A hard days night ήταν η χθεσινή νύχτα για όλους εμάς που γνωρίσαμε, δουλέψαμε, ζήσαμε με τον Βαγγέλη Μαλαξιανάκη, που μας άφησε σιωπηλά στα...
63 του, μετά το βαρύ εγκεφαλικό που τον βρήκε φέτος το καλοκαίρι.
Ξεκίνησε, παιδί ακόμα, να εργάζεται στα τυπογραφεία, μετά στο ατελιέ της «Ελευθεροτυπίας» μαζί με τον αείμνηστο Γιάννη Κορωναίο, αργότερα έκανε ως επαγγελματίας τον κύκλο του σε «Εθνος» και «Νέα», για να ξαναγυρίσει στην «Ε» λίγο πριν κλείσει, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Σαν χαρακτήρας ποτέ δεν συμβιβάστηκε με τη... σύνταξη, έμεινε ώς το τέλος ένα μεγάλο παιδί. Υπερδραστήριος, εκρηκτικός, χειμαρρώδης, ένα απρόβλεπτο πειραχτήρι που οι πλάκες του «φώτιζαν» τις γκρίζες νύχτες στη Μίνωος.
Αρρωστος μπασκετοπαναθηναϊκός, ονειρευόταν να καμαρώσει τον εγγονό Βαγγελάκη 5άρι στα πράσινα. Μέχρι το καλοκαίρι έπαιζε μαζί του σαν παιδί.
Αγέραστος, ακούραστος και αιώνιος λάτρης των Beatles. Εφυγε όταν εκείνος ήθελε, ανήμερα του θανάτου του καλύτερού του φίλου. Οι στίχοι, η μουσική, οι πίνακες που ο ίδιος έφτιαχνε με τη μορφή του John Lennon ήταν πάντα ένα σημείο ατέλειωτης κουβέντας.
IΜΑGINE, Βαγγέλη μου. Στη μνήμη σου.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου