ΔΕΗ, οι δύο όψεις...

Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει με αφορμή τη συλλογική σύμβαση που υπέγραψε η ΓΕΝΟΠ με τη διοίκηση της ΔΕΗ. Ποιος άλλωστε περίμενε...
κάτι διαφορετικό;

Το θέμα έχει δύο πτυχές:

Η πρώτη πτυχή είναι η επικοινωνιακή. Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ και ο κ. Φωτόπουλος σε προσωπικό επίπεδο έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια όσο κανένας άλλος τον κατευθυνόμενο από το μνημονιακό σύστημα κοινωνικό αυτοματισμό και στα πρόσωπά τους τυποποιήθηκαν το αντισυνδικαλιστικό μένος και η ρητορική περί συντεχνιών και χρυσοκάνθαρων συνδικαλιστών. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι, όλα αυτά τα χρόνια, υπερασπίστηκε με πείσμα το Δημόσιο, τους εργαζόμενους και τον συνδικαλισμό αρνούμενος να υποκύψει στα "ευκολάκια". Με αυτήν την έννοια, όταν η πρώτη συνδικαλιστική νίκη κλάδου επί Αριστεράς καταγράφεται στη ΔΕΗ, αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί όσων παρουσίαζαν αυτήν την εικόνα. Και αυτό παρ' ότι τα ποσά είναι, με βάση το μέγεθος της επιχείρησης και σε σχέση με τις μειώσεις μισθών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, σχεδόν ασήμαντα.

Η δεύτερη πτυχή είναι η σημαντικότερη. Μπορεί κάποιος έναν οργανισμό όπως η ΔΕΗ να τον δει με δύο τρόπους, ανάλογα με την ιδεολογική του τοποθέτηση: Η ΔΕΗ είναι μια ανώνυμη εταιρεία εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με την ιδιαιτερότητα ότι στην εταιρική πολιτική της έχει λόγο το Δημόσιο. Ή η ΔΕΗ είναι μια κανονική ΔΕΚΟ, ήτοι μια Δημόσια Επιχείρηση Κοινής Ωφέλειας, δηλαδή ένα κρίσιμο εργαλείο του κράτους και όχι μια ιδιωτική επιχείρηση. Στην πρώτη περίπτωση μπορούν οι εργαζόμενοι να θεωρήσουν ότι πρόκειται για συνήθη καπιταλιστική επιχείρηση και έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα να παλέψουν για τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς ή για τους μισθούς τους κ.λπ. χωρίς την ανησυχία ότι θίγεται το κοινωφελές της υποθέσεως. Στη δεύτερη περίπτωση, του ακραιφνώς δημόσιου και κοινωφελούς χαρακτήρα της ΔΕΗ, αυτού δηλαδή που ενστερνίζεται η Αριστερά, αλλά και η ΓΕΝΟΠ, αν κρίνουμε από τους αγώνες που έχει δώσει για την υπεράσπιση αυτών των χαρακτηριστικών, η διεκδίκηση αυξήσεων ξενίζει επειδή ακριβώς σε αυτή τη φάση οι οικονομικές προτεραιότητες συνολικά είναι τόσο ασφυκτικές.

Φυσικά, αυτός ο προβληματισμός δεν αφορά αυτούς που τη μία μέρα, όταν πρόκειται για τις Σκουριές, δηλώνουν "είμαστε όλοι μεταλλωρύχοι" και, όταν αφορά τους ανθρακωρύχους της ΔΕΗ, τους κατηγορούν ως κηφήνες. Αφορά όμως αυτούς που πονάνε και τη ΔΕΗ και το Δημόσιο και τον συνδικαλισμό.

Σε κάθε περίπτωση, το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στο σπάσιμο της εργοδοτικής τρομοκρατίας στον ιδιωτικό τομέα...
avgi.gr