όσους είχαν ανάγκη το χέρι του για να σηκώσουν λίγο το κεφάλι.
Εκπαιδευτικός, θεολόγος, αγιογράφος, ψάλτης και για 11 χρόνια ο διευθυντής και η ψυχή του σχολείου των φυλακών, ο δάσκαλός τους.
Ο Γιώργος Ζουγανέλης πέθανε το περασμένο Σάββατο, λίγο μετά το τέλος του μαθήματος, όταν ξαφνικά σταμάτησε η καρδιά του.
Εμειναν στη μέση τα νέα του όνειρα, το διδακτικό του έργο, η θεατρική παράσταση, η ακούραστη προσπάθεια του δασκάλου για τα παιδιά που έχασαν την πρώτη τους ευκαιρία και κρατούσαν σφιχτά το χέρι του σε αυτή τη... δεύτερη.
Ο νεκρός χρόνος
Λίγες μέρες πριν, είχε βρεθεί για να μιλήσει στο τριήμερο συνέδριο που έγινε στον Βόλο με θέμα «Η εκπαίδευση των νεαρών παραβατών: εμπειρίες, προβλήματα και προοπτικές».
Ο Γιώργος Ζουγανέλης ήταν παρών, μια και ο ίδιος υπήρξε ο πιο ειδικός από τους ειδικούς, ο πλέον έμπειρος για το θέμα εκπαιδευτικός.
«Από τον νεκρό χρόνο της φυλακής [...] στην ανάπτυξη δεξιοτήτων επανένταξης», έγραφε ο ίδιος στο έντυπο με το οποίο παρουσίαζε το σχολείο του Κορυδαλλού, το πρόγραμμα, τις επιτυχίες και συνολικά το έργο αυτής της μονάδας.
Στην πρώτη σελίδα έβαζε το ερώτημα: «Οταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή. Οταν ανοίγει ένα σχολείο μέσα στη φυλακή, τι;».
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Άντα Ψαρρά
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου