Την έπεσε στην κυβέρνηση η -το μαλλί πως είναι- Σοφία, για το θέμα των «κόκκινων» δανείων. Σε ανακοίνωσή της, μιλάει για «τα ψέματα του...
ΣΥΡΙΖΑ, την κρίση αμνησίας του κ. Σταθάκη και την αλήθεια για τις πρωτοβουλίες της Νέας Δημοκρατίας».
Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Βούλτεψη:
«"Κόκκινα δάνεια": Λόγια από τον ΣΥΡΙΖΑ, πράξεις από τη Νέα Δημοκρατία
Κατά τη συζήτηση στη Βουλή επί του νομοσχεδίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το θέμα των «κόκκινων δανείων» όχι μόνο παρέμεινε ανοιχτό, όχι μόνο οι υπουργοί κ.κ. Τσακαλώτος και Σταθάκης έκαναν ότι είχαν εντελώς ξεχάσει όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου), αλλά και επιτέθηκαν στη Νέα Δημοκρατία, προσπαθώντας να μεταθέσουν τις ευθύνες τους.
Ξέχασαν το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» που μιλούσε για… «νέα σεισάχθεια»!
Ξέχασαν τον «ενδιάμεσο φορέα» που δήθεν θα θεσμοθετούσαν και τον υπόσχονταν ξανά και ξανά από τον Φεβρουάριο του 2015. Ο βασικός «κήρυκας» του «ενδιάμεσου φορέα», ο κ. Σταθάκης, λαλίστατος προεκλογικά, δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη σχετικά, βρίσκοντας καταφύγιο στις επιθέσεις κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ξέχασαν ότι μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου θριαμβολογούσαν ότι δήθεν συμφωνήθηκε ο ενδιάμεσος φορέας διαχείρισης των προβληματικών δανείων.
Ξέχασαν ότι πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι το θέμα των «κόκκινων δανείων» παρέμεινε ανοιχτό, βάζοντας στον λαό το δίλημμα σχετικά με το ποιος θα το διαχειριζόταν καλύτερα.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι αυτή που είχε επιτύχει την προστασία της πρώτης κατοικίας. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ και οι σημερινοί υπουργοί υπόσχονταν λαγούς με πετραχήλια και καταψήφιζαν κάθε μέτρο προστασίας, προκαλώντας ακόμη και ονομαστικές ψηφοφορίες.
Η αλήθεια για το πλαίσιο προστασίας την περίοδο 2012-2014
Κατά την περίοδο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας το πλαίσιο προστασίας για τα κόκκινα δάνεια κατόρθωσε να αποτρέψει τους πλειστηριασμούς κατοικιών των συμπολιτών μας που είχαν τη μεγαλύτερη ανάγκη, δηλαδή αυτών με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Το πλαίσιο αυτό είχε ως βάση τρεις νόμους:
Ο νόμος 4224 (γνωστός και ως νόμος Χατζηδάκη) που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2013 προέβλεπε την προστασία, για ένα χρόνο, της κύριας κατοικίας από τον πλειστηριασμό σε περίπτωση που η αντικειμενική της αξία δεν υπερέβαινε τις διακόσιες χιλιάδες ευρώ (200.000€), το ετήσιο καθαρό οικογενειακό εισόδημα του οφειλέτη ήταν μικρότερο ή ίσο των τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (35.000€) και η συνολική του περιουσία λιγότερη από διακόσιες εβδομήντα χιλιάδες ευρώ (270.000€), προστατεύοντας έτσι περί το 90 τοις εκατό των οφειλετών.
Κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης πλειστηριασμού οι οφειλέτες υποχρεούνταν να καταβάλουν προς τους δανειστές ένα μηνιαίο ποσό ίσο με το 10 τοις εκατό του καθαρού μηνιαίου εισοδήματός τους εφόσον το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν ξεπερνούσε τις δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ (15.000€) και 20 τοις εκατό για το υπερβάλλον εισόδημα, με το όριο να είναι είκοσι χιλιάδες ευρώ (20.000€) για οικογένειες με τρία παιδιά και πάνω και άτομα με αναπηρία 67 τοις εκατό και πάνω.
Ένα ζευγάρι, για παράδειγμα, με καθαρό εισόδημα είκοσι χιλιάδες ευρώ (20.000€) το χρόνο θα καλούταν να πληρώσει διακόσια οχτώ ευρώ (208€) το μήνα, ενώ ένα ζευγάρι με καθαρό ετήσιο εισόδημα δεκατέσσερις χιλιάδες ευρώ (14.000€) θα καλούταν να πληρώσει εκατόν δεκαεπτά ευρώ (117€) το μήνα.
Παράλληλα, ο νόμος προέβλεπε τη δημιουργία του Κυβερνητικού Συμβουλίου Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, ενός πρωτοποριακού, για τα ελληνικά δεδομένα, μηχανισμού επίλυσης του μη εξυπηρετούμενου ιδιωτικού χρέους φυσικών, νομικών προσώπων και επιχειρήσεων.
Μεταξύ άλλων, ο φορέας αυτός ήταν αρμόδιος για τον ορισμό των αρχών του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» και των «εύλογων δαπανών διαβίωσης», με βάση τις σχετικές επιστημονικές μελέτες, παρέχοντας για πρώτη φορά ένα πολύτιμο εργαλείο για τον διαχωρισμό μεταξύ αυτών που έχουν αντικειμενική αδυναμία να αποπληρώσουν τα χρέη τους και αυτών που απλά παριστάνουν ότι έχουν αδυναμία.
Μέσω του ίδιου νόμου θεσμοθετήθηκε ο Κώδικας Δεοντολογίας των Τραπεζών, στον οποίο προβλεπόταν να ενσωματωθούν τα προαναφερθέντα κριτήρια με στόχο την εφαρμογή του αποκαλούμενου «ιρλανδικού μοντέλου», το οποίο πέρα από την Ιρλανδία συναντάται επίσης σε χώρες όπως το Βέλγιο, η Ισπανία και η Κύπρος.
Οι δανειολήπτες συνέχισαν να έχουν τη δυνατότητα υπαγωγής στο νόμο 3869/2010 (γνωστός ως νόμος Κατσέλη), ο οποίος τους επέτρεπε να ρυθμίζουν τις οφειλές τους με εκποίηση της ρευστοποιήσιμης περιουσίας τους, ζητώντας να εξαιρεθεί από την εκποίηση βεβαρημένο ή με μη εμπράγματη ασφάλεια ακίνητο που χρησίμευε ως κύρια κατοικία τους, από τη στιγμή που η αξία του δεν υπερέβαινε το όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας προσαυξημένο κατά πενήντα τοις εκατό.
Ένας έγγαμος, για παράδειγμα, με δύο παιδιά, μπορούσε να αιτηθεί εξαίρεση της κύριας κατοικίας του αν η αντικειμενική της αξία δεν υπερέβαινε τις τετρακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ (450.000€). Θετικές προς τους οφειλέτες τροποποιήσεις στον συγκεκριμένο νόμο εισήχθησαν μέσω του νόμου 4161/2013.
Ολόκληρη η ανακοίνωση, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου