Να σπάσει το αυγό του φιδιού...

 Ώρα για άμεση δράση μετά από την επίθεση σε Κουμουτσάκο
Μια φορά κι έναν καιρό συζητούσαμε πολιτικά με κάτι φίλους και φίλες εκτός δημοσιογραφικού κυκλώματος. Επί παντός του επιστητού, αλλά περισσότερο για την ακροδεξιά απειλή και την εγκληματική της δράση. Ζόφος παντού και άγχος και ανησυχία και...
που θα πάει αυτό το πράγμα; Ο καθένας και μια άποψη, η καθεμιά και μια γνώμη. Ιδίως για την αντιμετώπιση του φαινομένου και για την ολιγωρία των διωκτικών αρχών, που έδειχναν να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Ω ναι, πού θα πήγαινε αυτό το πράγμα;

Κάποια στιγμή ήρθε και η σειρά η δικιά μου να μιλήσω. Και αυτό που είπα, το έχουν σημειώσει διάφορα μέλη της παρέας και μου το υπενθυμίζουν όποτε συζητάμε κάτι ανάλογο: «Όλοι αυτοί οι τύποι δεν θα σταματήσουν. Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν και δεν θα τους σταματήσει κανείς όσο χτυπάνε ξένους, μετανάστες, ανθρώπους λίγο πιο σκούρους από εμάς αν προτιμάτε. Μόνο όταν προκύψει τραγωδία με θύμα Έλληνα, θα κινηθούν κάποιες διαδικασίες και θα τους στείλουν πίσω από τα κάγκελα. Όχι γιατί το αίμα το ελληνικό αξίζει περισσότερο. Αλλά γιατί τότε δεν θα μπορούν να κρυφτούν οι διάφοροι ανευθυνοϋπεύθυνοι…»

Και μας προέκυψε η δολοφονία Φύσσα. Και πέσανε από τα σύννεφα κάποια πλάσματα που ως εκείνη τη στιγμή βλέπανε μόνο γιαγιάδες να τις περνάνε απέναντι στο πεζοδρόμιο τα ξυρισμένα κεφάλια. Και ξυπνήσανε οι δυνάμεις του νόμου και της τάξεως και ανακαλύψανε ότι υπάρχει ένα πράγμα που το λένε εγκληματική οργάνωση. Και ξεκινήσανε οι διώξεις και μπήκε κόσμος στη φυλακή και ξεδοντιαστήκανε κάτι τάγματα εφόδου που δρούσαν έτσι στο χαλαρό χωρίς να τα κυνηγάει κανένας. Και κάποια στιγμή επιτέλους ξεκίνησε και η δικαστική διαδικασία. Με συντριπτική καθυστέρηση, αλλά ξεκίνησε. Ανάπνευσαν ανακουφισμένη οι νοικοκυραίοι.

Μόνο που το φίδι εξακολουθούσε να γεννάει αυγά. Κρυμμένο πλέον, μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας, περιμένοντας ωστόσο μια νέα ευκαιρία. Μια αφορμή να ξαναβγεί στην επιφάνεια και να μας ξαναδείξει την άθλια μούρη του. Και να αναλάβει πρωτοβουλίες στο δρόμο, να σηκώσει ξανά το χέρι και να το κατεβάσει με μανία. Και χθες το απόγευμα τα κατάφερε…

Χθες το απόγευμα, στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα. Στο συλλαλητήριο που είχαν οργανώσει κάποια ποντιακά σωματεία για τις δηλώσεις Φίλη. Όπου πέρασε ένας friend στο φούμπου από κει πέρα να δει τι γίνεται κι έγραψε την αλήθεια: «Καμιά τετρακοσαριά άτομα, εκ των οποίων οι περισσότεροι με καταγωγή τη Μάνη!» Σαν να λέμε τα γνωστά παιδάκια που τα ξέρουμε όλοι και όλες και είχαν να κάνουν επίδειξη δύναμης εδώ και πολύ καιρό. Και την κάνανε πάνω στον Κουμουτσάκο.

Οπότε φτάνουμε πάλι στο ποιόν του θύματος. Τώρα που είναι βουλευτής και είναι και του διπλωματικού και είναι και πολιτισμένος και είναι και της Νέας Δημοκρατίας, άιντε να αμοληθούν επιτέλους τα καρακόλια και να φέρουνε πίσω τα σκαλπ. Όχι ένα, όχι δύο, να τα φέρουνε όλα τα μερακλίδικα πλάσματα που συμμετείχαν στην αλητεία. Και να τρέξουν λίγο πιο γρήγορα οι διαδικασίες, να μην θυμίζουν σαλίγκαρο. Μπας και μπουν επιτέλους μερικά πράγματα στη θέση τους. Και μερικά παλικάρια πίσω από τα κάγκελα…
Υ.Γ.: Μακράν το καλύτερο πρωτοσέλιδο της ημέρας εκείνο της «Εφημερίδας των Συντακτών», με τον τίτλο που τα λέει όλα: «Ξεχάστηκαν… στη Βουλή τα προαπαιτούμενα λόγω Φίλη».

Χρηστος ξανθάκης

newpost.gr