Μόνο ο Λάκης θα μας σώσει...

«‘Όταν ένας άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε μία καρέκλα, σιγά - σιγά το μυαλό του καθηλώνεται και σε μία ιδέα. Εγώ το λέω παράνοια, το λέω παραφροσύνη», σύμφωνα με τον Λάκη Λαζόπουλο...

Aπό τον aNameToCome

Όλοι πιστεύουν ότι είναι ο Αλέξης, όμως εγώ ξέρω ότι ο πραγματικός πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ο Λάκης Λαζόπουλος. 

Γιατί αυτός είναι όχι απλώς ο μετρ του λαϊκισμού, αλλά...
αυτός που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο το συλλογικό υποσυνείδητο, αυτό που βαθιά μέσα μας μάς λέει ότι είμαστε αθώοι, ότι γεννηθήκαμε αδικημένοι, ότι όλοι θέλουν το κακό μας, όλοι επιβουλεύονται τον τόπο μας γιατί δεν έχουν φέτα. 

Μας είναι πιο εύκολο να πιστέψουμε ότι ολόκληρη η οικουμένη συνωμοτεί για να μας πάρει τον Παρθενώνα παρά ότι μπορεί να μην έχουμε δίκιο στα πάντα. Αυτό, λοιπόν, είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο ο Λαζόπουλος έχει χτίσει την αυτοκρατορία του, το αξίωμα της γενετήσιας αθωότητας του Έλληνα. 

Και όπως κάθε φτηνό παραμύθι, έτσι κι αυτό θέλει τον δράκο του. Ποιος είναι ο δράκος σήμερα; Μα, φυσικά, οι Ευρωπαίοι και ειδικότερα οι Βορειοευρωπαίοι. Και ποιος είναι ο ισχυρότερος από αυτούς; Οι Γερμανοί. Και ποιος είναι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας; Ο Σόιμπλε. Τον δράκο μας, λοιπόν, τον λένε Σόιμπλε και είναι de facto «σκατόψυχος». Ο Λαζόπουλος, λοιπόν, έχει χτίσει ένα «θέαμα» στο οποίο το χιούμορ εξαντλείται σε ανέκδοτα με γριές που πέρδονται και το υπόλοιπο είναι ένα λιβάνισμα για το πόσο αδικημένοι είμαστε και στο πόσο μεγάλος σωτήρας είναι ο Τσίπρας, ο οποίος μπορεί τώρα να βαράει προσοχές, αλλά κάποια στιγμή θα αλλάξει την Ευρώπη, θα σκοτώσει τον δράκο. Έχει, μάλιστα, και το θράσος να το λέει σάτιρα, λες και δεν ξέρει ότι η σάτιρα στρέφεται ενάντια στην εξουσία που εκείνος γλείφει, όπως ένα πεντάχρονο το πρώτο παγωτό του καλοκαιριού. 

Στην τελευταία του εκπομπή το τράβηξε λίγο παραπάνω και είπε μια χυδαιότητα που δεν θα αναπαραγάγω, τουλάχιστον όχι στο context του κειμένου. Κάποιοι σύντροφοι, για να τηρήσουν τα προσχήματα, του άσκησαν κριτική, φροντίζοντας, βέβαια, πρώτα να τον ξεπλύνουν με μύρο και λιβάνι. Όμως η χυδαιότητα που σπέρνουν μεθοδικά δεν είναι τυχαία επιλογή, είναι το απαραίτητο λίπασμα για την κοινωνία αποκτηνωμένων ηλιθίων που επιθυμούν. 

Όταν αυτά που λες και κάνεις δεν αντέχουν σε μια στοιχειώδη κριτική σκέψη, η λύση είναι να δημιουργήσεις μια μάζα με τυφλό, πωρωμένο θυμικό...