Οι...
340 ημέρες κατά τις οποίες ήταν επικεφαλής της Αποστολής 46 με άλλους δύο εναλλασσόμενους αστροναύτες θα ολοκληρωθούν σε λίγες ημέρες, όταν την 1η Μαρτίου ο Σκοτ θα μπει στο όχημα της επιστροφής και θα προσεδαφιστεί στο Καζακστάν.
Ηταν ένας μαραθώνιος και όχι αγώνας ταχύτητας, περιγράφει ο ίδιος, γιατί ένας χρόνος είναι μεγάλο διάστημα για όσους είναι σε τροχιά και πρέπει να σκεφτούν πώς θα τον μοιράσουν σωστά ανάμεσα στη δουλειά που δεν τελειώνει ποτέ.
Αυτή η παραμονή, λέει, πρέπει να οργανωθεί με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που θα κρατήσει απασχολημένους τους ενοίκους του σταθμού με όλα τα πειράματα και εργασίες συντήρησης που πρέπει να φέρουν σε πέρας.
Το κέρδος από αυτή την αποστολής του ενός χρόνου στο Διάστημα, λέει στην αρχή της μίνι-συνέντευξης ο Κέλι, είναι όχι μόνο ότι κατάφεραν και έβγαλαν σε πέρας μια μακρά αποστολή αλλά και το ότι τα συστήματα υποστήριξης στο έδαφος και οι χειριστές τους αντεπεξήλθαν πάρα πολύ καλά.
Ο ίδιος ο Κέλι, μαζί του και ο Ρώσος Μιχαήλ Κορνιένκο, ήταν ένα είδος πειραματόζωου για τις επιπτώσεις στον οργανισμό από την παρατεταμένη παραμονή σε περιβάλλον έλλειψης βαρύτητας.
Ο μακροπρόθεσμος στόχος -τον ανέφερε εξάλλου και ο ίδιος- είναι να συγκεντρωθούν δεδομένα για την παραμονή και διαβίωση του ανθρώπου σε ένα ταξίδι για τον Αρη, που εκτιμάται ότι θα χρειαστεί από έξι μήνες σε κάθε σκέλος του.
Πρωτοπόροι, λοιπόν, οι αστροναύτες του ISS; Διστάζει κάπως να το απαντήσει και σημειώνει ότι υπήρξαν και άλλοι πριν από αυτόν που άνοιξαν τον δρόμο. Εξίσου σεμνά απαντά για το τι άφησε ο ίδιος στην περιπέτεια της εξερεύνησης του διαστήματος (νωρίτερα ήταν επικεφαλής αποστολών με τα διαστημικά λεωφορεία και αποστολές επισκευών στο Hubble): «έχω και εγώ τη συμβολή μου», λέει επισημαίνοντας ότι είναι ένα πραγματικό προνόμιο να είναι κάνενας στον ISS.
Πιο σίγουρος φαίνεται για το πώς αποτιμά σε προσωπικό επίπεδο την παραμονή του στον Σταθμό. Σίγουρα είναι καλό που θα επιστρέψει στη Γη, αλλά «δεν με τρέλανε η αγωνία πότε θα φύγω, έχω αφήσει ακόμα δυνάμεις». Για το τελευταίες ημέρες άφησε και κάποια πιο προσωπικά πράγματα να κάνει και μια συμβουλή στους επόμενους: ένας χρόνος είναι πάρα πολύ χρόνος.
Οσο κουραστικός και αν είναι αυτός ο χρόνος, τα 20 λεπτά της καθόδου στη Γη είναι μια σκληρή αλλά μοναδική εμπειρία, παραδέχεται ο Κέλι, αφού ξεπεράσει κανένας το σοκ από το αλεξίπτωτο που ανοίγει απότομα και όταν δει τον καυτό ατμοσφαιρικό αέρα να λάμπει δίπλα του έξω από την κάψουλα της επιστροφής.
Ξανά στη Γη, δηλαδή, για μια πιο ανθρώπινη ζωή, χωρίς τα επεξεργασμένα και αποξηραμένα γεύματα των αστροναυτών. Ναι, λέει ο Κέλι, αλλά αυτό που επιζητεί περισσότερο είναι η εμπειρία του φαγητού παρά το ίδιο το φαγητό. Το να κάθεσαι στο τραπέζι με την οικογένεια και τους φίλους χωρίς να έχεις αγωνία για τα φαγητά που πετούν από την έλλειψη βαρύτητας δίπλα σου – αυτό θέλει να ξαναζήσει, παραδέχεται.
Μαζί, βέβαια, και κάποιες μικρές απολαύσεις της ζωής, σαν το τρεχούμενο νερό, τον καθαρό αέρα ή «το να βλέπεις τον ουρανό από κάτω και να νιώθεις την θαλάσσια αύρα».
Παρ’ ολ’ αυτά την Τετάρτη μας έδωσε ακόμα μία φωτογραφία ψηλά από τον ουρανό, στα Ιμαλάια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου