Μπορεί να πυκνώνουν οι ενδείξεις ότι η ευρωπαϊκή οικονομία δεν είναι στα καλύτερά της-επιβράδυνση της...
ανάπτυξης σε Ιταλία και Γαλλία, ύφεση σε Φινλανδία και Ελλάδα, πτώση στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, δομικά προβλήματα στην Deutsche Bank, τη ναυαρχίδα των γερμανικών τραπεζών-, ωστόσο για τους κυρίαρχους κύκλους τα πράγματα είναι υπό έλεγχο.
Μας καθησύχασε άλλωστε ο ίδιος ο δόκτωρ Σόιμπλε, ο οποίος απέδωσε τις αναταράξεις που παρατηρούνται στην υπερβολική αντίδραση των αγορών. Καμία κουβέντα προς το παρόν για τον πυρήνα της πολιτικής που εφαρμόζεται.
Το παραμύθι που διακινεί το Βερολίνο είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο: η συνταγή είναι σωστή, αλλά αυτοί που έχουν αναλάβει να την υλοποιήσουν είναι κατώτεροι των κρίσιμων περιστάσεων.
Κωλυσιεργούν επιδεικτικά στην προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, διστάζουν να συγκρουστούν με τις παθογένειες των χωρών τους, ενώ ορισμένοι έχουν ευάλωτο ανοσοποιητικό σύστημα και γι’ αυτό προσβάλλονται από επικίνδυνους ιούς.
Σε σχετική ανάλυση της γερμανικής εφημερίδας FAZ σημειώνεται πώς «ο ιός ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να εξαπλώνεται στη νότια Ευρώπη. Επί του παρόντος, η περιοχή που κινδυνεύει περισσότερο είναι η Ιβηρική Χερσόνησος.
Παρότι το ελληνικό σύνδρομο έχει αποδείξει πόσο πιο φτωχή μπορεί να γίνει μία ήδη σωριασμένη οικονομία από την απάτη και την αφέλεια μιας ιδεολογικοποιημένης πολιτικής, δεν υπάρχει ανοσία εκτός των ελληνικών συνόρων».
Είναι ιός λοιπόν, επικίνδυνος και μάλιστα μεταδοτικός -κάτι δηλαδή σαν τον Ζίκα- η αμφισβήτηση της στρατηγικής της λιτότητας.
Παρά το γεγονός ότι κατεβλήθησαν συντονισμένες προσπάθειες προκειμένου να εξαφανιστεί, αποδεικνύεται ανθεκτικός και το χειρότερο είναι ότι εξαπλώνεται.
Εχει ήδη προσβάλει την Πορτογαλία, απειλεί σοβαρά την Ισπανία και πλαγιοκοπεί την Ιταλία και τη Γαλλία. Αν δεν ελεγχθεί γρήγορα θα ξεσπάσει επιδημία, η οποία θα είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί με τα συνήθη φάρμακα (πιέσεις, εκβιασμοί, κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, βολικές κυβερνήσεις συνεργασίας).
Πράγματι, ο κίνδυνος μετάδοσης είναι υπαρκτός. Ενισχύονται οι τάξεις αυτών που δυσφορούν με τον δογματισμό του Βερολίνου και των συμμάχων του.
Ο Ρέντσι, με μεγάλη καθυστέρηση είναι αλήθεια, εκφράζει τη διαφωνία του και ζητάει αλλαγή πλεύσης, αλλά και οι Γάλλοι σοσιαλιστές φαίνεται πως ερωτοτροπούν με την ιδέα της ουσιαστικής διαφοροποίησης, μάλλον γιατί πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές και τους τρομάζει το ενδεχόμενο να βρεθούν εκτός δεύτερου γύρου για άλλη μία φορά.
Δικαιούμαστε να υποστηρίξουμε πως αυτό που ήταν ανέφικτο πριν από ένα χρόνο (η συμμαχία των χωρών του Νότου) σήμερα φαντάζει πιθανό; Είναι μια ανοικτή υπόθεση.
Τάσσος Παππάς (Εφημερίδα των Συντακτών)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου