Έχουν βαλθεί λυτοί και δεμένοι να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η επιτροπή που συγκροτήθηκε στη Βουλή για τον έλεγχο του χρέους είναι άχρηστη, αν όχι επικίνδυνη, και...
σε κάθε περίπτωση αντιστρατεύεται ή είναι σε αντίφαση με τη στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα του χρέους.
Σε ό,τι αφορά την πρώτη κατηγορία, μαθημένα τα βουνά στα χιόνια.
Κάθε φορά που η χώρα βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση ακούμε το επιχείρημα "ας ξεχάσουμε ό,τι έγινε και ας δούμε τι θα γίνει από εδώ και πέρα". Και συνήθως την έκκληση λήθης, που ψευδεπιγράφεται έκκληση εθνικής ομοψυχίας, κάνουν ακριβώς οι δυνάμεις οι οποίες έχουν την ευθύνη για ό,τι έγινε και θέλουν όπως-όπως να το καλύψουν.
Όμως, εάν κάθε φορά που την πατάμε δεν καθόμαστε να εξετάσουμε και να αναλύσουμε τι λάθη έγιναν -με δόλο ή χωρίς-, ποιες είναι οι ευθύνες, τότε είμαστε καταδικασμένοι να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και ενδεχομένως να εμπιστευθούμε και τους ίδιους ανθρώπους που ευθύνονται γι' αυτά. Με αυτή την έννοια, και η επιτροπή για το χρέος και η εξεταστική για τα Μνημόνια απαντούν πρώτα και κύρια στο αίτημα του να μάθουμε την αλήθεια.
Σε δεύτερο επίπεδο, η συγκρότηση αυτών των επιτροπών απαντά και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, σε μια χώρα να έχεις χιλιάδες αυτοκτονίες, 30% ανεργία, 27% ύφεση, να έχουν κλείσει εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, να έχουν ματαιωθεί οι προσδοκίες ολόκληρων γενεών, να έχουν ξενιτευθεί δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι και την ίδια ώρα να σφυρίζουμε αδιάφοροι σε στυλ "όλοι δικοί μας είμαστε".
Το δεύτερο επιχείρημα των επικριτών της επιτροπής για το χρέος είναι ότι αντιστρατεύεται, σύμφωνα με τη λογική τους, την επίσημη κυβερνητική αφήγηση. Καταλαβαίνουν σαν τέτοια τη διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να αποπληρώνει το χρέος. Ξεχνούν, ή παραβλέπουν, πως η κυβέρνηση έχει από την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίσει και έχει φροντίσει να συμπεριληφθεί και στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, ενώ δεν λείπει από καμία ομιλία και τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα η θέση πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και πως η αποπληρωμή του σχετίζεται με την απομείωσή του. Το αν αυτή η απομείωση θα επιτευχθεί σε συνεννόηση με τους δανειστές, εάν θα επιδιωχθεί μέσω άλλων διεθνών θεσμών, αν θα έχει καθαρή ή συγκεκαλυμμένη μορφή, δεν αίρει τη βασική θέση περί μη βιωσιμότητας του χρέους.
Σε κάθε περίπτωση, άλλωστε, το να υπάρχει μια επιτροπή της Βουλής, δηλαδή της νομοθετικής εξουσίας, που να πιέζει και να βοηθά την κυβέρνηση, δηλαδή την εκτελεστική εξουσία, δεν είναι κακό, το αντίθετο...
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου