Τα (ανομολόγητα) όνειρα Καραμανλικών και Σαμαρικών μπροστά στις κάλπες της Κυριακής...
Οι βασιλείς μπορεί να είναι (πολιτικά) γυμνοί και το στράτευμα εξουθενωμένο, στον γαλάζιο κόσμο όμως (των ανομολόγητων ονείρων) οι… Εθνάρχες περισσεύουν.
Δύο...
24ωρα πριν ανοίξουν – επιτέλους – οι κάλπες για την εκλογή αρχηγού, τα στρατόπεδα του πολέμου στην αξιωματική αντιπολίτευση έχουν αποκτήσει πλέον καθαρά ονόματα και διευθύνσεις: Σαμαρικοί εναντίον Καραμανλικών και το αντίστροφο.
Το δε διακύβευμα, για τους σκληρούς πυρήνες αμφοτέρων των ομάδων, δεν είναι ούτε το ποιος θα εκλεγεί νέος πρόεδρος την Κυριακή, ούτε ποια ιδεολογική (;) πορεία θα ακολουθήσει το κόμμα, αλλά η διαμόρφωση των συσχετισμών και των προϋποθέσεων για τη μεγάλη επιστροφή των «πρώην».
Εν ολίγοις, για κάποιους εκ των πλέον ένθερμων και των δύο μπλοκ, το σχέδιο στοχεύει στη «μετά - Τσίπρα» εποχή και στην ανάδειξη του νέου «Εθνάρχη»: Είτε αυτός θα λέγεται Σαμαράς, είτε Καραμανλής.
Στο στρατόπεδο Σαμαρά η «αριστερή παρένθεση» παραμένει το αγαπημένο σενάριο της στενής ηγετικής ομάδας, σε πείσμα δύο εκλογικών αναμετρήσεων, ενός δημοψηφίσματος και μιας διαλυμένης κεντροδεξιάς. Με βάση αυτό το σενάριο, όταν καταρρεύσει η κυβέρνηση Τσίπρα, η μόνη πολιτική οδός θα είναι η συγκρότηση του περιλάλητου οικουμενικού σχήματος «εθνικής σωτηρίας», του οποίου θα κληθεί να ηγηθεί ο, αρχιτέκτονας του success story, Αντώνης Σαμαράς.
Προκειμένου δε, να συμβεί αυτό, ο πλέον «βολικός» πρόεδρος της ΝΔ σε μια τέτοια συγκυρία θα ήταν ο Απόστολος Τζιτζικώστας. Ο οποίος, ως μη κοινοβουλευτικός και μη έμπειρος, δεν θα επεδίωκε να ηγηθεί μιας οικουμενικής κυβέρνησης και θα έμενε πίσω στηρίζοντας την «υπερκομματική» και «εθνική λύση Σαμαρά».
Εξ ου και η σημερινή στήριξη του σαμαρικού μπλοκ στον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας – εξ ου, επίσης, και οι σταθεροί ανοιχτοί δίαυλοι με το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου και της Φώφης Γεννηματά που, κατά συγκεκριμένους γαλάζιους κύκλους, προθύμως θα στήριζε και θα μετείχε σε μια τέτοια κυβέρνηση.
Αναλόγως φιλόδοξα είναι τα ανομολόγητα όνειρα αρκετών στελεχών και στο στρατόπεδο Καραμανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός τελεί, άλλωστε, εδώ και επτά χρόνια στο ρόλο του «εν αναμονή σωτήρα». Η δε όλο και πιο πυκνή δημόσια παρέμβαση το τελευταίο διάστημα των πιο πιστών στελεχών του – από τον Ευριπίδη Στυλιανίδη και τον Ευάγγελο Αντώναρο έως τον Θόδωρο Ρουσόπουλο – μαρτυρά ότι, για κάποιους τουλάχιστον, η στιγμή της ανάκλησης από την εφεδρεία πλησιάζει.
Εδώ, η υποψηφιότητα Μεϊμαράκη για την προεδρεία της ΝΔ στηρίζεται ως η επιλογή εκείνη που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επανασυσπειρώσει, αλλά και να διευρύνει, την παραπαίουσα κεντροδεξιά. Και, σε δεύτερο χρόνο, να στηρίξει μια «ολική επαναφορά» Καραμανλή σε ρόλο νέου Εθνάρχη και επικεφαλής μιας οικουμενικής κυβέρνησης με τη συμμετοχή, κατά το ιδανικό σενάριο, όλων των δημοκρατικών κομμάτων της Βουλής.
Στο ίδιο σενάριο εντάσσονται, σύμφωνα με έμπειρα γαλάζια στελέχη, και οι γέφυρες προς την πλευρά του Μαξίμου και του Αλέξη Τσίπρα. Μια, είτε αναγκαστική είτε οικειοθελής, αποχώρηση του νυν πρωθυπουργού θα έθετε τον ΣΥΡΙΖΑ, το μεγαλύτερο σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμμα, ενώπιον του διλήμματος για το ποιόν να προτείνει ως επικεφαλής ενός νέου οικουμενικού, κυβερνητικού σχήματος. Κι εκεί, κάποιοι θεωρούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να ανταποδώσει την στήριξη που – φέρεται να – του παρέχει ο Κώστας Καραμανλής.
Όλα αυτά θα μπορούσαν ενδεχομένως και να συμβούν στη χώρα όπου ο Άδωνις θέλει να εκλεγεί αρχηγός της ΝΔ για να τον… φοβάται ο Λαζόπουλος. Θα μπορούσαν επίσης να είναι, απλώς, και όνειρα χειμερινής νυκτός.
Και, δη, νυκτός υπό γαλάζια θύελλα…
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου