενων και ακαδημαϊκών εμφανώς έλειπαν. Χωρίς αυτό να οφείλεται κατ’ ανάγκη στις προθέσεις των διοργανωτών.

Κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ

Αν υπήρχε μια κοινή συνισταμένη που εξέφρασε το συλλογικό συνειδητό των συμμετεχόντων αυτή θα είχε τα χαρακτηριστικά της κριτικής απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία επενδυόταν με τον μανδύα ενός προφίλ «ευρωπαϊκού, ορθολογικού, υπεύθυνου και έμπειρου, μεταρρυθμιστικού και βέβαια αντιλαϊκίστικου». Το εναλλακτικό μότο του συνεδρίου θα μπορούσε να είναι «Η αγορά έχει λύσεις. Ο λόγος στους ειδικούς» (τεχνοκράτες, ακαδημαϊκούς, πολιτικούς). Ποιοι ήταν όμως αυτοί;

Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα από τα ονόματα των Ελλήνων ομιλητών: Προκόπης Παυλόπουλος, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Λουκάς Παπαδήμος, Παναγιώτης Πικραμμένος, Ντόρα Μπακογιάννη, Ευάγγελος Βενιζέλος, Θεόδωρος Πάγκαλος, Γκίκας Χαρδούβελης, Αντώνης Μανιτάκης, Αρίστος Δοξιάδης, Χρήστος Σταϊκούρας, Κατερίνα Σαββαΐδου, Τάσος Γιαννίτσης, Γιώργος Παγουλάτος, Νίκος Δένδιας, Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννης Πανούσης, Θάνος Βερέμης, Χάρης Παμπούκης. Από την πλευρά της κυβέρνησης, το «παρών» έδωσαν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος και η υφυπουργός Βιομηχανίας Θεοδώρα Τζάκρη.

«Το κλείσιμο των συνόρων δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινή λύση. Μια διάλυση της Σένγκεν θα είχε τεράστιο κόστος για όλους. Για 10 χρόνια θα επιβάλλονταν μόνιμοι έλεγχοι σε ανθρώπους και προϊόντα. Το συνολικό κόστος για την Ευρώπη υπολογίζεται σε 500 δισ. € έως 1,3 τρισ. €», δήλωσε ο πρώην καγκελάριος της Αυστρίας Βόλφγκανγκ Σούσελ.

Να μη συνδεθεί το θέμα της διαπραγμάτευσης με το προσφυγικό ζητούσαν από την κυβέρνηση οι περισσότεροι ομιλητές του τριημέρου, ενώ από το βήμα του συνεδρίου ο Γιάννης Δραγασάκης άφησε σαφείς αιχμές προς την πλευρά των θεσμών για την καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση, μιλώντας για ανεύθυνη στάση, καθώς -όπως είπε- «έχουν δημιουργηθεί όλες οι προϋποθέσεις για τη συνέχιση της αξιολόγησης».

Αισιόδοξος ότι οι εκπρόσωποι των θεσμών θα επιστρέψουν πολύ σύντομα στην Αθήνα εμφανίστηκε ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ο οποίος δέχτηκε στενό μαρκάρισμα για το ασφαλιστικό.

«Ζούμε περισσότερο, πρέπει να αποταμιεύουμε περισσότερα για τα γηρατειά μας που διαρκούν πολλά χρόνια. 1,3 εργαζόμενοι χρηματοδοτούν τη σύνταξη ενός συνταξιούχου και αυτό είναι αδύνατο. Προτείνουμε σύστημα συντάξεων από κοινωνικούς και ιδιωτικούς φορείς που να συνδυάζει αναδιανεμητικό και κεφαλαιοποιητικό σύστημα», υπογράμμισε η Μαργαρίτα Αντωνάκη, γενική διευθύντρια της ΕΑΕΕ.

«Η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια καταστροφική λογική των προηγούμενων. Για κάθε ευρώ που παράγεται το 0,25 πάει στις συντάξεις, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για να πληρώνει κάποιος εισφορές σήμερα», τόνισε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κώστας Μίχαλος.

«Οι συνταξιούχοι είναι το πιο προστατευμένο κομμάτι της κοινωνίας. Εχουμε τη μεγαλύτερη συνταξιοδοτική δαπάνη στο ΑΕΠ από όλες τις χώρες της Ε.Ε.», υποστήριξε ο οικονομολόγος Πάνος Τσακλόγλου.

Ο ίδιος πρόσθεσε πως «ακόμα και τα 384 ευρώ εγγυημένη κατώτατη σύνταξη είναι πολλά σε μια χώρα χρεοκοπημένη, καθώς αυτό συνεπάγεται 7,5% του ΑΕΠ». «Οπου αλλού βρεθώ με επικρίνουν γιατί μειώνουμε τις συντάξεις. Η καινοτομία εδώ είναι ότι οι περισσότεροι στο Φόρουμ μού ζητούν να κάνουμε μεγαλύτερες μειώσεις» είπε ο Γιώργος Κατρούγκαλος, σημειώνοντας πως δεν υπάρχει ταξικά ουδέτερη λύση.

Για τη διαφάνεια

Λιγότερο πολιτικά φορτισμένη, αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα, ήταν η συζήτηση σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους οι πολιτικοί θεσμοί διασφαλίζουν τον δημόσιο έλεγχο, τη λογοδοσία και τη διαφάνεια των πολιτικών και διοικητικών διοικήσεων.

Στο έλλειμμα των πολιτικών θεσμών στην Ελλάδα και στη διαχρονικά λειψή ανταπόκριση του κράτους απέναντι στους πολίτες στάθηκε ο πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα, Christophe Chantepy.

Την απαλλαγή από το τρίπτυχο «εθνοκεντρισμός-λαϊκισμός-παρασιτισμός» πρότεινε ο πρώην υπουργός Γιώργος Φλωρίδης, ζητώντας, μεταξύ άλλων, να καταργηθεί ο σταυρός προτίμησης στις εκλογές. «Το κυρίαρχο υπόδειγμα στην Ελλάδα είναι η λογική του μηδενικού αθροίσματος («εγώ κερδίζω, εσύ χάνεις»).

Ο δημόσιος διάλογος χαρακτηρίζεται από απουσία σεβασμού του συνομιλητή, στόχος είναι πάντα ο θρίαμβος ή η αποφυγή της ήττας, ο ακριβοδίκαιος συμβιβασμός είναι κάτι που αποφεύγει η αξιακή μας λογική», επισήμανε ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, πρώην Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής, μιλώντας για την έλλειψη θεσμικών αντίβαρων προάσπισης του πολίτη απέναντι στην «εκάστοτε τυραννία της πλειοψηφίας».

Πολύς λόγος έγινε για τη «βεμπεριανή λογική της ευθύνης» των πολιτικών, ενώ για άλλη μια φορά υπήρξε μια προσπάθεια σύγχυσης της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα και εν γένει στην Ευρώπη με τη γενικότερη «ηθική, κοινωνική, πολιτική κρίση» στη χώρα μας.

efsyn.gr