«Εδώ στην «Εφημερίδα των Συντακτών» είναι αρκετοί που γνώρισαν από κοντά για πρώτη φορά τον Λάκη Μπέλλο μετά την έκδοση της εφημερίδας μας. Τον ήξεραν βέβαια από το θέατρο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, κάποιοι από το αθλητικό ρεπορτάζ, αλλά...
με το "Πάμε λουκέτο" έγινε δικός μας, αγαπήθηκε από τον κόσμο μας, απέκτησε αφοσιωμένους αναγνώστες.
Τις λίγες φορές που ερχόταν στα γραφεία μας τίποτε δεν πρόδιδε από μακριά αυτό το εκπληκτικό ταλέντο, την οξυδέρκεια της σάτιρας, τη λάμψη της γνώσης, τον μεγάλο μάστορα του λόγου. Ηταν ένας άνθρωπος σεμνός, αθόρυβος, από εκείνους που δεν προβάλλονται, από αυτούς που μετουσιώνουν ό,τι βλέπουν, διαβάζουν ή ακούν σε κείμενο που προκαλεί όχι μόνο ακράτητο γέλιο, αλλά και στοχασμό, συχνά και μελαγχολικές σκέψεις. Τις εξίσου λίγες φορές που μιλήσαμε από κοντά ή στο τηλέφωνο φαινόταν καθαρά ένας ακραία ευαίσθητος άνθρωπος, που είχε πονέσει στη ζωή του, με απέραντη ανοχή και κατανόηση, αλλά διαρκώς ανήσυχος.
Κι ύστερα ήρθαν τα κακά νέα. Το τελευταίο κείμενό του δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, λίγες μέρες μετά τη συμπλήρωση τριών χρόνων της «Εφ.Συν.». Ελπίζαμε ότι γρήγορα θα επέστρεφε στη θέση του και γράψαμε «ο Λάκης Μπέλλος απουσιάζει εκτάκτως».
Λίγο αργότερα ότι «απουσιάζει λόγω ασθενείας». Και τώρα; Τώρα είμαστε σίγουροι ότι θα είναι για πάντα μαζί μας, με τους συγγενείς και φίλους του, με τους αναγνώστες μας, με τις χιλιάδες των φίλων και θαυμαστών του». Νικόλας Βουλέλης
Βαρύ και άδικο αυτό το τελευταίο «λουκέτο»
Από τη θαυμάσια επιθεώρηση «Πάμε Λουκέτο», που ανέβηκε το 2010 στη γενέτειρά του, το Στείρι, από έναν τοπικό ερασιτεχνικό θίασο (και με δύο έξοχα νούμερα στα αρβανίτικα), από την παράσταση αυτή, που δόθηκε στην αυλή του σχολείου του χωριού, κάτω από τον ίσκιο του Ελικώνα, προήλθε και ο τίτλος της δημοφιλούς στήλης του στην «Εφημερίδα των Συντακτών»
Αν τα δημιουργικά χρόνια του Λάκη Μπέλλου συνέπιπταν με τη χρυσή εποχή της αθηναϊκής επιθεώρησης, το όνομά του θα έμενε στην ιστορία αυτού του θεατρικού είδους πλάι σε εκείνα των μεγάλων μαστόρων. Ωστόσο, πρόλαβε και πρόσθεσε ένα αστραφτερό λιθαράκι σε ένα οικοδόμημα που κατέρρεε: όχι μόνο με τις μεγάλες αθηναϊκές επιτυχίες του, αλλά και με τη θαυμάσια επιθεώρηση «Πάμε Λουκέτο», που ανέβηκε το 2010 στη γενέτειρά του, το Στείρι, από έναν τοπικό ερασιτεχνικό θίασο (και με δύο έξοχα νούμερα στα αρβανίτικα). Από την παράσταση αυτή, που δόθηκε στην αυλή του σχολείου του χωριού, κάτω από τον ίσκιο του Ελικώνα, προήλθε και ο τίτλος της δημοφιλούς στήλης του στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Ο Μπέλλος δεν ήταν «ο» τυχερός άνθρωπος, το χαϊδεμένο παιδί της ζωής -στερνή απόδειξη ο αναπάντεχος θάνατός του. Είχε όμως την τύχη να γνωρίσει τα παράπλευρα οφέλη της Βιομηχανικής Επανάστασης α λα βοιωτικά. Το χωριό του βρίσκεται πολύ κοντά στο εργοστάσιο παραγωγής αλουμινίου που ίδρυσε η γαλλική Πεσινέ στις αρχές του ’60. Εκεί στο θερινό σινεμά, στον οικισμό της εταιρείας, στα Ασπρα Σπίτια, ο έφηβος Λάκης έφαγε τη γαλλική νουβέλ βαγκ με το κουτάλι, τι Τριφό, τι Γκοντάρ, τι νουάρ. Η ύπαρξη του μεγάλου εργοστασίου δεν βελτίωσε μόνο το μέσο εισόδημα του χωριού· ταυτόχρονα ήταν, για όλους τους Στειριώτες, ένας παράγοντας απελευθέρωσης από την κλειστή αγροτική νοοτροπία.
«Καταβρόχθιζε» έντυπα
Εκτός όμως από την υψηλή δυτικοευρωπαϊκή κουλτούρα, ο Μπέλλος έφαγε με το κουτάλι τη λαϊκή και την πολιτική έντυπη κουλτούρα της δεκαετίας του ’60, αφού ο πατέρας του είχε το πρακτορείο εφημερίδων και περιοδικών του χωριού. Εκεί ο νεαρός αναγνώστης καταβρόχθιζε τα πάντα. Ωσπου ήρθε η στιγμή που ο Λάκης εγκατέλειψε το ιστορικό χωριό του (οι Γερμανοί το είχαν κάψει το 1944) και κατέβηκε στη μεγάλη πόλη, στην Αθήνα, για να την κατακτήσει με όπλο την πένα του (μια κάθοδος που θυμίζει έναν άλλο αγαπημένο και πρόωρα χαμένο μεγάλο δημοσιογράφο, τον Πάνο Γεραμάνη).
Το πλούσιο βιογραφικό του δείχνει ότι ο Λάκης Μπέλλος κέρδισε την αναγνώριση του κόσμου της δημοσιογραφίας, των αθλητικών συντακτών, του θεάτρου, της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου και -την τελευταία πενταετία- τον κόσμο του Διαδικτύου, με χιλιάδες ακόλουθους και «φίλους» (λες και το twitter πλάστηκε για τον Λάκη). Η ικανότητά του να προσαρμόζεται στα νέα μέσα ήταν εντυπωσιακή, μόνο που ο Μπέλλος ήταν κάτι παραπάνω από πληθωρικός και ευρηματικός ατακαδόρος. Επίσης ήταν κάτι παραπάνω από «κύριος» και «καλό παιδί». Ηταν ένας βαθύς, ένας στοχαστικός άνθρωπος που κατάφερε, στην εποχή του θριάμβου της εικόνας, να επιβεβαιώσει την αξία του γραπτού λόγου, όπως φανερώνουν τα έξοχα κείμενά του στην «Εφ.Συν.» της τελευταίας τριετίας.
Αυτός ο μοντέρνος λαϊκός δημιουργός υπηρέτησε μια τέχνη εφήμερη, αλλά πολύτιμη. Το έκανε με ήθος και αξιοσύνη, με οξύ πολιτικό κριτήριο και ιστορική συνείδηση. Καυστικός, αλλά ποτέ προσβλητικός. Αν και δημοφιλής και περιζήτητος στις δημοσιογραφικές και καλλιτεχνικές παρέες, ο ίδιος δεν ήταν εύθυμος, η ζωή του μάλλον δεν θύμιζε τηλεοπτική sitcom. Βαρύ και άδικο αυτό το τελευταίο «λουκέτο», για τους συγγενείς, τους συγχωριανούς, τους φίλους και συνεργάτες του. Δύσκολο να βρεθεί ατάκα να το αλαφρώσει. Μαριάννα Τζιαντζή
Η κηδεία του αγαπημένου μας συναδέλφου Λάκη Μπέλλου θα γίνει σήμερα στις 15.00, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, Στείρι Βοιωτίας. Αντί στεφάνων, η οικογένεια επιθυμεί να ενισχυθεί το Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων και Κέντρο Ειδικής Παιδείας ΑμεΑ της Ιεράς Μητρόπολης Θηβών και Λεβαδείας. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 22610-87717 και fax: 22610-87722.
Συλλυπητήριες ανακοινώσεις για τον θάνατο του Λάκη Μπέλλου εξέδωσαν τόσο η ΕΣΗΕΑ όσο και ο ΠΣΑΤ.
Ποιος ήταν ο Λάκης Μπέλλος
Ο Λάκης Μπέλλος γεννήθηκε στο Στείρι Λιβαδειάς στις 5 Ιουνίου 1954. Τα πρώτα του κείμενα τα έγραψε το 1977 στο περιοδικό «Τραστ του γέλιου» -τα έστελνε, ενώ ήταν ακόμα στο χωριό. Ηταν μέλος της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου είχε διατελέσει μέλος.
Με τις εφημερίδες «Απογευματινή» και «Φως των Σπορ» συνεργάστηκε ως αθλητικός συντάκτης, στο περιοδικό «Τηλέραμα» ως αρθρογράφος, ενώ διατηρούσε τη σατιρική στήλη «Πάμε Λουκέτο» στην «Εφημερίδα των Συντακτών» τα τελευταία τρία χρόνια. Παράλληλα, συνεργάστηκε με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Αθήνα 9.84, Σκάι και ΑΝΤ1.
Είχε γράψει κείμενα μαζί με άλλους συγγραφείς στις τηλεοπτικές εκπομπές των σταθμών: «Πίτσι πίτσι με τον Μήτσι» Mega 1992, «Τρελλάς» Σκάι 1994, «Μήτσι χώστα» 2001 και «Κώδικας Ντα Μήτσι» Alter Channel 2006, «Ο Γιώργος σφύριξε» Alpha TV 2008, με παρουσιαστή τον Γιώργο Μητσικώστα, και στον τηλεοπτικό σταθμό Star γράφοντας κείμενα για τη σειρά «Οι διαπλεκόμενοι».
Ζωντανή ήταν και η παρουσία του στο θέατρο, όπου σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς έγραψε 12 επιθεωρήσεις που ανέβηκαν στα θέατρα Αλσος, Βέμπο και Παρκ. Βραβεύτηκε δύο φορές από την Εταιρεία Θεατρικών Συγγραφέων: το 1993 για την επιθεώρηση «Πίτσες μπλε», γραμμένη μαζί με τους Χάρρυ Κλυνν, Γιάννη Κακουλίδη και Βαγγέλη Μπαλαφούτη, και το 1995, για το σενάριο «Καυκαλήθρες και τσιτσίραυλα» με τους Xάρρυ Kλυνν, Θεόφιλο Bερύκιο και Γιώργο Γαλίτη.
Η τηλεοπτική εκπομπή «Μήτσι χώστα», στην οποία ήταν ο σεναριογράφος, μαζί με τους Γιάννη Μακρή, Θύμιο Καλαμούκη, Μάνο Βουλαρίνο, Γιώργο Μητσικώστα, κέρδισε από το 2001 έως και το 2006 πέντε φορές το Βραβείο Καλύτερης σατιρικής εκπομπής.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου