«Εδώ που είμαστε δεν υπάρχει επιστροφή»: Με αυτή την πολιτική «εντολή», όπως την διατύπωσε τη νύχτα από το βήμα της Βουλής ο Αλέξης Τσίπρας, οδεύει σήμερα το απόγευμα ο Γιάνης Βαρουφάκης στο έκτακτο Eurogroup των Βρυξελλών – ένα Eurogroup, που πληροί όλες τις προδιαγραφές για να γράψει ένα ακόμη μνημειώδες θρίλερ στα χρονικά της ευρω-ελληνικής κρίσης.
Και επιστροφή μπορεί να μην υπάρχει μεν, υπάρχει όμως η...
διπλωματία του παρασκηνίου και, μαζί, και η ιστορική παράδοση της ευρωζώνης σε… ασκήσεις «ευελιξίας» και δημιουργικής προσαρμογής συνθηκών και κανόνων. Υπάρχει επίσης η, ανοιχτή πλέον, κόντρα Ουάσιγκτον-Βερολίνου και οι αποχρώσες μεν, αλλά εμφανώς υπαρκτές αποστάσεις Μέρκελ και Γιούνκερ σε κομβικά ζητήματα όπως τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα και η ίδια η ύπαρξη της τρόικας.
Με αυτά τα… ιστορικά δεδομένα, και εν μέσω πολεμικών διακοινώσεων απ’ όλες τις πλευρές, η αποψινή μάχη των Βρυξελλών προδιαγράφεται εξαιρετικά δύσκολη μεν, αλλά όχι εκ προοιμίου χαμένη. Στο τραπέζι θα μπουν, ουσιαστικά, τρεις βασικές θέσεις - προτάσεις, με απώτερο στόχο όλων τον περίφημο «έντιμο συμβιβασμό» - αναλόγως, βεβαίως, και του πώς εννοεί ο καθείς την εντιμότητα…
Η πρώτη, και πλέον άκαμπτη μέχρι στιγμής, είναι η γερμανική θέση: Εφαρμογή των «νόμων» και των «κανόνων», πλήρης τήρηση των ελληνικών δεσμεύσεων και απαίτηση από την Αθήνα να υποβάλει αίτημα παράτασης του Μνημονίου.
«Περιμένουμε τις ελληνικές προτάσεις πάνω στο υπάρχον πρόγραμμα», επανέλαβε ορθά – κοφτά χθες η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φρόντισε να εμπλουτίσει το τελεσίγραφο με τους αναγκαίους, δραματικούς τόνους: «Αν η Ελλάδα δεν θέλει πρόγραμμα, τότε όλα τέλειωσαν», είπε.
Διαμετρικά αντίθετα, έρχεται το ελληνικό «πλαίσιο πρότασης», η γνωστή «συμφωνία-γέφυρα», κατά την κυβέρνηση: Δεν ζητούμε παράταση προγράμματος, δεν ζητούμε την δόση του Μνημονίου, ζητούμε ενδιάμεση συμφωνία και κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού με αύξηση του ορίου έκδοσης εντόκων γραμματίων και με την επιστροφή των περίφημων 1,9 δις ευρώ από την ΕΚΤ και τις κεντρικές τράπεζες. Ζητούμε επίσης σημαντική μείωση των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα και κατάργηση της τρόικας.
«Δεν πρόκειται να ζητήσουμε παράταση του Μνημονίου… Δεν δεχόμαστε τα προαπαιτούμενα του περίφημου mail της τρόικας, για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης», δήλωσε στη Βουλή ο πρωθυπουργός, δίνοντας και τον κεντρικό άξονα της ελληνικής στάσης στο Eurogroup.
Ανάμεσα στις θέσεις Γερμανίας και Ελλάδας, τώρα, έρχεται να μπει ένα σχέδιο που, επισήμως, άπαντες διαψεύδουν και αποκηρύσσουν την ύπαρξή του, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί την μοναδική… υπαρκτή βάση της παρασκηνιακής διαπραγμάτευσης που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία 24ωρα: Πρόκειται για το περίφημο «non paper» της ομάδας Γιούνκερ που, αφού πέρασε από 40 κύματα, κι άλλες τόσες διαρροές και διαψεύσεις, παραμένει ενεργό ως αφετηρία μιας εν δυνάμει συμφωνίας όχι απόψε, αλλά στο τακτικό Eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου.
Το «άυλο» σχέδιο Γιούνκερ προβλέπει παράταση έξι μηνών στο υφιστάμενο πρόγραμμα, με αντάλλαγμα ευνοϊκές για την Ελλάδα αλλαγές. Ειδικότερα, προβλέπεται μειωμένος στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα, στο ύψος του 1,5% έως 2%, και αναδιάρθρωση της τρόικας. Βεβαίως, ένα τέτοιο σχέδιο προϋποθέτει και την πλήρωση από την ελληνική πλευρά σειράς μέτρων του παλαιού Μνημονίου, που μένει να ξεκαθαριστεί – ποσοτικά και ποιοτικά – ποια θα είναι, αν θα αντιπροσωπεύουν το… 60%, το 67% ή το 70% του υφιστάμενου προγράμματος και τι επίπεδο «τοξικότητας» θα περιέχουν.
Κατά τους θιασώτες της ρεαλιστικής προσέγγισης, πάντως, αυτό το σχέδιο αποτελεί και τη μοναδική διέξοδο προς μια συμφωνία, ανεξαρτήτως του εάν αυτή θα λέγεται «συμφωνία-γέφυρα» ή «τεχνική παράταση». Και η βασική μάχη της ελληνικής πλευράς εκτιμάται ότι θα δοθεί, από σήμερα και για τις επόμενες πέντε ημέρες, ακριβώς για να βελτιωθούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό οι όροι αυτού του σχεδίου.
Σ’ αυτή τη μάχη ο Γιάνης Βαρουφάκης κι ο Αλέξης Τσίπρας μπορούν να ποντάρουν σε λίγους – ελάχιστους συμμάχους – αρκετά συμπαθούντες και πληθώρα ορκισμένων αντιπάλων. Τα στρατόπεδα στην ευρωζώνη είναι πλέον οριοθετημένα και σαφή: Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ θα προσπαθήσει μέχρις εσχάτων για την επίτευξη συμφωνίας. Είναι ο άνθρωπος που, με όλα τα φάλτσα της ιστορίας του, αποκαλείται «Mr Euro» και είναι ο τελευταίος που θα ήθελε να δει την ευρωζώνη να εκπνέει στα χέρια του. Τούτο, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι διατεθειμένος να κηρύξει και ανοιχτό πόλεμο με την Γερμανία.
Η Γαλλία βρίσκεται, ίσως, πιο κοντά από ποτέ άλλοτε στις ελληνικές θέσεις και απέναντι στο γερμανικό δόγμα της λιτότητας. Όχι, βεβαίως, χάριν ευρωπαϊκής αλληλεγγύης αλλά καθ’ ότι και η ίδια βρίσκεται πλέον ενώπιον δημοσιονομικού γκρεμού. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, όμως, δεν έχει και την δυνατότητα μετωπικής σύγκρουσης με το Βερολίνο.
Ο μεγάλος – απροσδόκητος, κατά πολλούς – σύμμαχος είναι η Αυστρία, η Ιταλία συμπαθεί μεν τα ελληνικά αιτήματα αλλά δεν ταυτίζεται και από εκεί και πέρα όλοι οι υπόλοιποι συμπαρατάσσονται στα χαρακώματα της γερμανικής «ηγεμονίας»: Πρώτοι όλων οι… νότιοι Ισπανοί και Πορτογάλοι – αφού και η ελάχιστη νίκη μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα μετατρέψει την Ιβηρική σε τρόπαιο στα χέρια των Podemos – κι αμέσως μετά οι συνήθεις «δορυφόροι» Φινλανδία, Σλοβενία, Σλοβακία, Μάλτα και Εσθονία.
Παρεμπιπτόντως, ένας άλλου τύπου εν δυνάμει σύμμαχος – όπως είπε χθες και ο Αλέξης Τσίπρας - θα μπορούσε να είναι κι ο Αντώνης Σαμαράς: Στηρίζοντας την ελληνική πρόταση όταν συναντήσει σήμερα την Άνγκελα Μέρκελ, στη σύνοδο του ΕΛΚ. Κρίνοντας, ωστόσο, από τη στάση του στη Βουλή, μάλλον ελάχιστοι «ποντάρουν» στο ότι θα το πράξει. Ή, ακόμη, κι ότι θα το σκεφτεί καν…
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου