Ο θάνατος της Αννας Συνοδινού δεν με συγκλόνισε. Πήρα εγώ για εκείνην την ανάσα της ανακούφισης, γιατί μπήκε μια..
οριστική τελεία και παύλα στην ταλαιπωρία της.
Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός νοσηλευόταν στην κλινική «Ευαγγελίστρια» στην Κυψέλη. Στην ίδια κλινική νοσηλευόταν και η μητέρα μου.
Τυχαία μια μέρα άκουσα ότι στον ίδιο όροφο, στο διπλανό σχεδόν δωμάτιο, βρισκόταν η Συνοδινού. Ρώτησα αν μπορεί να επικοινωνήσει. Μου απάντησαν «μόνο κάποιες στιγμές». Ζήτησα να τη δω. Το νοσηλευτικό προσωπικό, με απίστευτη ευγένεια, μου είπε ότι η εντολή που έχει από τη διεύθυνση και τους συγγενείς είναι να μην την ενοχλήσει κανείς.
Εντυπωσιάστηκα και συγκινήθηκα από αυτήν την ασπίδα προστασίας, όπως ακριβώς άξιζε σ' αυτήν τη μοναδική γυναίκα.
Η φροντίδα των νοσηλευτών δεν είχε να κάνει μόνο με την υγεία αλλά με την αξιοπρέπεια των ασθενών. Οσο καιρό πηγαινοερχόμουν εκεί μέσα όχι μόνο δεν θέλησα να παραβιάσω αυτόν τον κανόνα, αλλά και μια φορά που έτυχε η πόρτα του δωματίου της να είναι ανοιχτή δεν έστρεψα το κεφάλι.
Ήμουν γεμάτη από την εικόνα μιας δυναμικής και ταυτόχρονα ήρεμης γυναίκας, από κείνο το γλυκό χαμόγελο, από τη σπαρακτική φωνή των τραγωδιών, από τον αποφασιστικό λόγο. Κι έτσι θέλησα να την κρατήσω.
Ευχόμουν όμως να τελειώσει αυτή η ταλαιπωρία, να παραδοθεί στη μάχη. Να παρατήσει τα όπλα και ελεύθερη να πετάξει...
Έγινε... Εφυγε...
Κι όσο θέλει ο δικός μου χρόνος θα τη θυμάμαι και σαν συμπάσχουσα... συμμαθήτρια της μαμάς μου. Σας φιλώ...
Σταυρούλα Ματζώρου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου