Ολοι οι εχθροί του κ. προέδρου...

 Γιατί "χτυπούν" τον Φώτη Κουβέλη, παλιοί συνεργάτες του και Συγκροτήματα...

Δημήτρης Ψαρράς

Για ακόμα μία φορά, ο Φώτης Κουβέλης έγινε την περασμένη βδομάδα στόχος σκληρών προσωπικών επιθέσεων από μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα, αλλά και ορισμένους παλιούς συνεργάτες του, οι οποίοι έχουν...
διαχωρίσει από καιρό τον δρόμο τους. Αφορμή αυτή τη φορά ήταν η επέτειος ενός χρόνου, από τη στιγμή που η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ απέτυχε να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας και οδηγηθήκαμε στις εκλογές.

Μπορεί ο κ. Κουβέλης να μη βρίσκεται σήμερα στην πρώτη γραμμή της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά αυτό το γεγονός δεν εμπόδισε τους πολέμιούς του να χρησιμοποιήσουν βαριές εκφράσεις εναντίον του και να του αποδώσουν εξ ολοκλήρου την ευθύνη για όποια δυσκολία αντιμετώπισε και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει η χώρα τον τελευταίο χρόνο.

Η σκοπιμότητα αυτής της επίθεσης δεν είναι δύσκολο να διαγνωστεί. Εκείνοι που την συντονίζουν, ακολουθούν την ανάλυση του κ. Βενιζέλου, σύμφωνα με την οποία ο τότε πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ υπήρξε ο «μοιραίος» άνθρωπος, επειδή στάθηκε εμπόδιο στην ομαλή εξέλιξη του υποτιθέμενου «success story» της κυβέρνησης Σαμαρά. Στην πραγματικότητα εκείνο που δεν του συγχωρούν είναι ότι τους στέρησε πρόωρα την εξουσία και επέλεξε να επιτρέψει τη δημοκρατική εναλλαγή προς μια νέα κυβέρνηση, βασισμένη στις δυνάμεις της Αριστεράς.

Κρίσιμο σημείο στην απόφαση αυτών των εκδοτικών συγκροτημάτων και ορισμένων κέντρων οικονομικής και πολιτικής εξουσίας να στραφούν προσωπικά εναντίον του κ. Κουβέλη ήταν η στιγμή που αποφάσισε η ΔΗΜΑΡ να αποχωρήσει από την τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά το καλοκαίρι του 2013, μετά το βάρβαρο κλείσιμο της ΕΡΤ. Ασκήθηκαν τότε σοβαρές πιέσεις να υπαναχωρήσει ο κ. Κουβέλης από τους έως τότε κυβερνητικούς εταίρους του, οι οποίοι -καθώς φαίνεται- τον θεωρούσαν δεδομένο και αιφνιδιάστηκαν από τη σταθερή αντίθεσή του στο πραξικοπηματικό «μαύρο» που επιβλήθηκε στη δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Βέβαια ακόμα τότε οι παράγοντες της συγκυβέρνησης μετρούσαν κέρδη και ζημίες από αυτή την αποχώρηση, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να ικανοποιείται που πλέον μπορούσε να αναδειχτεί σε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Ακόμα και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος υποστήριζε ότι η εξέλιξη ήταν ενδεχομένως θετική, επειδή πλέον οι αποφάσεις θα λαμβάνονταν πιο εύκολα.

Ομως η εσωκομματική αντιπολίτευση στη ΔΗΜΑΡ (Σπ. Λυκούδης, Ανδ. Παπαδόπουλος, Γρ. Ψαριανός) συγκροτήθηκε πλέον στη βάση της αντίθεσης προς την αποχώρηση από την κυβέρνηση. Και από τότε τα συγκροτήματα του Πήγασου, του ΔΟΛ και του ΣΚΑΪ επικέντρωσαν την επίθεσή τους στην ενότητα της ΔΗΜΑΡ, με όχημα τον εξευτελισμό του προέδρου της. Ο στόχος ήταν διπλός. Αφενός μεν να αποδυναμωθεί έως και να διαλυθεί ο εν δυνάμει σύμμαχος του ανερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου να υποχρεωθεί το αποδυναμωμένο κόμμα της Αριστεράς να αποδεχτεί κοινή εκλογική κάθοδο με το ΠΑΣΟΚ.

Ο δεύτερος σταθμός σ’ αυτή την εκστρατεία ήταν οι ευρωεκλογές του 2014. Επιχειρήθηκε τότε μέσω της πρωτοβουλίας των «58» να συγκροτηθεί κοινό ψηφοδέλτιο του χώρου της Κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), κάτι φυσικά πολιτικά παράδοξο και πρακτικά αδύνατον, εφόσον το ένα κόμμα ανήκε στη συγκυβέρνηση και το άλλο στην αντιπολίτευση. Αλλά και όταν απέτυχε η προσπάθεια αυτή και οι «58» διαλύθηκαν, στόχος έγινε πάλι ο ίδιος ο κ. Κουβέλης. Μετά τις ευρωεκλογές, στις οποίες το πληγωμένο κόμμα έλαβε μόλις 1,2%, τέθηκε θέμα αρχηγίας, ενώ ορισμένα συγκροτήματα προωθούσαν συγκεκριμένα στελέχη ως υποψήφιους αντικαταστάτες του προέδρου.

Προκειμένου να απομακρυνθεί ο κ. Κουβέλης από το κόμμα του και να ανοίξει ο δρόμος στους σχεδιασμούς αυτούς εφευρέθηκε στο τέλος του καλοκαιριού του 2014 και η πρόταση να είναι αυτός υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Το σενάριο ήρθε στη δημοσιότητα με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα στην «Καθημερινή» (24.8.2014).

Διαβάστε τη συνέχεια του ρεπορτάζ και τη δήλωση του Φώτη Κουβέλη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί