«Σε πειράζει να μπούμε μια στιγμή στο πρακτορείο, να ρίξω ένα Τζόκερ;» με ρωτά ένας φίλος.
Είχαμε ραντεβού να τα πούμε έπειτα από καιρό και κατέφτασε φουριόζος. «Προς τι η βιασύνη; Πας αργότερα», τον προτρέπω.
«Μα καλά, πού ζεις; Εχει...
τζακ ποτ, κληρώνει πολλά εκατομμύρια απόψε! Θα παίξεις κι εσύ», δηλώνει αναντίρρητα και με τραβά απ’ το μανίκι μέσα στην αίθουσα.
Αν και σχετικά νωρίς το πρωί, το πρακτορείο έχει θαμώνες. Μια παρέα τριών ατόμων έπιασε κιόλας δουλειά. Βυθισμένοι μέσα στις εφημερίδες τους, μελετάνε τους αγώνες του στοιχήματος.
Σημειώνουν, σβήνουν, γράφουν, κυκλώνουν και κάνουν πράξεις με το κομπιουτεράκι.
«Επαγγελματίες παίκτες, αυτό κάνουν κατά κύριο λόγο στη ζωή τους, ο ένας αρθρογραφεί κιόλας», με πληροφορεί ο φίλος μου που ξέρει καλά τη γειτονιά. Επαγγελματίες του στοιχήματος. Σημεία των καιρών.
Ανταλλάσσουν και απόψεις σε μια ιδιότυπη διάλεκτο. Εκφράσεις όπως «όβερ», «στάνταρ», «άσος από ημίχρονο», «δύο ώς τρία», «νο μπετ» θα ξένιζαν κάθε αμύητο αυτί.
Συζητούν για την τρίτη κατηγορία της Σκοτίας, με την ίδια άνεση που θα μίλαγαν για την ομάδα του χωριού τους. Είναι εκπληκτικό το πόσες εφημερίδες και ραδιοφωνικές εκπομπές ασχολούνται με το στοίχημα.
Ειδικά μέσα στην κρίση, το σπορ ανθεί· ο τζόγος είναι ένα εμπόριο ελπίδας για εθισμένους ή απελπισμένους.
Κάνα δυο άλλοι έχουν το βλέμμα καρφωμένο σε μια πράσινη οθόνη με πορτοκαλί μπαλάκια.
Ο δικός μου μ’ ενημερώνει ότι ξημεροβραδιάζονται στο πρακτορείο γεμίζοντας δελτία από Κίνο. Αν τύχει και βγάλουν κανένα ψιλό, το καταθέτουν επιτόπου με την προσδοκία του μεγαλύτερου κέρδους.
Αλλωστε, ο τζόγος κι η απληστία σπάνια πάνε χωριστά.
Τα απογέματα η πελατεία πληθαίνει καθώς αρχίζουν και τα «ζωντανά» πονταρίσματα σε ποδοσφαιρικούς αγώνες ή κυνοδρομίες. Ανθρωποι και σκυλιά στο ίδιο λούκι, να τρέχουν ιδροκοπώντας σ’ ένα στίβο για να τζιράρουν οι στοιχηματικές εταιρείες.
Να με που στρογγυλοκάθισα στην καρεκλίτσα μου και συμπληρώνω Τζόκερ. Το φιλαράκι μου παίζει σύστημα.
«Αν μαυρίσεις όλα τα τζόκερ και παίξεις πέντε νούμερα, κοστίζει δέκα ευρώ. Παίζω μονίμως έτσι κάθε φορά που έχει τζακ ποτ», μ’ ενημερώνει με στόμφο.
Κάθε φορά, δηλαδή, που δεν υπάρχει νικητής, κάνει την καταθεσούλα του στο πρακτορείο. Και να πεις πως είναι σπάνια τα αλλεπάλληλα τζακ ποτ;
Κάθε τρεις-τέσσερις μήνες, να σου ο πακτωλός των εκατομμυρίων να σου χαμογελά και να σε δελεάζει.
Πιθανοθεωρητικά αν το δεις, από μαθηματική σκοπιά, δυσκολεύεσαι. Ας είναι, όλα τα απίθανα συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα, γιατί όχι κι αυτό;
Βγαίνω από το πρακτορείο με την απόδειξη στην τσέπη. Κι αν κερδίσω; Τι θα κάνω; Θα προλάβει να με πληρώσει ο ΟΠΑΠ ή θα χρεοκοπήσει εν τω μεταξύ η χώρα;
Θα αγοράσω κι ένα σπίτι στους αγρούς, με κήπους και χωράφια, να παίζουν τα παιδιά μου και να γράφω κάτω απ’ την κληματαριά.
Και τα υπόλοιπα; Κάποια σε φιλανθρωπίες, κάποια στην τράπεζα. Πρέπει, πάντως, να βγάλω τα μισά λεφτά έξω να τα εξασφαλίσω, όλα κι όλα.
Μπορεί να μπω κι εγώ σε καμιά λίστα τύπου Λαγκάρντ, να γίνω αξιοσέβαστος κι ευυπόληπτος πολίτης.
Ακόμα δεν κέρδισα και γέμισα σκοτούρες και διεφθαρμένες σκέψεις. Αν, πάντως, από απόψε με χάσετε για τους επόμενους μήνες, μη θορυβηθείτε.
Λευτέρης Κουγιουμουτζής
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου