Η ανακούφισή μου που αποχώρησε η παλαιά φρουρά της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ από το πολιτικό προσκήνιο είναι μεγάλη. Το απελευθερωτικό αυτό συναίσθημα το μοιράζομαι με...
πολλούς νεοδημοκράτες φίλους αλλά και με άλλους που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ. Ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, πηγαίνοντας κόντρα στον ακραίο φόβο που διοχέτευσαν σε ολόκληρη την προεκλογική περίοδο οι παλαιοκομματικοί δεινόσαυροι της πολιτικής και διάφορα ξένα κέντρα, οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Οι τελευταίες κυβερνήσεις -των απανωτών μνημονίων- για κάποιο λόγο που οι επικεφαλής τους μονάχα γνωρίζουν, έσκυβαν το κεφάλι στις εντολές της τρόικας. Δεν τολμούσαν να αρθρώσουν ούτε ένα μικρό όχι. Πάντα yes sir. Ναι σε όλα. Μα σε όλα; Όλα λοιπόν αυτά τα ναι, μας έφεραν στην κατάντια που εξακολουθούμε να βιώνουμε. Κατά τη γνώμη μου, όμως, το σοβαρότερο είναι άλλο. Αυτά τα τόσο δύσκολα τελευταία πέντε χρόνια, δεν υπήρχε περιθώριο ούτε για μια ρανίδα ελπίδας. Πώς μπορεί να πορευθεί ένας ολόκληρος λαός δίχως ελπίδα;
Την ελπίδα την ανέσυρε από το «χρονοντούλαπο» της ιστορίας ο κ. Τσίπρας. Πολλοί ισχυρίζονται ότι κοπιάρει -ακόμη και στον τόνο της φωνής του- τον Αντρέα. Δεν υπάρχει αγαπητοί μου παρθενογένεση στην τέχνη. Σε καμία τέχνη. Ούτε ακόμα και στην τέχνη της πλάνης, αλλά ούτε και της πολιτικής. Ο κ. Τσίπρας καλά έκανε και άνοιξε το παράθυρο και μπήκε η ελπίδα. Ήταν σαρωτική η έλευσή της. Αναποδογύρισε τον φόβο και τη μιζέρια. Το θέμα τώρα είναι η ελπίδα αυτή να γίνει και σκέψη λογική και να μεταλλαχθεί σε πράξη. Εκεί είμαστε τώρα.
Εύχομαι με όλη μου την καρδιά, η διαπραγμάτευση που ήδη ξεκίνησε να βοηθήσει τους φίλους, εταίρους και δανειστές μας να συνειδητοποιήσουν ξεκάθαρα πια, ότι η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση με την οποία τώρα συνομιλούν δεν έχει απολύτως καμία ευθύνη για τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της χώρας. Οι νέοι συνομιλητές τους δεν είναι αναμεμειγμένοι ούτε σε σκάνδαλα αλλά ούτε και σε προμήθειες από γερμανικές και γαλλικές εταιρείες. Δεν περιλαμβάνονται βέβαια ούτε στην λίστα Χριστοφοράκου, ούτε και σε καμία άλλη λίστα με φοροφυγάδες και διακινητές μαύρου χρήματος. Δεν τους «κρατάει», λοιπόν, κανείς από πουθενά. Άρα, οι δανειστές και οι εκπρόσωποί τους οφείλουν να αντιμετωπίσουν τη νέα κυβέρνηση με εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει η -ούτε μιας εβδομάδας- νέα κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις - το οποίο δεν το είχαν οι τελευταίες κυβερνήσεις της διαφθοράς.
Γυρίσαμε σελίδα...
Τάσος Μελετόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου