Σύμφωνα με...
το Euro2day, που αναδεικνύει το σχετικό δημοσίευμα, τα έγγραφα αποκαλύπτουν ότι η Κομισιόν δεν στηρίζει πλήρως τις προτάσεις που έχει διατυπώσει ο ESM τον Αύγουστο, και ότι η Επιτροπή επεξεργάζεται τη δική της, χωριστή πρόταση.
Μάλιστα, σύμφωνα με το δημοσίευμα η ελληνική κυβέρνηση θα εμπλακεί στις διαπραγματεύσεις μόνο στα τελικά τους στάδια, όταν και τα σχέδια αυτά θα κατατεθούν και θα συζητηθούν στο Eurogroup. Σε κάθε περίπτωση, αυτό τοποθετείται για μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης.
Βάσει του εγγράφου, το οποίο χρονολογείται από τον Αύγουστο και χθες είδε το φως της δημοσιότητας «ο ESM έχει καταθέσει κάποιες πρώτες προτάσεις, με βάση μια διπλή στρατηγική: Να επεκτείνει τη μέση ωρίμανση των δανείων του EFSF κατά 5 χρόνια και να περιορίσει τα ποσά που πληρώνει η Ελλάδα ανά έτος μέσω:
Καθυστέρησης των πληρωμών τόκων πέραν του 2022 (όταν και θα έπρεπε να αρχίσουν να καταβάλλονται) αλλά μόνο εν μέρει, ώστε να υπάρχει συγκεκριμένο όριο στα κεφάλαια που αποπληρώνει η Ελλάδα ετησίως.
Της διασφάλισης ανώτατου ετήσιου ορίου αποπληρωμής ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, ώστε να μην επιβαρύνονται υπερβολικά τα ελληνικά δημόσια οικονομικά.
Η Κομισιόν όμως, διαπιστώνει κάποια ρίσκα στις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. Βάσει του εγγράφου που επικαλείται το MNI, «το μεγαλύτερο ρίσκο σε αυτή την προσέγγιση είναι ότι όλα τα μέτρα θα δοθούν εμπροσθοβαρώς, καθώς κανένα μέτρο δεν μπορεί να αρθεί αργότερα, χωρίς να υπονομεύσει τη σταθερότητα και την αξιοπιστία στις αγορές. Για να αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες των χωρών-μελών για την αντιμετώπιση του προβλήματος άπαξ, θα μπορούσε να συμφωνηθεί μια σταδιακή διαχείριση: πρώτα η αλλαγή στα επιτόκια και τις ωριμάνσεις και μετά, αφού υπάρξει περαιτέρω πρόοδος από την Ελλαδα, να δοθεί η επιλογή σύνδεσης με το ΑΕΠ». Πάντως, κατά την Κομισιόν, μία τέτοια πρόταση δεν θα παράσχει εμπιστοσύνη στις αγορές άμεσα για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Η Κομισιόν εξετάζει αλλά δεν έχει ακόμα «μοιραστεί» μια ανάλογη λύση, που ελπίζει ότι μπορεί να καλύψει τη διαφορά μεταξύ της ακαμψίας του ΔΝΤ και των προσδοκιών της Ελλάδας, συνεχίζει το δημοσίευμα.
«Οι πληρωμές χρέους μπορούν να συνδεθούν με την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική επίδοση, για παράδειγμα, η φτωχή οικονομική επίδοση θα μπορεί να σημάνει ότι ένα κομμάτι του χρέους θα μετακινείται για το τέλος του δανείου. Αλλά σε καμία χρονιά η Ελλάδα δεν θα πληρώσει πάνω από το 15% του ΑΕΠ, επιτρέποντας τις επενδύσεις», αναφέρει το κείμενο.
«Αυτό θα γίνεται σε διαρκή βάση για τη διάρκεια ζωής του δανείου. Για να δουλέψει, θα πρέπει να υπάρξουν περιορισμοί που θα μετριάσουν τον ηθικό κίνδυνο και την κακή πολιτική συμπεριφορά μετά το τέλος του προγράμματος (2018)».
Πηγή της ευρωζώνης υποστήριξε ότι «μια τέτοια λύση αντιμετωπίζει διάφορα θέματα μια και καλή, θα ελαττώσει το βάρος χρέους βραχυπρόθεσμα και θα σταθεροποιήσει τις προσδοκίες της αγοράς σε περίπτωση που η ανάπτυξη δεν επιτευχθεί και θα θέσει μακροπρόθεσμα τις βάσεις για ισχυρή και βιώσιμη εφαρμογή πολιτικής στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα θα μετριάσει τις άμεσες εκ των προτέρων αντιδράσεις από χώρες-μέλη».
Σύμφωνα με το MNI, η οπτική της Κομισιόν μπορεί να στηριχθεί σε δύο κρίσιμα στοιχεία: μία προκαταβολική αναδιαμόρφωσή του (re-profiling), που θα εξασφαλίσει ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες θα παραμείνουν κάτω από το 15% του ΑΕΠ για όλα τα χρόνια και θα περιλαμβάνει ένα μηχανισμό που θα εξασφαλίσει επιπλέον αναδιαμόρφωση χρέους στο μέλλον, σε περίπτωση αρνητικών εξελίξεων πέρα από τις δυνατότητες της κυβέρνησης, αν για παράδειγμα, το ΑΕΠ είναι εξαιρετικά χαμηλό για μια χρονική περίοδο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου