«Στην πολιτική, όπως και στη γραμματική, το λάθος που κάνουν όλοι ανακηρύσσεται κανόνας», έγραφε πριν από πολλές δεκαετίες, τον καιρό που η...
Ενωμένη Ευρώπη ήταν ακόμη στα χαρτιά, ο σπουδαίος Αντρέ Μαλρό.
Σήμερα, η Ευρώπη είναι πια ένας γίγαντας, αλλά τα θεμέλια της «Ενωσής» της μοιάζουν πιο σαθρά από ποτέ – και ο λόγος είναι πως η ήπειρός μας γέρασε, αλλά αρνείται πεισματικά να μάθει από τα πάθη και τα λάθη της.
Και τι λάθη! Δυο πανευρωπαϊκοί πόλεμοι, που εξελίχθηκαν σε παγκόσμιους με πάνω από ογδόντα εκατομμύρια νεκρούς, δεν έφτασαν για να σβήσουν από τα ανώριμα μυαλά των Ευρωπαίων τα πραγματικά αίτιά τους: τον μόνιμο ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών της δυνάμεων, τον εθνικισμό –που απλώνεται και πάλι σαν δασική πυρκαγιά σε μικρά και μεγάλα έθνη– και το μπάσταρδο παιδί του, τον φασισμό.
Στις μέρες μας, βέβαια, οι «πόλεμοι» είναι πρωτίστως οικονομικοί και πολιτικοί, πόλεμοι υποδούλωσης και κυριαρχίας με όπλο το χρέος και την επιλεκτική «κάνουλα» της ρευστότητας, και τα πραξικοπήματα δεν χρειάζονται τανκς, αλλά τηλεοπτικές οθόνες και «πρόθυμους» δημοσιογράφους: οι μοντέρνες αποικίες χρέους ελέγχονται αναίμακτα από γραβατωμένους δικηγόρους και τραπεζίτες και οι τεθωρακισμένες μεραρχίες του παρελθόντος είναι... τρε μπανάλ, τρε πασέ.
Τα αποτελέσματα, όμως, λίγο διαφέρουν: αντί να αμβλύνει τις πολιτικές και κοινωνικές διαφορές και αντιφάσεις ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη, στο πλαίσιο της υπεσχημένης σύγκλισης και του «κοινοτικού κεκτημένου», η Ε.Ε. κατάφερε να τις οξύνει, και μάλιστα σε επίπεδα που είναι δύσκολο να ελεγχθούν.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου