ενόχλησή τους και η κατηγορηματική άρνησή τους συνοδεύεται από τις γνωστές απειλές και τους συνήθεις εκβιασμούς.
Για την ώρα δεν προκύπτουν από πουθενά ενδείξεις ότι το Βερολίνο σκέφτεται να επανεξετάσει τη στάση του σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Τότε, θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί ο Τσίπρας επιμένει, τη στιγμή μάλιστα που στο θέμα του χρέους το ΔΝΤ είναι σύμμαχος, κοντά στις ελληνικές θέσεις, και πιέζει την Ευρώπη να υποχωρήσει;
Η κυβέρνηση στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει πετύχει ό,τι καλύτερο μπορούσε στις δεδομένες συνθήκες και με τους υπάρχοντες συσχετισμούς.
Η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, όπως θα επιθυμούσε η ίδια αλλά και το ΔΝΤ, δεν είναι στο τραπέζι του διαλόγου εξαιτίας της άρνησης της Ευρώπης να την συζητήσει, πηγαίνοντας κόντρα σε όλους τους σοβαρούς οικονομολόγους, τις εκθέσεις των οίκων αξιολόγησης και τις μελέτες των διεθνών ινστιτούτων.
Επικαλείται νομικά προβλήματα, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θέλει να δημιουργήσει προηγούμενο, αφού και άλλες χώρες της ευρωζώνης έχουν παρόμοιες εκκρεμότητες και θα σπεύσουν να ζητήσουν ανάλογη μεταχείριση.
Οι Βρυξέλλες έχουν δεχτεί να κουβεντιάσουν την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και τη μείωση των επιτοκίων. Συνεπώς το ΔΝΤ δεν είναι χρήσιμο πια για την Ελλάδα.
Αντιθέτως, η παραμονή του κρίνεται ασύμφορη αφού οι αναλύσεις του για το τι πρέπει να γίνει στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά είναι στον αντίποδα των επιδιώξεων της ελληνικής κυβέρνησης. Το ασφαλιστικό και τα εργασιακά είναι η έσχατη γραμμή άμυνας, την οποία δεν μπορεί να παραβιάσει ατιμωρητί.
Η επιτελική ομάδα της κυβέρνησης εκτιμά (μάλλον ορθώς) ότι αν περάσει η γραμμή του Ταμείου στα δύο αυτά μέτωπα, θα απειληθεί σοβαρά η συνοχή της.
Αλλωστε, πολλοί βουλευτές της συμπολίτευσης έχουν διαμηνύσει ότι δεν θα στηρίξουν μέτρα που θα μειώνουν τις συντάξεις, ενώ βοήθεια από την αντιπολίτευση δεν μπορεί να προσδοκά αφού Ν.Δ., Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι, για λόγους μικροκομματικούς, έχουν προειδοποιήσει ότι δεν θα βάλουν πλάτη, εκτός αν λάβουν πρόσκληση για συμμετοχή στην εξουσία, κάτι που το μέγαρο Μαξίμου αποκλείει.
Επίσης δεν θα ισχύει το επιχείρημα που διακινεί ο πρωθυπουργός ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πριν χριστούν υποψήφιοι γνώριζαν τι θα κληθούν να ψηφίσουν, γιατί το ασφαλιστικό ήταν ένα ανοιχτό ζήτημα.
Η συμφωνία που υπεγράφη τον Ιούλιο έθετε τις βασικές αρχές, αφήνοντας στα δύο μέρη το χρονικό περιθώριο να καταλήξουν στα μέσα με τα οποία θα αντιμετωπίσουν το θέμα.
Ετσι η κυβέρνηση, επειδή ψυχανεμίζεται ότι είναι σφόδρα πιθανόν να υπάρξει εμπλοκή, επιχειρεί να κατασκευάσει έναν αντίπαλο για να του φορτώσει την ευθύνη. Ωστόσο καραδοκούν τρία ερωτήματα: Προτίθεται να πάει τα πράγματα στα άκρα; Εχει σταθμίσει τις συνέπειες; Διαθέτει εναλλακτικές;..
Τάσος Παππας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου