...κόψε κάτι...
Η ελληνική κυβέρνηση έπαιξε το στοίχημα και έχασε, μας διαβεβαίωσε χθες ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ που χωρίς καμία αιδώ έφτασε σε σημείο να...
παρομοιάσει τους τωρινούς κυβερνώντες με τζογαδόρους.
Ο τυπολάτρης Γερούν με ύφος χιλίων καρδιναλίων, με την αυταρέσκεια ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε θέση ισχύος και με μία κυνικότητα που αγγίζει τα όρια της πρόκλησης παρομοίασε τη διαπραγμάτευση που αποπειράται να κάνει η κυβέρνηση με κοινή χαρτοπαιξία.
«Πίστευαν πως εάν διαπραγματευτούν μαζί μας η ΕΚΤ θα ανοίξει τα γκισέ των ταμείων και θα αλλάξει τους κανόνες» δήλωσε, αποφαινόμενος μάλιστα πως η Ελλάδα δίχως τα δάνεια των ευρωπαίων δεν θα τα καταφέρει.
Φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο θέμα που μονοπωλεί Ελλάδα και Ευρώπη τις τελευταίες ώρες, από τη στιγμή δηλαδή που έδωσε και επισήμως την είδηση ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό STAR, το βράδυ της Δευτέρας.
Αναφέρομαι φυσικά στον ενδεχόμενο δημοψηφίσματος σε περίπτωση που η όποια συμφωνία κλείσει με τους δανειστές (εάν και εφόσον γιατί και αυτό δεν το θεωρώ καθόλου σίγουρο), είναι τόσο δυσμενής που ξεπερνάει τη λαϊκή εντολή που έλαβε ο κ. Τσίπρας στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Τι μας είπε ο Ντάισελμπλουμ; Δεν είναι προς το συμφέρον της χώρας να γίνει ένα δημοψήφισμα που «θα κόστιζε χρήματα, θα δημιουργούσε πολιτική αβεβαιότητα» και θα… έτρωγε πολιτικό χρόνο.
Παρατήρηση πρώτη: Ο Ντάισελμπλουμ δεν είναι μονάχα υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας. Είναι και επικεφαλής του Eurogroup, ενός ευρωπαϊκού θεσμικού οργάνου δηλαδή και ως θεσμικός παράγοντας πρέπει να δρα διαμεσολαβητικά στις διαβουλεύσεις. Να μοιράζει δίκαια την τράπουλα δηλαδή και όχι να συμπεριφέρεται αποκλειστικά ως το φερέφωνο του Σόιμπλε και των αυλικών του.
Παρατήρηση δεύτερη: Ως πρόεδρος του εν λόγω οργάνου έχει το δικαίωμα να κάνει παρατηρήσεις επί των διαπραγματεύσεων, και για ότι άλλο του καπνίσει. Δικό του πρόβλημα. Ωστόσο μία συμφωνία θα κληθεί να την εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση και θα τις συνέπειες τις θα τις υποστεί ο ελληνικός λαός. Όχι ο γαλλικός, ούτε ο γερμανικός, ούτε ο ολλανδικός...
Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ ότι η πλέον ειλικρινής – και έχω τοποθετηθεί επανειλημμένως για αυτό, ήδη από το δημοψήφισμα που είχε ανακοινώσει ο Γιώργος Παπανδρέου του 2011- απόφαση για την κυβέρνηση θα είναι να απευθυνθεί στον λαό για να κρίνει ο ίδιος τα αποτελέσματα των όσων συζητήθηκαν. Στο κάτω κάτω εάν δεν ερωτηθεί και τοποθετηθεί ο άμεσα θιγόμενος, ποιος θα το κάνει;
Με ποια λαϊκή νομιμοποίηση θα εφαρμοστεί κάτι που συμφωνήθηκε για τους πολίτες, ερήμην τους; Τα πειράματα των τεχνητών «συγκολλήσεων» -όπως κυβερνήσεις εθνικής ενότητας- για τη δημιουργία κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα αρκεί για να περνούν μνημονιακά νομοσχέδια εξάντλησαν τα όρια και τις δυνατότητές τους και αυτό θα έπρεπε να το ξέρει καλά ο πρόεδρος του Eurogroup.
Οι «νουθεσίες» του μας φέρνουν στη μνήμη τις αντίστοιχες προειδοποιήσεις πριν από τρεισήμισι χρόνια. Αλλά από τότε πάθαμε και νομίζω πως μάθαμε… Μπορεί λοιπόν να λέει ό,τι θέλει ο Ντάισελμπλουμ. Αλλά όχι και να παρεμβαίνει στα εσωτερικά μίας χώρας. Πράγμα που μας φέρνει στο ζουμί της χθεσινής συνέντευξής του: Ως άλλος επικυρίαρχος, με εμφανές το βλέμμα της κακεντρέχειας στο πρόσωπό του ο κύριος πρόεδρος του Eurogroup υπαινίχθηκε ευθύτατα πως βρίσκεται πίσω από το «κούρεμα» των αρμοδιοτήτων του Γιάνη Βαρουφάκη στη διαπραγμάτευση.
Όπως αναμενόταν το Μέγαρο Μαξίμου έσπευσε να διαψεύσει την οποιαδήποτε αναφορά στο πρόσωπο του υπουργού Οικονομικών κατά την κυριακάτικη επικοινωνία του Ντάισελμπλουμ με τον Τσίπρα, ωστόσο είναι γνωστό πως ο ολλανδός πολιτικός δεν τρέφει και ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπο του έλληνα ΥΠΟΙΚ. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με αρκετούς ακόμα μέσα στο Eurogroup.
Ο κύριος πρόεδρος λοιπόν, ήδη από την περασμένη Παρασκευή, έχει αφήσει κατά μέρους την Ευρωπαϊκή ευγένεια και πέρασε στις απροκάλυπτες απειλές και παρεμβάσεις, και βαράει στο «ψαχνό». Επιδίδεται δηλαδή σε κακής ποιότητας λογοπαίγνια και ευθύτατους εκβιασμούς.
Όλα αυτά τη στιγμή που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μία διαπραγμάτευση που κινείται στα όρια της κόψης του ξυραφιού... Και αντί να παίζει τον θεσμικό του ρόλο, του μεσολαβητή δηλαδή που προσπαθεί να ηρεμεί τα πνεύματα, ο Ντάισελμπλουμ ως «μαθητευόμενος μάγος», για ακόμη μία φορά ρίχνει λάδι στη φωτιά.
Δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου: Δίχως να έχει καμία εμπειρία σε κυβερνητική θέση, τον Νοέμβριο του 2012 «προσγειώθηκε» στο υπουργείο Οικονομικών της χώρας του και λίγους μήνες αργότερα τοποθετήθηκε στη θέση του επικεφαλής του Eurogroup.
Από τις πρώτες του ενέργειες, ήταν να υιοθετήσει και να προωθήσει το σχέδιο του Βερολίνου για «κούρεμα» στις καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών, μία άνευ προηγουμένου απόφαση που λίγο έλειψε να τινάξει συθέμελα την ευρωζώνη. Θυμάμαι τότε, σε κάθε του δήλωση οι αγορές χόρευαν στην κυριολεξία «πεντοζάλη», για να θυμηθώ και μία φράση που «έπαιξε» πολύ κατά την προεκλογική εκστρατεία στη χώρα μας…
Παρότι όμως ανεπαρκής για τη θέση, ο Ντάισελμπλουμ έμεινε γιατί είχε ένα βασικό προσόν: Οι θέσεις του ευθυγραμμιζόταν πλήρως με αυτές του Βερολίνου κάτι που συνεχίζεται μέχρι και τις ημέρες μας κουνώντας το δάχτυλο και «συμβουλεύοντας»… Όλα αυτά με περίσσια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ακόμη περισσότερη… δημοκρατική ευαισθησία.
Ή όπως το είπε χθες ο Ευάγγελος Αντώναρος σε τηλεοπτική εκπομπή: Καλό θα ήταν ο κ. Ντάισελμπλουμ να βάλει φερμουάρ στο στόμα του...
Παναγιώτης Βελισσάρης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου