Ο Μπασκάρ Σουνκάρα θεωρεί ότι η κρίση των κυρίαρχων ΜΜΕ που ανήκουν σε μεγάλες επιχειρήσεις αφήνει χώρο για τη δημιουργία...
ανεξάρτητων μέσων, τα οποία, όπως λέει, θα πρέπει να απευθυνθούν στο ευρύ κοινό και όχι μόνο στον στενό κύκλο της παραδοσιακής Αριστεράς.
Τονίζει ότι αυτό που γίνεται σήμερα στις ΗΠΑ με την υποψηφιότητα Μπέρνι Σάντερς είναι ιδιαίτερης σημασίας. Τέλος, χαρακτηρίζει αποτυχία της Αριστεράς τον ρατσισμό που αναδύεται με αφορμή το προσφυγικό-μεταναστευτικό.
• Αποτελούσε όντως στόχο σας η ενίσχυση του σοσιαλιστικού «brand», όταν ιδρύσατε το περιοδικό Jacobin το 2010;
Κατ’ αρχάς, νιώθω λίγο αμήχανα να μιλάω για κάτι σαν τα σοσιαλιστικά ιδεώδη χρησιμοποιώντας λέξεις όπως «brand», αλλά θα πω ότι σκόπευα να κάνω μια έκδοση που θα υπεράσπιζε ό,τι ήταν υπερασπίσιμο στις παραδόσεις της «παλιάς Αριστεράς».
Παρότι είχα μόλις κλείσει τα 21 μου χρόνια, πίστευα ότι ο σοσιαλισμός ανταποκρινόταν στα πραγματικά υλικά συμφέροντα και τις προσδοκίες της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών και δεν υπήρχε κάτι για το οποίο να έχω πρόβλημα επειδή το προβάλλω και υποστηρίζω ότι εξακολουθεί να έχει ισχύ.
Πολλοί δεν το λένε σαν κομπλιμέντο, αλλά εμένα δεν με πειράζει όταν μας αποκαλούν «η νέα παλιά Αριστερά». Και είναι μια μορφή δικαίωσης τώρα, ύστερα από πέντε χρόνια, να βλέπω ότι ο σοσιαλισμός αποκτά μαζικό ακροατήριο για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό στις ΗΠΑ.
• Ποια είναι η σημασία των ανεξάρτητων και συνεργατικών ΜΜΕ σε μια εποχή στην οποία τα κυρίαρχα μίντια ανήκουν σε μεγιστάνες του Τύπου και σε μεγάλες επιχειρήσεις;
Λοιπόν, ο σκοπός μας με το Jacobin είναι να είμαστε η επικρατούσα τάση (mainstream). Δεν θέλουμε, φυσικά, να χαμηλώσουμε τους τόνους της πολιτικής μας, αλλά επιζητούμε να έχουμε ένα μεγάλο ακροατήριο, να κάνουμε πράγματα που αγγίζουν πολύ περισσότερους από τη σημερινή Αριστερά.
Και να προσθέσουμε αυτό: τα περισσότερα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ βρίσκονται σε χάος. Δεν έχουν επαφή με τον κόσμο, ιδιαίτερα τους νέους, αφήνοντας έτσι χώρο για μικρότερα εγχειρήματα, όπως το Jacobin.
• Τι γίνεται με τα οικονομικά του περιοδικού; Τα έσοδά τους προέρχονται μόνο από τις συνδρομές;
Επιβιώνουμε ολοκληρωτικά με τις συνδρομές, αλλά έχουμε και κάποια έσοδα από διαφήμιση και δωρεές που λαμβάνουμε, τα οποία χρησιμοποιούμε για την επέκταση και την ανάπτυξή μας.
Αλλά είναι σημαντικό το να εξαρτάσαι από τις συνδρομές: τα πράγματα δυσκολεύουν βέβαια κατά καιρούς, αλλά αυτό σημαίνει ότι είμαστε βιώσιμοι και δεν εξαρτιόμαστε από τις ιδιοτροπίες των μεγάλων ιδρυμάτων ή τις δωρεές σε χώρους της φιλελεύθερης Αριστεράς στις ΗΠΑ.
• Ποια είναι η σχέση του Jacobin με το κίνημα Occupy και άλλα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα;
Υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε σ’ αυτά τα κινήματα, αλλά βασικά ένα περιοδικό πρέπει να είναι ένα βήμα πιο αποστασιοποιημένο από την καθημερινή πολιτική των κινημάτων, προκειμένου να έχει μια πιο καθαρή προοπτική για το πλαίσιο εντός του οποίου βρίσκονται αυτά.
• Ποιο είναι για σας το πολιτικό στοίχημα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ;
Εχουμε ένα αυτο-αποκαλούμενο σοσιαλιστικό κύμα στις δημοσκοπήσεις: έναν πραγματικά ταξικό σοσιαλδημοκράτη. Αυτό είναι σημαντικό και εξαιρετικά ασυνήθιστο για τα αμερικανικά δεδομένα, κάτι με το οποίο οι ριζοσπάστες πρέπει να καταπιαστούν.
Ως αποτέλεσμα, εγώ προσωπικά υποστηρίζω τον Μπέρνι Σάντερς και βλέπω μια μεγάλη αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που πολιτικοποιούνται μέσω της εμπλοκής στην προεκλογική του εκστρατεία. Εκτός απ’ αυτό, είναι καθαρό ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι ευεπίφορο στη δωροδοκία και προσκολλημένο στη Δεξιά.
Το να έρθει στην εξουσία θα ήταν καταστροφή, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Δημοκρατικό Κόμμα έχει συμβάλει στη δημιουργία αυτών των πολιτικών συνθηκών. Τελικά, χρειαζόμαστε μια ανεξάρτητη εργατική εναλλακτική. Το θέμα είναι πώς μπορούμε να φτάσουμε σ’ αυτό.
• Γεννηθήκατε το 1989, τη χρονιά που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου. Είκοσι έξι χρόνια μετά, η Ευρώπη υψώνει νέα τείχη και φράχτες για να εμποδίσει την είσοδο των προσφύγων και των μεταναστών. Τι σημαίνει αυτό για εσάς, ένα παιδί μεταναστών;
Είναι ντροπή να το βλέπουμε αυτό, αλλά και μια απόδειξη της ήττας της ευρωπαϊκής Αριστεράς: μια ιστορική αποστολή ξεκίνησε το 1789. Ανανεώθηκε το 1889, με την ίδρυση της Δεύτερης Διεθνούς και βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση σήμερα.
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που κάνουν καλή δουλειά εκεί (στην Ευρώπη) και ελπίζω ότι αυτή συνεχίζεται, καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής στην αριστερή-εθνικιστική ρητορεία.
Περισσότερο από ποτέ η Αριστερά χρειάζεται να είναι σκληρή, να έχει αυτοπεποίθηση και να βοηθήσει τους εργαζομένους να κατανοήσουν ότι η σημερινή ανεργία και τα δεινά τους έχουν τη ρίζα τους στην εκμετάλλευση των καπιταλιστών και όχι στους συναδέλφους τους εργαζομένους. Είναι ένα ταξικό κάλεσμα που ακούγεται απλοϊκό, αλλά αποτελεί τον μόνο δρόμο μπροστά. Δεν μπορούμε να παραδοθούμε στη ρητορεία της Δεξιάς.
Ποιος είναι
Γεννημένος το 1989 από γονείς μετανάστες από το Τρίνινταντ και Τομπάγκο, έχει φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον και σήμερα ασχολείται ημιεπαγγελματικά με την έκδοση του Jacobin. Γράφει πολιτικά κείμενα και δίνει διαλέξεις, ενώ το περιοδικό έχει παρουσιαστεί ως εκδοτική επιτυχία από τους New York Times, το New Left Review, το The Nation και το Vice.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου