Πολιτικός ή τεχνοκράτης...

Είναι κεντροδεξιός ή κεντροαριστερός; Τεχνοκράτης ή πολιτικός; Θα καταλήξει τελικά στη Νέα Δημοκρατία; Γιατί δεν διεκδίκησε την ηγεσία του Ποταμιού;

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις απορίες πολλών γύρω...
από το πρόσωπο του βουλευτή Χάρη Θεοχάρη, ο οποίος ανέβασε απότομα τις πολιτικές μετοχές του μετά την πρόσφατη σύγκρουση που είχε με τον Σταύρο Θεοδωράκη για την πορεία και το μέλλον του μικρού σοσιαλφιλελεύθερου κόμματος.

Ο 46χρονος πρώην γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια που ασχολείται με την πολιτική, έχει καταφέρει να κάνει διακριτό το στίγμα του, παρότι δεν διέθετε πρωτύτερα οποιαδήποτε πολιτική εμπειρία, π.χ. σε κάποια κομματική Νεολαία.

Γεννημένος στην Αθήνα, φοίτησε σε σχολείο του Παπάγου και στα Ανάβρυτα και μετά από έναν χρόνο στο Μαθηματικό του ΕΚΠΑ αποφάσισε να φύγει για Αγγλία, όπου σπούδασε πληροφορική στο Imperial College.

Η επαγγελματική του πορεία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με μια startup επιχείρηση συμβουλευτικής στην Ελλάδα και αργότερα στην Αγγλία και στον -χρεοκοπημένο το 2008- τραπεζικό κολοσσό Lehman Brothers, όπου απασχολήθηκε έως το 2001 με την τεχνολογική υποστήριξη της αγοράς παραγώγων και swaps.

Η δεύτερη επιστροφή του στην Αθήνα τον βρίσκει στην -επίσης χρεοκοπημένη σήμερα- Ασπίς, ως διευθυντή μηχανογράφησης, απ’ όπου αποχωρεί με το κλείσιμο της επιχείρησης και το 2009 αναλαμβάνει σύμβουλος του γενικού γραμματέα Πληροφοριακών Συστημάτων επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, Διομήδη Σπινέλλη.

Φέρνει σε πέρας δύο δύσκολα πρότζεκτ, την Ενιαία Αρχή Πληρωμών και την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ το 2011 αναλαμβάνει ο ίδιος τη θέση του γραμματέα, καθιερώνοντας την ηλεκτρονική πληρωμή των τελών κυκλοφορίας και την υποχρεωτική ηλεκτρονική υποβολή φορολογικών δηλώσεων.

Στην κεντρική πολιτική σκηνή

Επί κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου γίνεται ο πρώτος επικεφαλής της νέας ανεξάρτητης και πανίσχυρης Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, όπου ασχολείται με την αναδιοργάνωση των φορολογικών υπηρεσιών, έως ότου τον Ιούνιο του 2014 εξαναγκάζεται σε παραίτηση.

Οι φήμες τον φέρνουν να είναι υπό διωγμό λόγω άρνησής του να «ρυθμίσει» χρέη μεγαλόσχημων (κάτι που έγινε τελικά αργότερα μέσω μιας νυχτερινής τροπολογίας), ωστόσο ο ίδιος αρνείται να μιλήσει δημόσια για το τι πραγματικά συνέβη τότε.

Μετά από μια σύντομη συνεργασία με τη Eurobank, ήρθε η πρόταση από τον επικεφαλής του νεοσύστατου κόμματος (Ποτάμι) να κατέβει στην κεντρική πολιτική σκηνή, παρά τις αντιρρήσεις ορισμένων κύκλων που διαβιβάστηκαν αρμοδίως.

Η αρχή έγινε στη δύσκολη Β’ Αθηνών και τον Ιανουάριο του 2015 ο Χ. Θεοχάρης εκλέγεται βουλευτής και μετά από λίγο αναβαθμίζεται σε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος.

Την πρώτη περίοδο δεν σταμάτησε να έχει τις αντιρρήσεις του για το «φλερτ» μεταξύ Στ. Θεοδωράκη και Αλ. Τσίπρα, το οποίο διακόπηκε οριστικά στο δημοψήφισμα, ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα ο Χ. Θεοχάρης είχε αποκαλύψει την «ομάδα Βαρουφάκη» που επεξεργαζόταν το Plan B για το παράλληλο νόμισμα.

Το ποσοστό 4,1% στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και ο τρόπος που διεξήχθη ο εσωκομματικός διάλογος μέχρι το συνέδριο ενέτειναν τον προβληματισμό του, ενώ δεν δίστασε να πει δημόσια ότι το Ποτάμι έχει κλείσει τον κύκλο του και ότι ο Στ. Θεοδωράκης πρέπει να παραμερίσει ώστε να γεννηθεί ένα νέο σχήμα στον χώρο μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Η ρήξη είχε ήδη ξεκινήσει.

Στο επιτελείο της Σεβαστουπόλεως είδαν έναν «δελφίνο» που βιαζόταν, αλλά τελικά δείλιασε να βάλει υποψηφιότητα και να αναμετρηθεί για την ηγεσία στο συνέδριο. Ο ίδιος ο Χ. Θεοχάρης υποστηρίζει ότι δεν έθεσε υποψηφιότητα διότι κάτι τέτοιο «θα έφερνε νέο διχασμό και θα τραυμάτιζε θανάσιμα» το κόμμα.

Αναγκαστική συγκατοίκηση

Σήμερα, οι σχέσεις με τον Στ. Θεοδωράκη είναι απλά τυπικές και περνούν μια περίοδο αναγκαστικής συγκατοίκησης έως την επόμενη φάση. Τα πιο έμπειρα στελέχη του κόμματος έχουν συστήσει πάντως στον νέο βουλευτή να μη βιάζεται και ο ίδιος τώρα τελευταία δείχνει να αντιλαμβάνεται την αξία αυτής της συμβουλής, χωρίς να κρύβει βέβαια τις φιλοδοξίες του.

Ωστόσο, το γυαλί μεταξύ Θεοδωράκη και Θεοχάρη έχει ραγίσει, πιθανόν οριστικά, και σε λίγο καιρό το μόνο που μπορεί να τους συνδέει είναι ότι κάποτε είχαν και οι δύο σακίδιο.

Ο μεν επικεφαλής καμιά φορά το χρησιμοποιεί ακόμη, ο Χ. Θεοχάρης το χρησιμοποίησε τελευταία φορά το 2001, όταν έκανε ένα εξάμηνο ταξίδι με το τρένο ξεκινώντας από το Ελσίνκι, περνώντας από την Αγ. Πετρούπολη και τη Μόσχα, διασχίζοντας ολόκληρη τη Ρωσία, τη Μογγολία, την Κίνα, το Βιετνάμ, την Καμπότζη, το Λάος και την Ταϊλάνδη.

Αντίστοιχο «ταξίδι» σε χρόνο και ταλαιπωρία χρειάζεται τώρα και για την ανασυγκρότηση του χώρου του πολιτικού Κέντρου και τη δημιουργία ενός νέου φορέα, όπως ο ίδιος επιθυμεί.

Αν και θεωρείται κεντρώος, ο ίδιος προτιμά το πρόσημο της Κεντροαριστεράς και το σύνθημα «μεταρρυθμίσεις με ανθρώπινο πρόσωπο», ενώ σε όσους του προσάπτουν την «κατηγορία» του τεχνοκράτη, απαντά «δεν πιστεύω στους τεχνητούς διαχωρισμούς, αλλά στους πολιτικούς που καταλαβαίνουν τους περιορισμούς της πραγματικότητας».

Σε περίπτωση που αποτύχουν οι προσπάθειες συνεννόησης των διάσπαρτων δυνάμεων του Κέντρου, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια συνεργασία του με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, κάτι που ήδη προεξοφλείται από πολλούς.

Χάρης Ιωάννου - Εφημερίδα των Συντακτών