τρόπος για να στρογγυλοκάτσουμε γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Θα φέρει ο καθένας μας το κατιτίς του, άλλος λιγάκι χοιρινό ψητό με πατατούλες, άλλος σαλάτες και ορεκτικά, θα ’χει ανοίξει και φύλλο η οικοδέσποινα και θα μοσχομυρίσει το σαλόνι από την πίτα που θα σιγοψήνεται στον φούρνο.
Θα συνοδέψουμε το κρασάκι μας μ’ ένα μελομακάρονο και θα κατορθώσουμε εντέλει να τα περάσουμε αρχοντικά με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Κι απάνω που θα έχουμε ξεχάσει σκοτούρες και προβλήματα και θα περνάμε καλά με την παρέα, όλο και κάποιος συνδαιτυμόνας μας θα πεταχτεί να σχολιάσει, με αφορμή τα λιγοστά εδέσματα που περισσέψανε απάνω στο τραπέζι: «ε ρε και να μας έβλεπε από μια μεριά η Μέρκελ. Mε τόσο φαΐ που περίσσεψε, θα πάθαινε εγκεφαλικό».
Εδώ και πέντε χρόνια αυτό συμβαίνει· βρίσκεται πάντα κάποιος που φέρνει στο τραπέζι μας ακάλεστους τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε για να μετρήσουν τις μπουκιές μας, να μας παρατηρήσουν ότι ζούμε σπάταλα και να μη μας κάνει, εντέλει, καλό το φαγητό, που λέγανε και οι παλιοί.
Αλλωστε, όλα ετούτα τα χρόνια της κρίσης καλλιεργείται συστηματικά και μεθοδικά η συλλογική ενοχή. Για να τη σκαπουλάρουνε, βεβαίως, οι κύριοι υπεύθυνοι για το κατάντημά μας και να παραγραφούν τα εγκλήματά τους απ’ τη συλλογική μας μνήμη. Ολοι φταίμε εξίσου, γνωρίζαμε και συμμετείχαμε στο πάρτι και φάγαμε το ίδιο κομμάτι από την πίτα, σύμφωνα με το αφήγημά τους.
Γι’ αυτό και πρέπει τώρα ν’ αυτομαστιγωθούμε, εμείς όμως μονάχα κι όχι αυτοί που νέμονταν την εξουσία και εξακολουθούν να βρίσκονται στα πόστα ατιμώρητοι· ανέγγιχτοι ακόμα κι από εκείνους που τάχα θα ξεμπέρδευαν με το παλιό. Αυτοί είναι οι ταγοί που θα μας οδηγήσουνε στο ξέφωτο, και τα ασήμαντά τους ατοπήματα στο παρελθόν θα πρέπει να τα παραβλέψουμε, γιατί «μονάχα όσοι πράττουνε, θα κάνουνε και λάθη».
Οσο για το γιορτινό τραπέζι, σαν βρεθεί ν’ αναφωνήσει κάποιος «ρε, να μας έβλεπε η Μέρκελ και ο Σόιμπλε», ας του πούμε ότι αυτά δεν γίνονται, γιατί δεν τους καλέσαμε στο σπίτι μας και δεν επιθυμούμε τη συναναστροφή τους.
Ούτε κι όλων αυτών που εκ των έσω διέρρηξαν τη χώρα και παραδώσανε λαθραία τα κλειδιά σε άλλα χέρια, κατηγορώντας μας για συνενόχους κι από πάνω. Κι αν τύχει να μας περισσέψει ένα πιάτο φαγητό, ας μη νιώσουμε ενοχές χρονιάρες μέρες, ούτε να το πετάξουμε· πολλοί συνάνθρωποί μας το έχουνε ανάγκη. Ας τους ζεστάνουμε λιγάκι την ψυχή...
Λευτέρης Κουγιουμουτζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου