Νόμιμη ληστεία...

«Καθυστερείτε τις ιδιωτικοποιήσεις» λένε οι δανειστές στην κυβέρνηση. «Κωλυσιεργείτε στο θέμα της δημιουργίας του...
Ταμείου που θα αναλάβει τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας» φωνάζουν ο Σόιμπλε και ο Ντάισελμπλουμ στους οικονομικούς υπουργούς.

«Ενοχοποιείτε την ιδιωτική πρωτοβουλία, αποθαρρύνετε τις επενδύσεις, είστε εγκλωβισμένοι στις αριστερές παλιομοδίτικες εμμονές σας» σιγοντάρουν τους εταίρους η Νέα Δημοκρατία, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι.

Εκούσα-άκουσα η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησε και για το λιμάνι του Πειραιά και για τα 14 αεροδρόμια και είναι υποχρεωμένη να πραγματοποιήσει κι άλλες ιδιωτικοποιήσεις. Χωρίς σαφή δείγματα στο πεδίο αυτό δεν θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, χωρίς την αξιολόγηση δεν θα δοθεί η δόση και χωρίς τη δόση το ελληνικό κράτος θα βρεθεί ξανά σε αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του.

Το πλαίσιο εντός του οποίου οφείλει να κινηθεί η κυβέρνηση είναι ασφυκτικό. Κάντε τον κόπο να διαβάσετε την έκθεση του Transnational Institute . Θα μάθετε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πώς γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις στις χώρες της Ευρώπης - ανάμεσά τους και η Ελλάδα.

Σε χοντρές γραμμές το σύστημα λειτουργεί ως εξής: οι οικονομικές ελίτ, με τη συνδρομή της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και του ΔΝΤ, πιέζουν για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, οι κυβερνήσεις -άλλες με ενθουσιασμό γιατί υπάρχει ιδεολογική συνάφεια, άλλες αναγκαστικά γιατί είναι ευάλωτες στον εκβιασμό εξαιτίας των μνημονίων- αποφασίζουν να πουλήσουν στρατηγικού χαρακτήρα υποδομές.

Αναθέτουν σε συγκεκριμένες εταιρείες συμβούλων τη μελέτη και στη συνέχεια τα πλούσια φιλέτα αγοράζουν, συνήθως σε εξευτελιστικές τιμές, επιχειρηματικοί όμιλοι στη μετοχική σύνθεση των οποίων συμμετέχουν και τα κράτη των δανειστών, αλλά και οι εταιρείες που έκαναν, με αμοιβή φυσικά και μάλιστα πολύ υψηλή, την αξιολόγηση. Πώς λέγεται αυτό; Μπαλαμούτι; Ακομψη λέξη. Στήσιμο; Τζογαδόρικος όρος. Δόλια μεθόδευση;

Οχι, γιατί παραπέμπει σε παράνομες πρακτικές και στην περίπτωσή μας δεν ισχύει, αφού όλα αυτά προβλέπονται στις ιερές συμφωνίες. Απλώς, έχουμε να κάνουμε με νόμιμη ληστεία ή, για να το πούμε στη γλώσσα της πολιτικής οικονομίας, με βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος, αφού με τον τρόπο αυτό η δημόσια περιουσία περνά στα χέρια μεγάλων εταιρειών, ενώ την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις προχωρούν σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, δηλαδή σε σκληρή λιτότητα.

Θα θυμώσουν οι νεοφιλελεύθεροι και οι σύμμαχοί τους της αντιλαϊκιστικής Αριστεράς, που προτιμούν αποφορτισμένες και ουδέτερες περιγραφές, αλλά πρόκειται για μια ταξικά μεροληπτική πολιτική.

Τάσος Παππάς - Εφημερίδα των Συντακτών