«Η φιλία μας με τον Γιάννη και η αγάπη μου για το ταλέντο του ξεκινάνε εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή της δικτατορίας. Τότε γνωριστήκαμε και...
συνδεθήκαμε. Η φιλία ήταν εκείνο που κυριαρχούσε την εποχή εκείνη. Ετσι ξεκίνησε και η συνεργασία μας».
Ο Παντελής Βούλγαρης μιλάει για τον Γιάννη Καλαϊτζή. Είναι μέσα δεκαετίας του ’70 όταν του ζητάει να αναλάβει τα σκηνικά και τα κοστούμια για την ταινία του «Χάππυ Νταίη». Σταθμός στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, η πρώτη μυθοπλασίας με θέμα την εξορία και τον εγκλεισμό, γυρίζεται εξ ολοκλήρου στη Μακρόνησο λίγο μετά την πτώση της χούντας.
Ο Γιάννης Καλαϊτζής αναλαμβάνει να στήσει το στρατόπεδο των πολιτικών κρατουμένων επάνω στο ξερονήσι, που το καίει ο ήλιος. Επιλέγει να στήσει λιτά σκηνικά με φόντο τη Μακρόνησο. Οι ρυθμοί της ταινίας είναι νωχελικοί.
Διάχυτη η παράνοια της καθημερινότητας του διοικητή και των αξιωματικών που επιχειρούν την αναμόρφωση των πολιτικών κρατουμένων (πιθανά κομμουνιστών). Στους λόφους και τις παραλίες, στους χωματόδρομους με τη σκόνη κινούνται οι δεσμοφύλακες με στολές, οι πολιτικοί κρατούμενοι με φανελάκια και λευκά ρούχα.
Ωστόσο χρωματιστά καπέλα και ράσα ανεμίζουν, διονυσιακά στοιχεία παρεμβάλλονται, σουρεαλισμός και ελληνική κουλτούρα δίνουν το ύφος μαζί με σημαιούλες και γιρλάντες που στήνονται γύρω από την εξέδρα όταν οι κρατούμενοι ετοιμάζουν τη γιορτή προς τιμήν της «μεγάλης μητέρας» που θα τους επισκεφτεί.
«Οταν πρότεινα στον Γιάννη να συνεργαστούμε, δέχτηκε αμέσως. Εκτός από τη φιλία μας, που έπαιζε ρόλο, τον ενδιέφερε η πρόκληση του κινηματογράφου και φυσικά η ιστορία της Μακρονήσου.
Διαβάστε τη συνέχεα ΕΔΩ
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου