Μόλις, όμως...
ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε θεσμικά διάλογο μαζί τους, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χωρίς προϋποθέσεις, για τα μεγάλα τουλάχιστον θέματα που θα σημαδέψουν αποφασιστικά την μελλοντική πορεία και την κοινωνική φυσιογνωμία της χώρας (όπως είναι η διάσωση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης), τα κόμματα της αντιπολίτευσης πέρασαν στην ακριβώς απέναντι θέση σε σχέση με την προηγούμενη περί έλλειψης δημοκρατικότητας και αλλαζονείας. Τώρα μας λένε ότι ο διάλογος που ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας είναι προσχηματικός... Ότι είναι όλα ήδη προαποφασισμένα, ότι η κυβέρνηση ψάχνει για συνενόχους. Οτι βρίσκεται σε πανικό. Οτι έχει χάσει την πλειοψηφία, διαλύεται, καταρρέει κ.ο.κ.
Παρότι έχουμε συνηθίσει τέτοιες παράλογες και αντιφατικές πολιτικές συμπεριφορές στην ελληνική δημοκρατία των υπερβολών και του αντιπολιτευτικού «ό,τι να 'ναι», δεν σας κρύβω, ότι ακούγοντας στο ραδιόφωνο τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών ή τις ανακοινώσεις των κομμάτων ολόκληρης της αντιπολίτευσης, νόμιζα ότι έχουν γραφτεί όλες από το ίδιο χέρι, με την πάγια γλώσσα της πολύ σκληρής αριστεράς απέναντι σε κάθε πρόταση αλλαγών: Ο διάλογος που προτείνει οποιαδήποτε κυβέρνηση, υπουργείο, «θεσμός», αλλά και διοίκηση ΑΕΙ, εργοδοτική οργάνωση, δήμος, περιφέρεια κ.ο.κ. αντιμετωπίζεται με την ίδια καχυποψία, δήθεν επί της αρχής. Δηλαδή αν μιλήσεις με την όποια εξουσία για τα θέματα που σε αφορούν, της δίνεις άλλοθι να σε ενσωματώσει, να σε ταπεινώσει, να σου δημιουργήσει ρήγματα στις γραμμές σου... Νομιμοποιείς έστω και με την απλή σου παρουσία τον «εχθρό». Ανοίγεις πόρτα διαπραγμάτευσης και επομένως εγκληματικών υποχωρήσεων από τις «πάγιες θέσεις του κινήματος». Οδηγείσαι στη στρούγκα του αντιπάλου, παγιδεύεσαι...
Σε πολλά σωματεία έχουμε δει την τραγελαφική κατάσταση με τις πολύωρες θυμωμένες συζητήσεις «στα όργανα» ακόμα και για το αν θα πρέπει να πρωτοκολλήσουν την πρόσκληση ενός υπουργείου για θεσμική συνάντηση, ενόψει αποφάσεων σε θέματα που τα αφορούν...
Δημήτρης Τρίμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου