Ολόκληρο το Στείρι Βοιωτίας μαζί με δεκάδες φίλους και συναδέλφους του από την Αθήνα συνόδευσαν τον Λάκη Μπέλλο χθες το απόγευμα στο κοιμητήριο του χωριού στους πρόποδες του Ελικώνα, απέναντι από τον Παρνασσό.Ο...
αποχαιρετισμός του αγαπημένου συναδέλφου μας εδώ στην «Εφ.Συν.», που έφυγε στα 61 του χρόνια, τόσο πρόωρα και αναπάντεχα, ύστερα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη στις 12 Νοεμβρίου, ήταν χθες το μεγάλο, αλλά και οδυνηρό, γεγονός για την περιοχή.
Ο συντοπίτης και φίλος του Δημήτρης Λαγός, αντιδήμαρχος του Δήμου Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, ο ιδρυτικός γεν. διευθυντής του ρ/σ «Αθήνα 9,84», Γιάννης Τζαννετάκος, ο πρόεδρος του ΠΣΑΤ (Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου) Σωτήρης Τριανταφύλλου και ο δικός μας Γιάννης Σμυρλάκης, πρόεδρος του Συνεταιρισμού και διευθυντής σύνταξης της «Εφ.Συν.», δεν έκρυψαν τη συγκίνησή τους.
Είπαν μετά την εξόδιο ακολουθία λόγια από την καρδιά τους και στιγμές από τη σπουδαία διαδρομή του Λάκη Μπέλλου στη δημοσιογραφία, το θέατρο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και σε τόσα άλλα όμορφα πράγματα που δημιούργησε και που προηγήθηκαν πριν έρθει στην οικογένεια της «Εφ.Συν.», πριν από τρία χρόνια με την αξεπέραστη στήλη του «Πάμε Λουκέτο».
Χτες το απόγευμα μπήκε «Λουκέτο» σε μια από τις πιο ευφυείς στήλες του ελληνικού Τύπου. Θα μας λείψει το καυστικό σου χιούμορ, Λάκη, που «ελάφραινε» το βάρος της εποχής. Σου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθεια που ξεκινήσαμε μαζί, πριν από τρία χρόνια. Κι όποτε «βαραίνουμε», θα μας έρχονται στον νου οι ατάκες σου, οι λυτρωτικές. Αντίο, φίλε...
«ΕΦ.ΣΥΝ.»
Καλό ταξίδι
«Αυτό δεν είναι ένα απλό φέρετρο, σ' αυτό το φέρετρο σήμερα ακουμπάει όλο το χωριό» φώναξε κάποιος, που δεν κατάφερα να δω ποιος ήταν, την ώρα που ο συνάδελφος, ο αγαπημένος Λάκης Μπέλλος, όδευε προς την τελευταία του κατοικία.
Και ήταν όλοι εκεί. Στο χωριό του. Στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Στο Στείρι Βοιωτίας. Συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι,συγχωριανοί, ακόμα και μικρά παιδιά, όλο το χωριό.
Και η κραυγή της αγαπημένης, απαρηγόρητης θείας του που «έσκιζε» εκείνη τη βουβή σιωπή «πού πας Λάκη; Πού μας αφήνεις μόνους μας; Γιατί ρε Λάκη;» δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο.
Αλλοι έκλαιγαν με λυγμούς, άλλοι δάκρυσαν και ήταν και εκείνοι που θύμωσαν πολύ για το φευγιό του Λάκη. «Αδειασε το χωριό» έλεγαν και έσφιγγαν τα χείλη. «Ρε Λάκη, σ' αγαπούσαμε και δεν πρόλαβα να σ' το πω» έλεγε κάποιος δίπλα μου.
Μ' ένα δυνατό χειροκρότημα, την ώρα που ο ήλιος σιγά σιγά έδυε, όλοι εκεί, γύρω γύρω, δίπλα του αλλά και τόσο μακριά του, ψιθυρίσαμε «καλό ταξίδι» και με μια βαριά στεναχώρια, με μια βουβή θλίψη, πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής για το χωριό.
Και η ερώτηση του πιτσιρικά στον κύριο που τον κρατούσε από το χέρι ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που νιώσαμε από την αρχή, με το που φτάσαμε στο Στείρι. Το πόσο αγαπητός ήταν ο Λάκης Μπέλλος στο χωριό του, στην πατρίδα του.
«Τώρα που τον αφήσαμε εκεί, θα κοιμηθεί;».
«Απόψε θα κοιμηθεί για τα καλά, δεν θα τον ενοχλήσει κανένας, μην ανησυχείς» του απάντησε με «σπασμένη» φωνή και συνέχισαν να προχωρούν προς το χωριό.
Καλό σου ταξίδι, Λάκη, και είμαι σίγουρη ότι οι ατάκες σου, το χιούμορ σου και το ταλέντο σου δεν θα ξεχαστούν εύκολα, όπως και ΕΣΥ...
Χριστίνα Παπασταθοπούλου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου