Whistleblower: Είμαι τυχερή που είμαι ζωντανή...

Η Stephanie Gibaud αποκάλυψε το σκάνδαλο της UBS κι έχασε τα πάντα...
Ο τίτλος της ημερίδας "Is tax justice possible?"(είναι δυνατή η φορολογική δικαιοσύνη;), το ερώτημα πώς μια μειονότητα σφετερίζεται τον πλούτο και αυξάνει τις κοινωνικές αδικίες, είναι ένα θέμα ύψιστης σημασίας. Ειδικά για μένα, ως πληροφοριοδότρια (whistleblower).
Για όσους από εσάς δεν γνωρίζετε την ιστορία μου, είμαι αυτή που...
αποκάλυψε τις παράνομες πρακτικές της τράπεζας USB, της πρώην εργοδότριας μου στη Γαλλία και στην Ελβετία, σχετικά με το φαινόμενο της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Ξεκίνησα τον αγώνα το 2008 -και από τότε είναι ένας πόλεμος. Ίσως να θυμάστε ότι κανείς, ούτε τα μέσα ενημέρωσης, μιλούσαν για τη μαζική φοροδιαφυγή εκείνη την εποχή. Σήμερα στη Γαλλία, η USB έχει παραπεμφθεί σε δίκη 4 φορές και πρέπει να καταβάλει το μεγαλύτερο πρόστιμο που επιβλήθηκε ποτέ, ύψους 1,1 δις ευρώ, στη Γαλλική Δικαιοσύνη. Το Υπουργείο Οικονομικών, θεωρεί ότι 19 δις ευρώ Γάλλων πολιτών έχουν "κρυφτεί" στην Ελβετία.

Όντας πληροφοριοδότρια σημαίνει πως με κάποιον τρόπο είμαι τυχερή που είμαι ζωντανή. Εκαναν τα πάντα για να με λιώσουν σαν έντομο: απομόνωση, παρενοχλήσεις, δυσφήμηση, πιέσεις. Με στόχο να κρατηθεί μυστικό και στην αφάνεια το σκάνδαλο.

Δεν επιθυμώ να απαριθμήσω όλα τα σκάνδαλα που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, ωστόσο μπορούμε να  αναγνωρίσουμε ότι αφορά μια ολόκληρη βιομηχανία: HSBC, Swissleaks, Luxleaks, Julius Baer, Credit Suisse, UBS, για να αναφέρουμε  μόνο ορισμένα σκάνδαλα.

Σύμφωνα με τον Gabriel Zuckmann, $7.6 τρις περιουσιακών στοιχείων κρύβονται se offshore, ενώ ο James Henry, επικεφαλής οικονομολόγος στο McKinsey, κάνει λόγο για $21 τρις. Όποια κι αν είναι τα στοιχεία, τα ποσά είναι τεράστια.

Είναι μια βιομηχανία. Η offshore τραπεζική είναι πράγματι η πιο εγκληματική βιομηχανία στον κόσμο.

Ήμουν στην Ισπανία την περασμένη εβδομάδα, διότι ένα ντοκιμαντέρ παίχτηκε στη Βαρκελώνη για την ιστορία μου και το σκάνδαλο της USB. Επαναλαμβάνω, επομένως, ότι αυτό που συνέβη στη Γαλλία  έχει επίσης συμβεί σε Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισπανία, Γερμανία, Ολλανδία, Ελλάδα και έχω όλα τα αποδεικτικά έγγραφα για όσα σας αναφέρω.

Στην Αργεντινή έχω συνεργαστεί στενά με το Υπουργείο Οικονομικών και την αρμόδια Νομοθετική Επιτροπή. Ημουν στο τηλέφωνο χθες με έναν από τους Αργεντινούς ανακριτές για μία από τις περιπτώσεις τους: Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ελβετίας μόλις απέρριψε ένα αίτημα για έναν πελάτη "ύποπτο για απάτη" με το επιχείρημα ότι λείπουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Μιλάμε τώρα για έναν offshore πελάτη αξίας περίπου $ 22 εκατ.

Η χειραγώγηση  της ελβετικής Δικαιοσύνης είναι σαφής σε 2 διάσημες περιπτώσεις:

α. Ο Rudolf Elmer, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Julius Baer στα Caiman Islands,  πήγε φυλακή για παραβίαση του ελβετικού τραπεζικού απορρήτου δίδοντας στη δημοσιότητα πληροφορίες που ανήκουν στη θυγατρική της Julius Baer στα Caiman. Tο δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν είναι βρισιά να αποκαλέσει κάποιος τον κ. Elmer κλέφτη, και οι δημοσιογράφοι "ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν αυτό το όνομα όταν αναφέρονται σε αυτόν". Ο Rudolf Elmer ήταν σε επαφή με τον Julian Assange των Wikileaks ώστε να φέρουν στη δημοσιότητα την ιστορία.

β.  Ο Herve Falciani, ο υπεύθυνος πληροφορικής της HSBC στη Γενεύη που έχει αποκαλύψει την παγκόσμια φοροδιαφυγή, δεν θα παραβρεθεί στην δίκη του. Διότι  η δίκη είναι άδικη και εξαγοράστηκε  από την Ελβετική HBSC. Όπως ίσως γνωρίζετε, στην Ελβετία είναι πιο σοβαρή η παραβίαση του τραπεζικού απόρρητου από ότι να σκοτώσεις κάποιον. Ωστόσο, ας υπενθυμίσω σε όλους, ότι ο πρώτος που παραβίασε το τραπεζικό απόρρητο ήταν η UBS. Το 2009, η UBS έδωσε στη δικαιοσύνη των ΗΠΑ τα ονόματα των 4.450 ΗΠΑ πολιτών που είχαν αποφύγει, μέσω των υπηρεσιών της, την αμερικανική υπηρεσία φορολογίας (IRS).

Τι κάνει η δικαιοσύνη στην Ευρώπη; Πόσο δύσκολο είναι να καταδικαστούν οι τράπεζες; Και τι γίνεται με τους Διευθύνοντες Συμβούλους και τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη που εφάρμοσαν τις παράνομες στρατηγικές; Ο Διευθύνων Σύμβουλος και ανώτατα διευθυντικά στελέχη της Credit Suisse έχουν δηλώσει στην αμερικάνικη δικαιοσύνη «Είμαστε υπεύθυνοι, αλλά δεν είμαστε ένοχοι». Ε, τότε ποιος είναι ;

Eίναι αστείο, αλλά στην Ευρώπη διώκονται όσοι αποκαλύπτουν τις παρανομίες, οι whistleblowers: ο Herve Falciani ήταν φυλακή στην Ισπανία. Η Lutz Otte ήταν στη φυλακή.

Η Διεθνής Διαφάνεια δημοσίευσε τις προάλλες μια έκθεση σχετικά με την αδιαφάνεια στις ΗΠΑ, που είναι πρώτη σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο κατατάσσεται πρώτο και η Ελβετία τρίτη, για τρίτη συνεχόμενη φορά. Αυτές οι δύο είναι οι πιο αδιαφανές χώρες.  Τι περιμένει  η Ευρώπη για να αλλάξει τους κανόνες ; Πόσο σημαντικό είναι αυτό για το Ηνωμένο Βασίλειο για να κρατήσει την αδιαφάνεια;

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...

πηγη tvxs.gr