Αλλάζει πράγματι κάτι στην Ευρώπη;..

Ενα από τα βασικά λάθη που διαπράττουν οι ηγέτες, όταν νιώθουν στριμωγμένοι και αναζητούν απεγνωσμένα μια ελπίδα για να πιαστούν ώστε να πάρουν ανάσες και κουράγιο, είναι να μπερδεύουν την επιθυμία τους με...
την πραγματικότητα.

Ανθρώπινο. Το έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει.

Το επικίνδυνο είναι να τους γίνει έμμονη ιδέα και να συνεχίσουν να πορεύονται όχι με βάση αυτό που υπάρχει αλλά με βάση αυτό που νομίζουν ότι υπάρχει.

Είναι η περίπτωση του ακραίου βολονταρισμού που στις περισσότερες περιπτώσεις σπάει τα μούτρα του μόλις έρχεται σε επαφή με τη ζωή, γιατί πιστεύει ότι τα πάντα μπορούν ν' αλλάξουν αρκεί να το θέλεις.

Αδιαφορεί για το τυχαίο, υποτιμά τον αντίπαλο και τους γενικότερους συσχετισμούς, δεν παίρνει υπόψη του τους καταναγκασμούς της συγκυρίας, τις εδραιωμένες αδράνειες, τη δύναμη της συνήθειας.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ακραίου βολονταρισμού ήταν αυτό της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. Θεώρησε ότι το δίκιο της ελληνικής υπόθεσης (ανθρωπιστική κρίση, οικονομική καταστροφή), η αποτυχία των μνημονίων (τα στοιχεία συντριπτικά), η απουσία εναλλακτικής λύσης στην Ελλάδα μετά την κατάρρευση των κομμάτων του συναινετικού δικομματισμού, η συμπάθεια της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και κυρίως η ετυμηγορία των πολιτών ήταν ισχυρότερα όπλα από τα συμφέροντα των πιστωτών και τις επιδιώξεις των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων ελίτ...