έχω εξηγήσει αναλυτικά σε προηγούμενο άρθρο-, αλλά για να γίνει μια πράγματι σύγχρονη δημοκρατική Αριστερά, που θα συνδυάζει τον ριζοσπαστισμό με τη σοβαρότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως η ηγετική ομάδα του πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή τη στιγμή η πορεία της προσαρμογής τους στην κυβερνητική πραγματικότητα είναι μεν ραγδαία, για τα δικά τους δεδομένα, αλλά ταυτόχρονα είναι και απελπιστικά αργή για τα δεδομένα της χώρας, με τις ανάγκες της οποίας πρέπει επιτέλους να συγχρονιστούν.
Και αυτό προϋποθέτει μεγάλα και γενναία ανοίγματα προς το σχολάζον πλούσιο δυναμικό της χώρας (αντί να στραγγίζει τα αποθέματα του στενού -και αποδεκατισμένου ήδη από την ΛΑ.Ε.- κομματικού πυρήνα του…) και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης προς τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, στην προοπτική αναδιάταξης των κυβερνητικών συμμαχιών του (και δεν εννοούμε φυσικά το να αντικαταστήσει τον ανεκδιήγητο Καμμένο με τον επίσης ανεκδιήγητο Λεβέντη…).
Δεύτερον, ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψουν την αδιέξοδη, πολιτικά ερμαφρόδιτη και για πολλούς τυχοδιωκτική λογική του «κέντρου», το οποίο, όπως και να ονομαστεί («προοδευτικό», «ριζοσπαστικό» κ.λπ.), θα γίνει εύκολη βορά στην ανανεωμένη Ν.Δ. (όπως επιδιώκουν άλλωστε ουκ ολίγοι από αυτούς που προβάλλουν αυτήν την άποψη…).
Αν αυτά τα κόμματα θέλουν πράγματι να απαντήσουν στις προκλήσεις των καιρών, οφείλουν να κινηθούν αποφασιστικά προς την κατεύθυνση συγκρότησης ενός νέου σοσιαλδημοκρατικού χώρου, δηλαδή μιας σοβαρής και μετριοπαθούς ευρωπαϊκής Αριστεράς, με μαχητική υπεράσπιση του πολιτικού φιλελευθερισμού αλλά και με ταυτόχρονη έμφαση τόσο στην ανάγκη χειραγώγησης της ασυδοσίας και των παρεκτροπών του οικονομικού φιλελευθερισμού (ιδίως υπό την εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού), όσο και στη σωτηρία -με όλους τους αναγκαίους μετασχηματισμούς- του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Μόνον έτσι θα αποτελέσουν τον αντίποδα της σημερινής Ν.Δ. και θα μπορέσουν να διεκδικήσουν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα, όχι σαν ουρά ή συμπλήρωμα άλλων πολιτικών δυνάμεων (πολύ δε περισσότερο σαν «μπαλαντέρ»…) αλλά ως καθοριστικός παράγοντας για τη συνολική και πλουραλιστική αναδιάρθρωση του προοδευτικού χώρου...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου