Η συζήτηση για τον απεγκλωβισμό της δημόσιας διοίκησης από τις κομματικές εξαρτήσεις είναι επίκαιρη όσο και διαχρονική.
Για πρώτη φορά το...
1911 κατοχυρώνεται συνταγματικά η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, με στόχο την ανεξαρτησία τους από τους τότε κομματικούς ανταγωνισμούς. Αποτέλεσε το ισχυρό αντίβαρο στην κομματική ασυδοσία που επικρατούσε εκείνη την εποχή σχετικά με τους διορισμούς και τις απολύσεις στο Δημόσιο.
Κάθε αλλαγή κυβέρνησης σήμαινε μαζικές απολύσεις κρατικών λειτουργών, παρότι αποτελούσαν τότε το πλέον προσοντούχο προσωπικό.
Υπό το Μνημόνιο
Στο πρόσφατο παρελθόν διαπιστώνεται η ιστορική επανάληψη. Το 2013 οι απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων αποτέλεσαν κυβερνητική δέσμευση απέναντι στους δανειστές. Το 2014, διά μέσου της «συνταγματικής» πρακτικής της κατάργησης οργανικών θέσεων, με τους δημοσίους υπαλλήλους στη συνέχεια να εντάσσονται στο απαράδεκτο καθεστώς της διαθεσιμότητας, η «πλατεία Κλαυθμώνος» αναβίωσε.
Μια σειρά περαιτέρω νομοθετικών πρωτοβουλιών, όπως η προσχηματική αξιολόγηση με αυθαίρετες ποσοστώσεις και οι απευθείας αναθέσεις καθηκόντων προϊσταμένων με υπουργικές αποφάσεις, επιχείρησαν να διαμορφώσουν ένα καθεστώς πειθήνιων, υπό τον φόβο της απόλυσης, εργαζομένων (και άρα καθόλου αποτελεσματικών λόγω της εργασιακής τους ανασφάλειας) και ένα κομματικό «ρεσάλτο» στις θέσεις ευθύνης.
Οι συνταγματικά κατοχυρωμένες μόνιμες σχέσεις εργασίας στο Δημόσιο απειλήθηκαν ευθέως και η συζήτηση για τη συνταγματική άρση της μονιμότητας (η οποία στην πράξη είχε προ πολλού αρθεί) άνοιξε με μια ταυτόχρονη προσπάθεια καλλιέργειας «κοινωνικού αυτοματισμού» εις βάρος των υπαλλήλων.
Αν και θα έπρεπε να έχει κλείσει οριστικά αυτή η συζήτηση, διατηρείται από υποτιθέμενους μεταρρυθμιστές. Προσφάτως, σε εκδήλωση του Ποταμιού, προτάθηκε η άρση της μονιμότητας και η απόλυση όσων κρίνονται «ανεπαρκείς». Κλήθηκαν δε τα κόμματα της «φιλοευρωπαϊκής» αντιπολίτευσης (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) να τοποθετηθούν επί του ζητήματος.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου