ΚΚΕ: Ανανέωση και διεύρυνση δυνάμεων...

Στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, όπου αποτιμώνται οι μετεκλογικές εξελίξεις, τίθεται ο στόχος της ανανέωσης και της διεύρυνσης των δυνάμεων αλλά και της ιδεολογικής-πολιτικής επιρροής του στα κινήματα.
«Ο...
λαός ψηφίζει για πρωταγωνιστικό ή ρυθμιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κυβέρνησης» αναφέρει η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. «Ακόμα και κομμουνιστικά κόμματα εγκλωβίζονται με αυτό το πολιτικό κριτήριο, για χρόνια».

Σύμφωνα με το ΚΚΕ, «Το Κόμμα επωμίζεται το σύνθετο και δύσκολο καθήκον να ανανεώσει και να διευρύνει τις δυνάμεις του, κυρίως στις παραγωγικές ηλικίες, στους μεγάλους εργασιακούς χώρους, να διευρύνει την ιδεολογική-πολιτική επιρροή του, την επίδρασή του στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα και τα λαϊκά κινήματα σε συνθήκες αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων τόσο στην Ελλάδα, όσο και ευρύτερα».

Το πρόβλημα, εντοπίζεται στο επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης στη χώρα και διεθνώς και στο επίπεδο του εργατικού-λαϊκού κινήματος που βρίσκεται σε υποχώρηση, ενώ συνεχίζοντας, η ΚΕ υπογραμμίζει πως υπάρχει ανάγκη οικοδόμησης ενός γερού επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης, με συνεχή ανανέωση των γραμμών και των δεσμών του, με ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις.

Όσον αφορά την αντιπολιτευτική τακτική του κόμματος, η ΚΕ, καλεί τα μέλη να δώσουν «τη μάχη της μαζικοποίησης του οργανωμένου εργατικού κινήματος, ώστε η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να νιώσει από την πρώτη στιγμή την ανερχόμενη λαϊκή πίεση», ενώ τονίζει πως δεν πρέπει να υπάρχει απογοήτευση για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων, καθώς ο λαός δεν έχει δοκιμάσει ακόμα τη δύναμή του.

Στην απόφαση, η οποία δημοσιεύεται στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη, επισημαίνεται ότι «παλιά και νέα κόμματα, ατόφια αστικά και οπορτουνιστικά που κινούνται εντός των "καπιταλιστικών τειχών", όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά, ξεθωριάζουν τις όποιες -υπαρκτές ή ανύπαρκτες - ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, και στην πορεία κάποιες από αυτές εξαφανίζονται τελείως, αν αυτό απαιτήσει η ανάγκη υπεράσπισης της καπιταλιστικής οικονομίας και εξουσίας»

Κλείνοντας, αναφέρεται πως «Είναι ενιαίο καθήκον να μην υποταχθεί η εργατική-λαϊκή πλειοψηφία στον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι έδωσε τη συναίνεσή της για την εφαρμογή των μέτρων».