«Τι τα θες;...

...Ο πόλεμος να σταματήσει κι όλα καλά θα είναι»...

Μία χολιγουντιανή σταρ και ακτιβίστρια και δύο απλοί άνθρωποι-σύμβολα της αλληλεγγύης για τη Λέσβο, η Σούζαν Σαράντον, η γιαγιά Αιμιλία Καμβύση και ο ψαράς Στρατής Βαλαμιός είναι υποψήφιοι για...
Νόμπελ Ειρήνης, σύμφωνα με επίσημες υποψηφιότητες που ανακοινώθηκαν από την Ακαδημία Αθηνών, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και τη Σύνοδο των Πρυτάνεων των ελληνικών πανεπιστημίων τη Δευτέρα.

Με τις αποσκευές τις γεμάτες από ανθρώπινες ιστορίες και εμπειρίες προσφύγων αλλά και από το έργο των εθελοντών και την προσφορά τους, αποχώρησε για το σπίτι της, αφού ολοκλήρωσε ένα πολύ σημαντικό πολυήμερο ταξίδι στη Λέσβο τον Δεκέμβριο, η διεθνούς φήμης ηθοποιός αλλά και ακτιβίστρια Σούζαν Σάραντον.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε αποκλειστικά σε ελληνική εφημερίδα η κ. Σάραντον είχε δηλώσει στην «Εφ.Συν»: «Έμαθα ότι εξελίσσεται μια τρομερή κατάσταση στη Λέσβο, ότι είναι τραγική και ήθελα να μάθω περισσότερα για το τι συμβαίνει, με την ελπίδα ότι, όταν θα επιστρέψω πίσω, να μπορώ να μιλήσω για όλα όσα έχω δει. Θεωρώ ότι αυτό που συμβαίνει στη Συρία είναι μία ηθικά και πρακτικά απαράδεκτη κατάσταση. Είναι τραγική και φριχτή. Αισθάνομαι πολύ άσχημα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που πρέπει να φύγουν από τις χώρες τους.[...] Το ζητούμενο είναι να προσπαθήσουμε, ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι τι συμβαίνει. Να αντιμετωπίσουμε το θέμα παρουσιάζοντας και βλέποντας το πρόσωπο των προσφύγων, να μεταφέρουμε όσες περισσότερες ιστορίες προσφύγων γίνεται.

Αυτό που εγώ έχω να κάνω είναι να πω στους ανθρώπους συγκεκριμένες ιστορίες που είδα εδώ (σ.σ. στη Λέσβο)».

«Να σταματήσει ο πόλεμος»

Είναι μόλις 40 χρόνων ο Στρατής Βαλαμιός, και έχει 20 χρόνια που μένει στη Συκαμιά, τα προηγούμενα έμενε στην Πελόπη ένα χωριουδάκι 10 χιλιόμετρα μακριά. Τα τελευταία 10 χρόνια η βάρκα του δεν γεμίζει μόνο ψάρια. «Δεν τα είδαμε το καλοκαίρι αυτά τα προβλήματα. Εδώ και δέκα χρόνια μαζεύουμε ανθρώπους που ζητούν βοήθεια από τη θάλασσα. Είναι φριχτό. Έχω δει πολύ άσχημα πράγματα, μωρά πνιγμένα, ανθρώπους σε απόγνωση. Για μένα δεν τέθηκε ποτέ ζήτημα να μη βοηθήσω, όπως και σε όλους τους ψαράδες της Συκαμιάς. Εξάλλου η πρόταση αντιπροσωπεύει όλους τους ψαράδες, όχι εμένα. Εκεί εμείς κοντά και με το Λιμενικό που είναι 24 ώρες το 24ωρο και οι εθελοντές, κι εμείς με τις βάρκες μας. Όλος αυτός ο κόσμος δεν έρχεται για να κάνει διακοπές. Φεύγει τρέχοντας από τη χώρα του με μια σακούλα μεγάλη πλαστική, δυο πράγματα και τρία μωρά και έρχεται να γλιτώσει,. Τους καταλαβαίνω γιατί κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει ο πόλεμος»


«Γιαγιά είσαι συνέχεια στην ακτή να βοηθάς;» ρώτησα την κ. Μιλιά, που μου διευκρίνισε ότι πρέπει να τη γράψω Αιμιλία, την Αιμιλία Καμβύση και μου απάντησε: «Όχι πλαγιάζω μωρέλιμ και λίγο. Τώρα έχω να πάω δυο μέρες γιατί δεν είχε καλό καιρό» Και συνεχίζει:

«Έχω στενοχωρηθεί τόσες φορές που βλέπω τα μωρέλια σε αυτή την κατάσταση. Για μένα, όπως αυτό στη φωτογραφία, είναι σαν 'γγόνια μου. Αυτοί που είναι αρμόδιοι δεν το καταλαβαίνουν; Θέλουμε ειρήνη και ησυχία!» Η κ. Αιμιλία είναι λίγο στενοχωρημένη για την πρόταση υποψηφιότητάς της και αναφερόμενη στη φωτογραφία του Λευτέρη Παρτσάλη με τις τρεις γιαγιάδες (η δεξιά εκ των οποίων που ταϊζει με το μπιμπερό είναι η κ. Αιμιλία) λέει: «ε να δεν το άκουσα και πολύ καλά. Χαίρομαι δηλαδή, αλλά θα ήθελα να είναι και οι άλλες με μένα (σ.σ. που ήταν στη φωτογραφία). Ειδικά η ξαδέρφη μου η Μαρίτσα θα το ήθελε πολύ. Τι τα θες; Ο πόλεμος να σταματήσει κι όλα καλά θα είναι».