Πόλεμος ως την ώρα που θα έρθουν τα φράγκα από τας Ευρώπας.Εμείς τα ροκόπουλα που μεγαλώσαμε με τον Bowie, έχουμε καρφωμένους τους στίχους του στις κεφάλες μας. Ιδίως εκείνους που είναι...
πιο δραμαράμα, γιατί το μελό το έχουν στο αίμα τους ο Έλληνας και η Ελληνίς. Λα τα μινόρια που λέει και γνωστός συνάδελφος του David, περιγράφοντας άθελά του την ψυχολογία μας. Περιγράφοντας έναν στίχο σαν τον παρακάτω: «Πλάκωσαν σήμερα όλοι οι εφιάλτες κι όπως το βλέπω σκοπεύουν να μείνουν για καιρό».
Από το άσμα «All the young dudes», αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το ζήτημα είναι ότι αυτή τη φορά η πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι απτή και χειροπιαστή. Δεν είναι αυτό το πράγμα το γελοιογραφικό με τα πουκάμισα του Βαρουφάκη, το μυθιστορηματικό με τις εκρήξεις της Ζωής, το κουκουρούκου με τον Ντάισελμπλουμ που θέλει το κακό μας και εχθρεύεται τον ελληνισμό και την ιστορία του ανά τους αιώνας των αιώνων. Αυτή τη φορά καίει το σίδερο και βράζει το νερό.
Έτσι είναι η πολιτική όμως. Είναι μεγεθυντικός φακός, που θα τα πάρει αυτά τα τετριμμένα, τα καθημερινά που έχεις πει και θα τα αναδείξει σε μείζονα εθνικά προβλήματα. Είναι πριονοκορδέλα που θα σε συναντήσει να πίνεις ήσυχος τον καφέ σου και θα σε κόψει πολλά μικρά κομματάκια. Είναι ένα ζευγάρι ζάρια που έχουν κολλήσει στα ντόρτια για σένα και στις εξάρες για τον απέναντι. Και το ξέρεις ότι τα έχει φέρει απ’ το σπίτι του και σε δουλεύει και δεν μπορείς να τον πιάσεις απ’ τον λαιμό να τον αλφαδιάσεις.
Ας μην μιλάω όμως για πράξεις βίας γιατί μπορεί να διαβάζει ο Πανούσης και να με καταχωρήσει σε κανένα έγγραφο συμβολαιογραφικό. Ας μιλήσω για τις χάρες προς τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες τελείωσαν. Τελείωσαν οριστικά. Φινίτο λα μούζικα, πασάτα λα φιέστα. Και η πίεση θα αυξάνεται συνεχώς. Διαρκώς και ό,τι κάτσει έκατσε. Σαν αυτό το ρεπορτάζ το χθεσινό του Antenna για τα επεισόδια στην συγκέντρωση των Ποντίων στη Θεσσαλονίκη. Που έδειξε μισό λεπτό τα μπουνίδια προς τους κεκαρμένους και πέντε λεπτά αγανακτισμένους να λένε πόσο ανιστόρητος είναι ο Φίλης. Μία μάλιστα εξ αυτών δήλωσε ότι ο Υπουργός πρέπει να κρεμαστεί στο Σύνταγμα! Και πώς να γίνει κάτι τέτοιο, αφού θα τον υπερασπιστούν οι αερομεταφερόμενοι τρομοκράτες των Εξαρχείων;
Να σοβαρευτούμε όμως. Ούτε ένας από όσους ορμάνε να πάρουν το σκαλπ του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα δεν ενδιαφέρεται για το ήθος και το άσπιλον της κυβερνήσεως. Για το μπερντέ γίνεται ο καυγάς, για το ντουλά, για το μαρούλι. Για τα λεφτά που θα έρθουν (αναγκαστικά θα έρθουν…) κάποια στιγμή από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποια άλλη στιγμή θα μοιραστούν κιόλας. Να πέσει η κυβέρνηση ενάμιση μήνα μετά απ’ τις εκλογές δεν γίνεται, ακόμη κι αν αποδειχθεί ότι ο Λάμπρου είναι η μετεμψύχωση του Αντρέας Μπάαντερ. Μπορεί όμως να στριμωχθεί, να πιεστεί, να βασανισθεί άνευ ελέους. Να της κάνουν οι κάθε λογής εφιάλτες τη ζωή δύσκολη, πολύ δύσκολη. Θα μείνουν άλλωστε για καιρό, όπως είχε πει και ο Bowie. Κι όσο καθυστερούν τα φράγκα των Ευρωπαίων, τόσο περισσότερο θα βγάζουν νύχια και δόντια…
Xρηστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου