Να φωτίσει όλες τις σκοτεινές πτυχές των πιο κρίσιμων ίσως στιγμών για την χώρα, επιχειρεί η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Μιλώντας στο...
«ΘΕΜΑ» εξιστορεί όλα όσα έγιναν πίσω από τις κλειστές πόρτες του πρωθυπουργικού γραφείου από το βράδυ του δημοψηφίσματος έως την ψήφιση του τρίτου μνημονίου. Μιλά για το «πένθιμο» κλίμα που επικρατούσε στο Μέγαρο Μαξίμου όταν ο κόσμος πανηγύριζε για την επικράτηση του «Οχι» στην πλατεία Συντάγματος. Για τον «άβουλο… σαν χαμένο» πρωθυπουργό που της εκμυστηρεύτηκε ότι οι δανειστές τον πίεζαν να διευρύνει το κυβερνητικό σχήμα, ενώ είχε παραδεχθεί ότι «μόνο μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού ή μια δικτατορία μπορεί να αντεπεξέλθει στην κατάσταση».
Από τη δική της πάντα σκοπιά, που υπηρετεί με συνέπεια, επισημαίνει ότι προσπαθούσε μέχρι την τελευταία στιγμή να πείσει τον πρωθυπουργό να μην προδώσει το «Οχι». Προσθέτει όμως ότι ο κ. Τσίπρας της αντέτεινε ότι «βουλευτές και υπουργοί όπως οι κύριοι Φίλης και Σταθάκης με πιέζουν φορτικά ήδη από την εβδομάδα του δημοψηφίσματος να καταλήξω σε συμφωνία». Αποκαλύπτει, δε, ότι ήταν παρούσα την ώρα που ο κ. Τσίπρας αποφάσιζε να συνθηκολογήσει. Η περιγραφή εκείνων των δραματικών στιγμών είναι ενδεικτική: «Μετά από δύο ώρες άκαρπης συζήτησής μου με τον πρωθυπουργό, άνοιξε η πόρτα, ήρθε ο Φίλης και ρωτούσε επίμονα πότε θα ανοίξουν οι τράπεζες “να πέσει το χρήμα”. Στη συνέχεια μπήκαν κι άλλοι στο γραφείο… Ο Σαγιάς περίμενε εντολή για να στείλει το σχέδιο νόμου με την εξουσιοδότηση, εγώ προσπαθούσα να πείσω τον Τσίπρα να μην το κάνει, ο Φίλης αδημονούσε και απευθυνόμενος στον Σαγιά έλεγε: “Τι περιμένεις; Προχώρα”. Ο Τσίπρας εμφανιζόταν άβουλος και μιλούσε στο τηλέφωνο σαν χαμένος». Αναφορικά με το δικό της μέλλον και για το αν θα συνεχίσει τη συμπόρευση με τη Λαϊκή Ενότητα ή θα προχωρήσει στην ίδρυση δικού της κόμματος λέει με νόημα: «…Θα κάνω αυτά που απαιτούνται και επιβάλλονται. Θα αναλάβω και τις πρωτοβουλίες και τις ευθύνες που μου αναλογούν και θα στηρίξω και κάθε υπάρχουσα συγκλίνουσα πρωτοβουλία».
- «Θα σας μιλήσω από καρδιάς, με την ευθύτητα και ειλικρίνεια…», με αυτή τη φράση είχατε ξεκινήσει την ομιλία σας στην Ολομέλεια πριν από έναν χρόνο, στις 6.2.2015, αμέσως μετά την εκλογή σας ως προέδρου της Βουλής. Μπορούσατε τότε να φανταστείτε όσα έγιναν στη συνέχεια;
Αποτελεί πεποίθησή μου ότι η πολιτική επιβάλλει ευθύτητα και ειλικρίνεια, θεσμική και προσωπική. Οσοι ενσαρκώνουν τους θεσμούς πρέπει να διάγουν στον δημόσιο βίο με το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή. Γι’ αυτό και δεν είπα ποτέ πράγματα που δεν πίστευα, ούτε απέκρυψα τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις μου. Αισθάνομαι περήφανη που υπήρξα πιστή και συνεπής σε όσα είπα από την πρώτη ημέρα της θητείας μου. Που έκανα ό,τι μπορούσα για να τιμήσω την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μου και να ανταποκριθώ στο καθήκον μου. Και που μπορώ να κοιτάζω τους συνανθρώπους μου στα μάτια και τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να αναγνωρίζω εμένα. Το ότι κάποιοι μεταλλάχθηκαν σε αγνώριστους και αδίστακτους φορείς εξουσίας υπερέβη και τους χειρότερους εφιάλτες. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να το φανταστώ ούτε να το αποδεχθώ ως ενδεχόμενο και λυπάμαι ιδιαιτέρως γι’ αυτό.
- Σκέφτεστε να γράψετε βιβλίο για την περίοδο που ήσασταν πρόεδρος του κοινοβουλίου; Τι τίτλο θα βάζατε;
Θεωρώ καθήκον μου να δημοσιοποιήσω τα ιστορικά γεγονότα που έζησα από θέση ευθύνης. Και να το κάνω υπεύθυνα και ενυπογράφως, όχι με κουτσομπολιά, διαρροές και κατά παραγγελία δημοσιεύματα που προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία. Ηδη έχω ξεκινήσει να αναφέρομαι σε πολλά γεγονότα της κρίσιμης περιόδου Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2015, μέσα από την προσωπική μου ιστοσελίδα και σκοπεύω να ολοκληρώσω αυτή την καταγραφή ως προς τα βασικά γεγονότα στο άμεσο διάστημα με τον ίδιο τρόπο. Δεν έχω καημό να γράψω βιβλίο, αλλά δεν αποκλείω να το κάνω κάποια στιγμή ως μαρτυρία της ιστορικής περιόδου που ξεκίνησε με ελπίδα και κατέληξε στην προδοσία και τη ματαίωση.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου